Σκύλος βοήθειας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σκύλος βοήθειας δέχεται το χάδι του ατόμου που οδηγεί

Σκύλος βοήθειας[1] είναι ένας σκύλος που εκπαιδεύεται για να βοηθά ένα άτομο με αναπηρία. Πολλοί σκύλοι εκπαιδεύονται από σχετικές οργανώσεις ή από το άτομο το οποίο βοηθούν, συχνά με τη βοήθεια επαγγελματία εκπαιδευτή.

Ορολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

"Σκύλος βοήθειας" είναι ο διεθνώς καθιερωμένος όρος για έναν σκύλο που παρέχει βοήθεια σε ένα άτομο με αναπηρία και είναι εκπαιδευμένος να εκτελεί εργασίες για τον μετριασμό της αναπηρίας του ατόμου που βοηθά.[2]

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για να θεωρηθεί ένα ζώο σκύλος βοήθειας, πρέπει να πληροί τα ακόλουθα κριτήρια:

  1. Ο χειριστής του σκύλου πρέπει να είναι ανάπηρος και να πληροί τον νομικό ορισμό της αναπηρίας στη συγκεκριμένη χώρα ή περιοχή.
  2. Ο σκύλος πρέπει να έχει λάβει ειδική εκπαίδευση για να μετριάσει την αναπηρία του χειριστή του με κάποιον τρόπο, π.χ. άνοιγμα θυρών, ανίχνευση υπεργλυκαιμίας ή αλλεργιογόνων και ειδοποίηση, βοήθεια ατόμων με προβλήματα όρασης ή κινητικότητας.
  3. Ο σκύλος πρέπει να έχει λάβει ειδική εκπαίδευση ώστε να είναι ακίνδυνος και να έχει καλή συμπεριφορά, καθώς και να είναι υγιής και να μην αποτελεί απειλή για τη δημόσια υγεία.

Επιμέρους χώρες και περιοχές έχουν συγκεκριμένους νόμους και κανονισμούς, αν και αυτά τα διεθνή κριτήρια έχουν ευρεία αναγνώριση σε όλο τον κόσμο.[3][4]

Εκπαιδευτική διαδικασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σκύλος βοήθειας στην εκπαίδευση με το γιλέκο του

Οι σκύλοι βοήθειας εκπαιδεύονται παραδοσιακά από μη κερδοσκοπικές οργανώσεις και άλλους οργανισμούς που στη συνέχεια συνεργάζονται με ένα άτομο με αναπηρία με έναν σκύλο όταν ο σκύλος έχει ολοκληρώσει το εκπαιδευτικό του πρόγραμμα σε ηλικία περίπου 2 ετών. Όλο και περισσότερα άτομα με αναπηρία εκπαιδεύουν δικούς τους σκύλους βοήθειας,[5] με αποτέλεσμα το άτομο με αναπηρία να επιλέγει τον δικό του σκύλο. Υπάρχει μεγάλη διακύμανση μεταξύ της διάρκειας και του είδους της εκπαίδευσης που λαμβάνει ένας μελλοντικός σκύλος βοήθειας, αλλά όλοι οι υποψήφιοι περνούν από συγκεκριμένα στάδια.

Επιλογή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι υποψήφιοι σκύλοι βοήθειας επιλέγονται γενικά με προσοχή για να έχουν την κατάλληλη υγεία, ιδιοσυγκρασία και χαρακτηριστικά. Μεγάλοι αναγνωρισμένοι οργανισμοί, όπως το The Guide Dogs for the Blind, επιλέγουν και διατηρούν δικούς τους σκύλους για να εξασφαλίσουν υγιή κουτάβια με τα επιθυμητά χαρακτηριστικά.[6] Μερικοί επιλέγουν προσεκτικά τα κουτάβια από αξιόπιστους εκτροφείς ή προτιμούν να ξεκινήσουν εκπαίδευση σε έναν σκύλο που είναι ήδη μέλος της οικογένειας.

Κοινωνικοποίηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη περίοδος της ζωής ενός υποψήφιου κουταβιού συνήθως περνά με κοινωνικοποίηση παρά με κανονική εκπαίδευση. Ορισμένοι φορείς χρησιμοποιούν συχνά ανάδοχους γονείς κουταβιών στη διάρκεια του πρώτου έτους των κουταβιών, έτσι ώστε οι υποψήφιοι να μεγαλώνουν σε ένα κανονικό οικογενειακό περιβάλλον που περιβάλλεται από εικόνες, ήχους και μυρωδιές.[7][8]

Εκπαίδευση για εργασίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μόλις ένα κουτάβι μεγαλώσει αρκετά, ξεκινά την εξειδικευμένη εκπαίδευσή του που περιλαμβάνει συγκεκριμένες εργασίες. Οι εργασίες που μαθαίνει ένας υποψήφιος σκύλος βοήθειας εξαρτώνται από τις αναπηρίες που έχει ο τρέχων ή μελλοντικός χειριστής του και επομένως δεν υπάρχει σχεδόν κανένας περιορισμός στα είδη εργασιών στις οποίες μπορεί να εκπαιδευτεί ένας σκύλος. Αυτές ποικίλλουν από το μάζεμα πεσμένων αντικειμένων και τη λήψη ρούχων από το πλυντήριο μέχρι την πρόληψη αυτοτραυματισμών έως τη θεραπευτική παρέμβαση σε αυτιστικά άτομα.[9] Στις ΗΠΑ, οι μόνες ερωτήσεις που μπορεί να τεθούν σε έναν χειριστή σκύλου βοήθειας για να επιβεβαιωθεί ότι ο σκύλος του είναι πράγματι σκύλος βοήθειας είναι εάν έχει αναπηρία και τι κάνει ο σκύλος για να μετριάσει αυτήν την αναπηρία.[10]

