Σαργιάρ Μιρζά
| Σαργιάρ Μιρζά | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 16 Ιανουαρίου 1605 Άγκρα |
| Θάνατος | 23 Ιανουαρίου 1628 Λαχόρη |
| Τόπος ταφής | Λαχόρη |
| Θρησκεία | Ισλάμ Σουνιτισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ladli Begum |
| Γονείς | Τζαχανγκίρ |
| Αδέλφια | Σα Τζαχάν Khusrau Mirza Parviz |
| Οικογένεια | Αυτοκρατορία των Τιμουριδών |
Ο Σαργιάρ Μιρζά, γεννημένος ως Σαλάφ-ουν-Ντιν Μουχαμάντ Σαργιάρ (6 Ιανουαρίου 1605 - 23 Ιανουαρίου 1628) ήταν ο 5ος και νεότερος γιος τού Μουγκάλ αυτοκράτορα Τζαχανγκίρ. Στο τέλος της ζωής τού Τζαχανγίρ και μετά το τέλος του, ο Σαργιάρ προσπάθησε να γίνει αυτοκράτορας, με σχεδιασμό, υποστήριξη και συνωμοσία από την ισχυρή πεθερά του, τη Νουρ Τζαχάν, που ήταν επίσης η μητριά του. Η διαδοχή αμφισβητήθηκε, αν και ο Σαργιάρ ασκούσε εξουσία με έδρα τη Λαχόρη από τις 7 Νοεμβρίου 1627 έως τις 19 Ιανουαρίου 1628. Όπως και ο πατέρας του, επέτρεψε στη Νουρ Τζαχάν να διοικήσει τις υποθέσεις και να σταθεροποιήσει την βασιλεία του, αλλά δεν επέτυχε. Ηττήθηκε και σκοτώθηκε με εντολή τού αδελφού του Χουράμ, γνωστού ως Σαχ Τζαχάν μόλις ανήλθε στον θρόνο. Ο Σαργιάρ ήταν ο 5ος αυτοκράτορας των Μουγκάλ, αλλά συνήθως δεν καταγράφεται στη λίστα των αυτοκρατόρων των Μουγκάλ.
Πρώιμα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σαργιάρ γεννήθηκε λίγους μήνες πριν τον τέλος τού παππού του, αυτοκράτορα Ακμπάρ, το 1605.[1]
Το 16ο έτος της βασιλείας του Τζαχανγκίρ, ο Σαργιάρ νυμφεύτηκε τη Μιχρ-ουν-νισά Μπεγκούμ, την κόρη της ισχυρής και κυρίαρχης μητριάς του Νουρ Τζαχάν από τον πρώτο γάμο της με τον Σερ Αφγκάν. Ο Σαργιάρ και η Μιχρ-ουν-νισά είχαν μια κόρη, την Αρζανί Μπεγκούμ.[2][3]
Με αίτηση του Νουρ Τζαχάν, του δόθηκε η επαρχία (pargana) του Ντολπούρ και το φρούριό της από τον Τζαχανγκίρ. Όμως αυτήν ο πρίγκιπας Χουράμ την ήθελε για τον εαυτό του και όρισε τον Νταριά Χαν, έναν Αφγανό, ως υπεύθυνο εκεί. Αυτό οδήγησε σε μια σύγκρουση μεταξύ του διορισμένου υπεύθυνου τού Nουρ Τζαχάν, Σαριφού-ι-Μουλκ, ο οποίος ήταν υπηρέτης τόσο του Σαργιάρ όσο και τού Νταργιά Χαν. Ο Σαριφού-ι-Μουλκ έφτασε στο σημείο σύντομα, και προσπάθησε να μπει στο φρούριο. [4]
Στις 13 Οκτωβρίου 1625, ο Τζαχανγκίρ διόρισε τον Σαργιάρ κυβερνήτη της Θάτα. Ο Σαρίφ-ουλ-Μουλκ ενεργούσε τη διοίκηση ως αναπληρωτής τού πρίγκιπα.[5]
Η βασιλεία του (1627-1628)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το τέλος τού πατέρα του Τζαχανγκίρ στις 28 Οκτωβρίου 1627, ο Σαργιάρ, όπως επιθυμούσε η Νουρ Τζαχάν, ανέβηκε στο θρόνο των Μουγκάλ, αλλά μόνο για τρεις μήνες. Επειδή ήταν στη Λαχόρη τότε, ανέλαβε αμέσως τον αυτοκρατορικό θησαυρό και διένειμε περισσότερες από 70 εκατομμύρια ρουπίες μεταξύ των παλαιών και των νέων ευγενών, για να εξασφαλίσει τον θρόνο του. Εν τω μεταξύ, μετά το τέλος τού αυτοκράτορα, ο Μιρζά Μπαϊσινγκάρ, γιος τού αποθανόντα πρίγκιπα Ντανιγιάλ, έφυγε για τη Λαχώρη και εντάχθηκε στον Σαριγιάρ.
