Στέφανος Τσαγκαρόλος
| Στέφανος Τσαγκαρόλος | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 1660 Κρήτη |
| Θάνατος | 1710 Κέρκυρα |
| Ιδιότητα | ζωγράφος και ιερέας |
| Είδος τέχνης | εικονογραφία |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Στέφανος Τζαγκαρόλας (Κρήτη, 1660 - Κέρκυρα, 1710) ήταν διάσημος Έλληνας ζωγράφος, από τους τελευταίους στην Κρητική Σχολή, μέλος της Επτανησιακής Σχολής.[1] Την εποχή που έπεσε η Κρήτη στην Οθωμανική αυτοκρατορία μετανάστευσε στην Κέρκυρα όπως όλοι οι Κρητικοί καλλιτέχνες που βρέθηκαν στα Επτάνησα και την Δημοκρατία της Βενετίας. Οι σύγχρονοι του μεγάλοι καλλιτέχνες της Επτανησιακής Σχολής ήταν ο Παναγιώτης Δοξαράς, ο Θεόδωρος Πουλάκης και ο Ηλίας Μόσκος. Η παλιότερη Ιταλο-Ελληνική τέχνη που επικρατούσε στην Κρήτη άρχισε να μετασχηματίζεται στα Επτάνησα σε μια νέα μορφή με περισσότερα στοιχεία από την Βενετική Σχολή. Τα πρότυπα της Επτανησιακής Σχολής ήταν παλιότεροι μεγάλοι Ιταλοί ζωγράφοι Τζεντίλε ντα Φαμπριάνο και ο Φρα Αντζέλικο. Ο Στέφανος Τζαγκαρόλας επίδρασε σε πολλούς μετέπειτα Έλληνες καλλιτέχνες, ανάμεσα τους ο Σπυρίδων Σπεράντζας και Γεώργιος Καστροφύλακας. Τα έργα του βρίσκονται διασκορπισμένα στην Αθήνα και τα Επτάνησα, μερικά από αυτά στο Κάιρο και το Λονδίνο. Ο πιο διάσημος από τους μαθητές του ήταν ο Ανδρέας Καρανδινός.[2][3][4][5][6]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τσαγκαρόλας γεννήθηκε στην Κρήτη από επιφανή και πλούσια οικογένεια. Μετά την πτώση του νησιού στους Οθωμανούς μετανάστευσε στην Κέρκυρα και έγινε ιερέας εργάστηκε πρώτα στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας ως Αγιογράφος υπογράφοντας όλα τα έργα του (1680), χρίστηκε Διάκονος (1688) και κατόπιν ιερέας (1700). Οι καταγραφές για τον ίδιο υπάρχουν μέχρι το 1710 χρονιά πιθανού θανάτου του, είχε συνεχείς επαφές με τον διάσημο Αγιογράφο Ανδρέα Καραντινό.[7]
Καλλιτεχνικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το καλλιτεχνικό του στυλ τον έκανε μέλος της Επτανησιακής Σχολής την εποχή που η Ελλάδα μετέβεναι στην εποχή του Ελληνικού Ροκοκό και του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Νεοελληνικής αναζήτησης βρέθηκαν 22 από τα έργα του, τα περισσότερα από αυτά έφεραν την υπογραφή του με τις φράσεις "χειρί Σπυρίδωνος Τζακαρόλου" και "ποίημα ιεροδιακόνου Στεφάνου Τζανκαρόλα". Το σημαντικότερο από τα έργα του ήταν η «Θεοτόκος και το Θείο Βρέφος» με 24 ποιήματα του Ακάθιστου ύμνου γύρω από την κεντρική εικόνα της Παναγίας. Το έργο βρίσκεται στο Μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα και στο Εκκλησιαστικό Μουσείο στην Θεσσαλονίκη.[8][9] Θεωρείται ιδρυτής του πρώτου μεταρρυθμιστικού βυζαντινού ρυθμού. Έργο του άριστο είναι η «Παναγία των Σισσίων» που φυλάσσεται στην Μονή Σισσίων στην Κεφαλλονιά από το 1700. Άλλο αριστούργημά του (Η προσκύνηση των ποιμένων, περίπου 1688 με 1700) βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη με επιγραφή σε βυζαντινά γράμματα «Του ταπεινού ιεροδιακόνου Στεφάνου Τσαγκαρόγλου κόπος».
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Πινακοθήκη[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/10442/163812
- ↑ Hatzidakis, Manolis & Drakopoulou, Eugenia (1997). Greek painters after the fall (1450-1830) Volume B. Athens, GR: Center for Modern Greek Studies E.I.E. σσ. 426–428
- ↑ Acheimastou Potamianou, Myrtalē (1998). Icons of the Byzantine Museum of Athens. Athens, Greece: Ministry of Culture. σ. 276
- ↑ Cone, Steven D. (2018). Theology from the Great Tradition. London UK: Bloomsbury Publishing. σ. 33.4
- ↑ Hatzidakis, Nano M. (1998). Icons, the Velimezis Collection: Catalogue Raisonné. Athens, Greece: Museum Benaki. σ. 265
- ↑ Hatzidakis, 1997, σσ. 426-428
- ↑ Hatzidakis, 1997, σσ. 426-428
- ↑ Birnbaum, Henrik (1992). Byzantine Studies Essays on the Slavic World and the Eleventh Century. New Rochelle, N.Y.: Aristide D. Caratzas. σσ. 103, 105
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιωάννης Χατζηιωάννου, επιμ. (1927). Πανελλήνιον Λεύκωμα Εθνικής Εκατονταετηρίδος 1821-1921 : Η χρυσή βίβλος του ελληνισμού. Τόμος Δ' Καλλιτεχνία. Εν Αθήναις: Τυποις Ανώνυμου Εταιρείας Εκδόσεων. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2010.