Υπακοή και πρόσβαση σε δημόσιους χώρους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πινακίδα που επιτρέπει την είσοδο σε σκύλους βοήθειας

Ταυτόχρονα με την εκμάθηση των ειδικών καθηκόντων του για την υποστήριξη του χειριστή του, ένας υποψήφιος σκύλος βοήθειας πρέπει να μάθει να συμπεριφέρεται καλά, να είναι ευγενικός και να εμφανίζεται με αποδεκτό τρόπο στο κοινό. Πολλές ομάδες υποστήριξης συνιστούν καθιερωμένα προγράμματα υπακοής για σκύλους για τον σκοπό αυτό.[11]

Είδη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι σκύλοι βοήθειας εμπίπτουν σε δύο μεγάλες κατηγορίες: σε σκύλους εργασίας και σε σκύλους εγκατάστασης.[12] Οι σκύλοι υπηρεσίας ορίζονται από τον νόμο ως σκύλοι που εκπαιδεύονται ατομικά να εργάζονται ή να εκτελούν εργασίες για άτομα με αναπηρία. Οι κρατικές και τοπικές κυβερνήσεις, οι επιχειρήσεις και οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί που εξυπηρετούν το κοινό γενικά πρέπει να επιτρέπουν σε ζώα υπηρεσίας να συνοδεύουν άτομα με αναπηρία σε όλους τους χώρους όπου επιτρέπεται κανονικά η είσοδος στο κοινό.[13] Οι σκύλοι εγκατάστασης χρησιμοποιούνται από επαγγελματίες που εργάζονται για να βοηθήσουν πολλά άτομα.[14] Οι σκύλοι θεραπείας, μια ειδική κατηγορία, εκπαιδεύονται ειδικά για να παρέχουν συναισθηματική υποστήριξη, στοργή και άνεση σε άτομα σε διάφορα περιβάλλοντα, όπως νοσοκομεία, γηροκομεία, σχολεία και περιοχές ανακούφισης πληγέντων από καταστροφές. Αυτοί οι σκύλοι παίζουν καθοριστικό ρόλο στη βελτίωση της ψυχικής υγείας, στη μείωση του στρες και στη δημιουργία αισθήματος ευεξίας στα άτομα με τα οποία αλληλεπιδρούν.[15]

Σκύλος βοήθειας βοηθά τον χειριστή του να σηκωθεί

Κοινά παραδείγματα σκύλων βοήθειας είναι:

  • Σκύλοι-οδηγοί που βοηθούν τυφλούς και τα άτομα με προβλήματα όρασης.
  • Σκύλοι βοήθειας που βοηθούν κωφούς και βαρήκοους.
  • Σκύλοι βοήθειας γισ την ψυχική υγεία
  • Σκύλοι βοήθειας για την κινητικότητα
  • Σκύλοι βοήθειας στ καταστάσεις κρίσεις
  • Σκύλοι ψυχιατρικών υπηρεσιών
  • Σκύλοι βοήθειας για τον αυτισμό

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Άρθρο 25 Σκύλοι βοήθειας και ζώα θεραπείας | Υπουργείο Εσωτερικών». www.opengov.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2024. 
  2. ↑ Assistance Dogs International. «A Guide to Assistance Dog Law» (PDF). Assistance Dogs International. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 11 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2018. 
  3. ↑ The Equality and Human Rights Commission. «Assistance Dogs. A Guide For All Businesses» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 22 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2018. 
  4. ↑ «Standards». Assistance Dogs Europe. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2018. 
  5. ↑ Yamamoto, Mariko; Hart, Lynette A. (2019-06-11). «Professionally- and Self-Trained Service Dogs: Benefits and Challenges for Partners With Disabilities». Frontiers in Veterinary Science 6: 179. doi:10.3389/fvets.2019.00179. ISSN 2297-1769. PMID 31245394. 
  6. ↑ Guide Dogs. «Selection and monitoring of breeding stock». Guide Dogs. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2018. 
  7. ↑ «Become a Puppy Parent». Canine Partners. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2018. 
  8. ↑ «Can you help us Train a Puppy». Hearing Dogs for the Deaf. 
  9. ↑ Froling, Joan. «Assistance Dog Tasks». IAADP. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2018. 
  10. ↑ US Department of Justice. «Frequently Asked Questions About Service Animals and the ADA». Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2018. 
  11. ↑ «Public Access Test». IAADP. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2018. 
  12. ↑ «Canine Companions for Independence». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2015. 
  13. ↑ «ADA 2010 Revised Requirements: Service Animals». www.ada.gov. 28 Μαρτίου 2023. 
  14. ↑ «Facility Dogs - CCI». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2015. 
  15. ↑ «What is a Therapy Dog?». MyServiceAnimal. 6 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σκύλος_βοήθειας&oldid=10410531"