Σύντομα, κοντά στη Λαχώρη, οι δυνάμεις του Σαχριγιάρ συναντήθηκαν με εκείνους του Ασάφ Χαν, (πατέρα της Μουμτάζ Μαχάλ), ο οποίος ήθελε ο γαμπρός του Σαχ Τζαχάν να ανέβει στον θρόνο, και είχε ήδη κηρύξει τον Νταβάρ Μπαχς ως αυτοκράτορα κοντά στην Άγκρα, ως μια προσωρινή λύση για να διασώσει τον θρόνο για τον Σαχ Τζαχάν. Ο Σαργιάρ έχασε τη μάχη, και διέφυγε στο φρούριο, όπου το επόμενο πρωί παρουσιάστηκε στον Νταβάρ Μπακς, ο οποίος τον έβαλε σε φυλακή. Μετά από δύο με τρεις ημέρες τον τύφλωσε με τον Ασάφ Χαν, λήγοντας έτσι τη σύντομη βασιλεία του με τραγικό τέλος. Λέγεται ότι ο Σαργιάρ είχε επίσης μια μορφή λέπρας, λόγω της οποίας είχε χάσει όλα τα μαλλιά του, συμπεριλαμβανομένων των φρυδιών και των βλεφαρίδων του.[6]
Ο Σαχριάρ Μιρζά ως ποιητής
Όπως όλοι οι πρίγκιπες των Μουγκάλ, ο Σαργιάρ είχε επίσης εκπαιδευτεί στην ποίηση, και όταν τυφλώθηκε προς το τέλος της ζωής του, έγραψε έναν συγκινητικό στίχο με τίτλο, Bi Gu Kur Shud didah-i-Aftab.[7]
Το τέλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 2 τού μηνός Τζουμαντά-λ αβάλ τού 1037 ΕΕ (1628), ο Σαχ Τζαχάν ανέβηκε στον θρόνο στη Λαχόρη, και στις 26 Τζουμαντά-λ αβάλ τού 1628, με εντολή του, ο Νταβάρ, ο αδελφός του Γκαρσάσπ, ο Σαργιάρ, και ο Ταμουράς και ο Χοσάνγκ, γιοι του αποβιώσαντος πρίγκιπα Ντανγιάλ, εκτελέστηκαν όλοι από τον Ασάφ Χαν.[8][9]
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το τέλος τού Σαργιάρ, ο Σαχ Τζαχάν κυβερνούσε την αυτοκρατορία για τριάντα χρόνια, μέχρι που φυλακίστηκε από τον Αουρανγκζέμπ και απεβίωσε οκτώ χρόνια αργότερα.
Η Ασάφ Χαν έγινε πρωθυπουργός της αυτοκρατορίας των Μουγκάλ, και η Νουρ Τζαχάν, με ετήσια σύνταξη "δύο εκατομμύρια και δύο λαχ (100.000)", δηλ. 2.200.000, και πέρασε τις υπόλοιπες ημέρες της, περιορισμένη στο παλάτι της στο Λαχόρης, μαζί με την κόρη της Mιρ-ουν-νισά Μπεγκούμ, τη χήρα του Σαργιάρ. Ο Νουρ Τζαχάν απεβίωσε το 1645 σε ηλικία 68 ετών.[10]
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Nur Jahan: Empress of Mughal India, by Ellison Banks Findly, Oxford University Press US. 2000. (ISBN 0-19-507488-2).
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Sarkar, Kobita (2007). Shah Jahan and His Paradise on Earth. Agra, India: K.P. Bagchi & Company. σελίδες 16–17.
- ↑ The Grandees of the Empire - Jahángír's children, Sultan Shahryar Ain-i-Akbari, by Abul Fazl, Volume I, Chpt. 30.
- ↑ Ali Q Ain-i-Akbari, by Abul Fazl, Volume I, chpt. 310, "'Alí Q.'s daughter, who, like her mother, had the name of Mihrunnisa, was later married to Prince Shahryar, Jahangir's fifth son.".
- ↑ Dholpur The Riyazu-s-Salatin (Gardens of the Sultans), a History of Bengal, by Ghulam Husain Salim ‘Zayadpuri’. 1787-8.
- ↑ Shahryar Governor The Calligraphers of Thatta By Muhammad Abdul Ghafur, 1968, Pakistan-Iran Cultural Association. Page 18.
- ↑ Proceedings of the Asiatic Society of Bengal, By Asiatic Society of Bengal, Asiatic Society (Calcutta, India). Published 1868. p. 218.
- ↑ Dictionary of Indo-Persian Literature, by Nabi Hadi, page 554.
- ↑ Death of the Emperor (Jahangir) The History of India, as Told by Its Own Historians. The Muhammadan Period, Sir H. M. Elliot, London, 1867–1877, Vol 6.
- ↑ Shahryar Nur Jahan: Empress of Mughal India, by Ellison Banks Findly, Oxford University Press US, page 275-282, 284, "23 January...".
- ↑ Shah Jahan britannica.com.