Σικάρδος του Μπενεβέντο
| Σικάρδος του Μπενεβέντο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Sicardo (Ιταλικά) και Sicard (Λατινικά) |
| Θάνατος | 839 |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Περίοδος ακμής | 832 - 839 |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Adelchisa |
| Γονείς | Σίκο του Μπενεβέντο |
| Αδέλφια | Σικονόλφος του Σαλέρνο |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σίκαρντ (απεβ. το 839) ήταν πρίγκιπας του Μπενεβέντο από το 832. Ήταν ο τελευταίος πρίγκιπας ενός ενωμένου Μπενεβέντο, που κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της Νότιας Ιταλίας. Με το τέλος του, το πριγκιπάτο περιέπεσε σε εμφύλιο πόλεμο, που το διέλυσε οριστικά (εκτός από πολύ σύντομο διάστημα υπό τον Πάντουλφ τον Σιδηροκέφαλο από το 977 έως το 981). Ήταν γιος και διάδοχος του Σίκο του Σπολέτο.
Πολέμησε συνεχώς ενάντια στους Σαρακηνούς και τους γείτονές του, ιδιαίτερα το Σορέντο, τη Νάπολη και το Αμάλφι. Ήταν η ισχυρότερη στρατιωτική και οικονομική δύναμη στην περιοχή. Με το Σύμφωνο του Σικάρντι (Pactum Sicardi) της 4ης Ιουλίου 836, υπέγραψε πενταετή ανακωχή με τις τρεις προαναφερθείσες πόλεις και αναγνώρισε το δικαίωμα διέλευσης στους εμπόρους τους. Ωστόσο, ο πόλεμος συνεχίστηκε. Σε έναν πόλεμο του 837 με τον Ανδρέα Β΄ δούκα της Νάπολης, ο τελευταίος κάλεσε τους πρώτους Σαρακηνούς ως συμμάχους και άρχισε μία τάση, που έλκυε όλο και περισσότερους Μουσουλμάνους σε Χριστιανικούς πολέμους στη χερσόνησο. Κατέλαβε επίσης το Αμάλφι το 838 δια θαλάσσης.
Παρά τη ζεστασιά του, ήταν και ιδρυτής. Έκτισε μια νέα εκκλησία στο Μπενεβέντο και για να την εξοπλίσει με λείψανα, έσωσε εκείνα του Αγίου Βαρθολομαίου, στη συνέχεια στα νησιά Λίπαρι, από τους Σαρακηνούς προσλαμβάνοντας μερικούς Αμαλφιτάνους εμπόρους για να τα ανασύρουν. Κατά την κατάληψη του Αμάλφι, πήρε τα λείψανα της Αγίας Τροφίμενας, που έφεραν πρόσφατα εκεί από το Μινόρι της Ιταλίας .
Ο Σίκαρντ δολοφονήθηκε το 839 και ο θησαυροφύλακας Ράντελχις αυτοανακηρύχθηκε αμέσως πρίγκιπας. Αλλά ο αδελφός του Σίκαρντ, ο Σίκονουλφ, τον οποίο είχε φυλακίσει, [1] βγήκε από τη φυλακή και ανακηρύχθηκε πρίγκιπας στο Σαλέρνο: ακολούθησε δεκαετής εμφύλιος πόλεμος. Ο αδελφός τής συζύγου τού Σίκαρντ, της Aντελχίζας, Γουαϊφέρος από το Σαλέρνo, βοήθησε τον Σίκονουλφ βγάζοντάς τον με τη βία από τη φυλακή.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ "History of Italy", p. 12, Retrieved 21 oct 2009.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Gwatkin, HM, Whitney, JP (ed) et αϊ. The Cambridge Medieval History: Volume III . Cambridge University Press, 1926.
- The Art of Mercantantia : Μεσαιωνικό Εμπόριο και Πολιτισμός στη Νοτιοδυτική Ιταλία
- Lexikon des Mittelalters VII.1833