Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σισαπάνγκμα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 28°21′08″N 85°46′47″E / 28.352222°N 85.779722°E / 28.352222; 85.779722

Σισαπάνγκμα
Χάρτης
Ύψος8032 μ
ΟροσειράJugal Himal
ΗλικίαΠαλαιοπροτεροζωική[1].
Συντεταγμένες28°21′08″°N,85°46′47″E°E
ΤύποςΛευκογρανίτης[1].
Πρώτη ανάβαση
  • Χσου Τσινγκ και δεκαμελής ομάδα το 1964
  • Πρώτη χειμερινή ανάβαση Σιμόνε Μόρο και Πήτερ Μοράβσκι, 14 Ιανουαρίου 2005[2].

To Σισαπάνγκμα[3] είναι η 14η υψηλότερη κορυφή του κόσμου και θεωρείται ως η ευκολότερη από τις 8000+ μ. κορυφές για ορειβασία. Βρίσκεται βόρεια του Κατμαντού, στη θιβετιανή πλευρά των Ιμαλαΐων. To ινδονεπαλεζικό όνομα της κορυφής είναι Γκοσαϊτάν που σημαίνει ιερός τόπος[2].

Το Σισαπάνγκμα βρίσκεται στο βόρειο κεντρικό Θιβέτ, πέντε χιλιόμετρα από τα σύνορα με το Νεπάλ. είναι η μόνη κορυφή 8.000 μ. που βρίκεται σε κινεζικό έδαφος. Είναι επίσης η υψηλότερη κορυφή του Γιουγκάλ Χιμάλ που συνδέεται και συχνά θεωρείται τμήμα του Λανγκτάνγκ Χιμάλ[4]. Καθώς βρίσκεται στην ξηρή βόρεια πλευρά του ανάγλυφου των Ιμαλαΐων και μακριά από το ανάγλυφο του εδάφους του Νεπάλ, το ανάγλυφό του είναι λιγότερο κάθετο, από εκείνο που απαντάται συνήθως στις περισσοτερες κορυφές των Ιμαλαΐων.

Το Σισαπάνγκμα εκτός από την κύρια κορυφή του 8012 μέτρων στους τελευταίους κινεζικούς χάρτες άλλες πηγές αναφέρουν 8013 και 8027 μ) έχει δύο διακριτές μικρότερες κορυφές: την κεντρική ή μεσαία κορυφή (σύμφωνα με διαφορετικές πηγές 7999 μ, 8008 μ, 8013 μ) και τη δυτική κορυφή, 7950 ή 7966 μ.

  1. 1,0 1,1 Searle, M. P.; Parrish, R. R.; Hodges, K. V.; Hurford, A.; Ayres, M. W.; Whitehouse, M. J. (1997-05-03). «Shisha Pangma Leucogranite, South Tibetan Himalaya: Field Relations, Geochemistry, Age, Origin, and Emplacement». The Journal of Geology (The Smithsonian/NASA Astrophysics Data System) 105: 295–318. doi:10.1086/515924. http://adsabs.harvard.edu/abs/1997JG....105..295S. Ανακτήθηκε στις 2014-08-04. 
  2. 2,0 2,1 «Shisha Pangma». SummitPost.org. 7 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2014. 
  3. Potterfield, Peter; Viesturs, Ed; Breashears, David (2009). Himalayan Quest: Ed Viesturs Summits All Fourteen 8,000-Meter Giants. National Geographic. p. 137 ISBN 1-4262-0485-X.
  4. Carter, H. Adams (1985). «Classification of the Himalaya». American Alpine Journal (American Alpine Club) 27 (59): 122–3. http://c498469.r69.cf2.rackcdn.com/1985/109_carter_himalaya_aaj1985.pdf. Ανακτήθηκε στις 2011-05-01. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]