Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 07/02/2020.
Ο Σουλινάς (ρουμανικά: Sulina, προφέρεται: [suˈlina]) είναι παραποτάμια πόλη και λιμένας της Ρουμανίας. Βρίσκεται στο βορειοανατολικότερο άκρο της χώρας στην περιοχή του Δέλτα του Δούναβη, επί της δεξιάς όχθης, λίγο πριν τις εκβολές του στον Εύξεινο, καταλαμβάνοντας έκταση περίπου 14 τ.χλμ.. Το όνομά της πιθανόν να προέρχεται από τη λατινοσλαβική λέξη sol (= αλάτι) και την ελληνική κατάληξη -ινάς.
Η πόλη και λιμένας Σουλινάς κτίσθηκε το 1848 από Έλληνες, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν τη σημαντική γεωγραφική θέση της, από την οποία και γνώρισε πολύ μεγάλη ανάπτυξη, ακόμα και στη ναυπηγική. Παλαιότερα ο μισός πληθυσμός της πόλης ήταν Έλληνες με συνέπεια η ελληνική γλώσσα τότε να είναι και η επικρατέστερη [εκκρεμεί παραπομπή]. Υπήρχαν δε πολλά ελληνικά σχολεία και εκκλησίες. Μετά την επικράτηση του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρουμανία αποχώρησαν και οι τελευταίοι Έλληνες που είχαν απομείνει, πλην ελαχίστων που έχουν αφομοιωθεί.
Στον Σουλινά είχαν εγκαταστήσει πολλοί Έλληνες τις επιχειρήσεις τους, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν ο σπουδαίος Όθων Σταθάτος (Μέγαρο Σταθάτου), οι ναυλομεσίτες και εφοπλιστές Γεώργιος, Κωνσταντίνος και Στέφανος Μπέζης κ.ά.
Το 1912 ο πληθυσμός της πόλης έφθανε περί τις 8.000 κατοίκους, ενώ σήμερα αριθμεί περί τους 4.500 κατοίκους.