Λούι ΜακΝίς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λούι ΜακΝίς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση12  Σεπτεμβρίου 1907[1][2][3]
Μπέλφαστ
Θάνατος3  Σεπτεμβρίου 1963[1][2][3]
Λονδίνο
Αιτία θανάτουπνευμονία
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[4]
ΣπουδέςΚολλέγιο Μέρτον
Κολέγιο Μάρλμπορο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής[5]
συγγραφέας
θεατρικός συγγραφέας[5]
Εργοδότηςκολέγιο Μπέντφορντ
Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ
Οικογένεια
ΓονείςJohn MacNeice[6]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΔιοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Φρέντερικ Λούι ΜακΝίς (αγγλικά: Frederick Louis MacNeice) (1907- 1963) ήταν Ιρλανδός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Στη δεκαετία του 1930 συμμετείχε σε έναν κύκλο ποιητών γύρω από τον Ουίσταν Ώντεν. Το σύνολο του έργου του ΜακΝίς εκτιμήθηκε ευρέως από το κοινό κατά τη διάρκεια της ζωής του, εν μέρει λόγω του χαλαρού, συναισθηματικού αλλά κοινωνικά συνειδητοποιημένου ύφους του. Η ποίησή του δεν ήταν απροκάλυπτα πολιτική όσο ορισμένων από τους συγχρόνους του, αλλά εξέφραζε την αντίθεσή του στον ολοκληρωτισμό. Ο ΜακΝίς ποτέ δεν έπαψε να επαναλαμβάνει την πίστη του στην ιρλανδική καταγωγή του.[7]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λούι ΜακΝίς γεννήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1907 στο Μπέλφαστ και καταγόταν από προτεσταντική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν επίσκοπος της Εκκλησίας της Ιρλανδίας. Τα έτη 1926-1930 σπούδασε κλασικές σπουδές στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους του ως φοιτητής συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Ουίσταν Ώντεν, ο οποίος είχε ήδη διακριθεί ως ποιητής του πανεπιστημίου κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους. Ο Στήβεν Σπέντερ και Σέσιλ Ντέι Λιούις ήταν ήδη μέλη του κύκλου του Ώντεν. Η ομάδα έγινε γνωστή για την πολιτικά και κοινωνικά στρατευμένη ποίηση.[8]

Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του, με τίτλο Blind Fireworks, εκδόθηκε το 1929, ακολουθούμενο από περισσότερες από δώδεκα άλλες συλλογές, όπως Poems (1935), Autumn Journal (1939), Collected Poems, 1925–1948 (1949) και, μετά θάνατον, The Burning Perch (1963). Το χαρακτηριστικό ύφος του ήταν αυτό του ελαφρώς αποστασιοποιημένου, ειρωνικά παρατηρητικού, ειρωνικού και πνευματώδους σχολιαστή. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του, όπως ο Χριστόφορος Κολόμβος (1944) και Ο Σκοτεινός Πύργος (1946), γράφτηκαν αρχικά για το ραδιόφωνο και αργότερα δημοσιεύθηκαν.

Το 1936 επισκέφτηκε την Ισπανία, ήταν υποστηρικτής των δημοκρατικών κατά τη διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου. Λίγο αργότερα, ο ΜακΝίς και ο Ώντεν ταξίδεψαν στην Ισλανδία, ταξίδι το οποίο είχε ως αποτέλεσμα το κοινό τους βιβλίο Γράμματα από την Ισλανδία, που περιείχε ποιήματα και διηγήματα. Μετά την αποφοίτησή του, προσελήφθη ως λέκτορας στο πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, όπου δίδαξε κλασική φιλολογία (1930–36) και αργότερα δίδαξε ελληνικά στο κολέγιο Μπέντφορντ, στο Λονδίνο (1936–40).

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το 1941, άρχισε να συνεργάζεται με το BBC ως παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών. Παρήγαγε επίσης ραδιοφωνικά έργα δικής του συγγραφής, καθώς και μεταφράσεις (μεταξύ των οποίων την τραγωδία Αγαμέμνων του Αισχύλου).[9]

Το 1950 προσκλήθηκε και ανέλαβε για ένα έτος τη διεύθυνση του Βρετανικού Ινστιτούτου στην Αθήνα.

Παρά τη συσχέτισή του με άλλους αριστερούς ποιητές, ο ΜακΝίς ήταν δύσπιστος προς τα πολιτικά προγράμματα και δεν υπήρξε ποτέ μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος ή οποιασδήποτε άλλης πολιτικής ομάδας, όντας πολέμιος κάθε είδους ολοκληρωτισμού.

Ο ΜακΝίς παντρεύτηκε δύο φορές. Το 1930 παντρεύτηκε τη Μαίρη Έζρα, από την οποία χώρισε το 1936. Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, με τη Χέντλι Άντερσον, τραγουδίστρια και ηθοποιό. Χώρισαν το 1960. Από τους γάμους του απέκτησε έναν γιο και μια κόρη.

Το 1963, ενώ ετοίμαζε μια ραδιοφωνική εκπομπή, ηχογράφησε σε υγρό χώρο. Προσβλήθηκε από πνευμονία, η οποία αποδείχθηκε θανατηφόρα. Πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου 1963 στο Λονδίνο.[10]

Έχει τιμηθεί ως μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Μεταφράσεις στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεταφράσεις στα ελληνικά ποιημάτων του ΜακΝίς έχουν κυκλοφορήσει σε ποιητικές ανθολογίες [11]και σε αφιερώματα σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες. [12]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]