Σανδαλόξυλο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Σανταλόξυλο)
Santalum paniculatum, Χαβάη

Το σανδαλόξυλο ή σανταλόξυλο είναι κατηγορία ξύλων από δέντρα του γένους Santalum. Τα ξύλα είναι βαριά, κίτρινα και λεπτόκοκκα και, σε αντίθεση με πολλά άλλα αρωματικά ξύλα, διατηρούν το άρωμά τους για δεκαετίες. Το λάδι σανταλόξυλου εξάγεται από τα ξύλα για χρήση. Το σανδαλόξυλο αναφέρεται συχνά ως ένα από τα πιο ακριβά ξύλα στον κόσμο. Τόσο το ξύλο όσο και το λάδι παράγουν ένα διακριτικό άρωμα που εκτιμάται ιδιαίτερα εδώ και αιώνες. Κατά συνέπεια, ορισμένα είδη αυτών των δέντρων βραδείας ανάπτυξης έχουν υποστεί υπερεκμετάλλευση στο παρελθόν.

Ονοματολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ονοματολογία και η ταξινόμηση του γένους προέρχονται από την ιστορική και ευρεία χρήση αυτού του είδους. Ετυμολογικά προέρχεται τελικά από το σανσκριτικό चन्दनं Σαντάνα ( čandana ), το σανταλόξυλο από τη χερσόνησο της Μαλαισίας,[1] που σημαίνει "ξύλο για το κάψιμο του θυμιάματος" και σχετίζεται με το candrah, «που λάμπει». Έφτασε στα αγγλικά μέσω της ύστερης ελληνικής, της μεσαιωνικής λατινικής και της παλαιάς γαλλικής γλώσσας τον 14ο ή 15ο αιώνα.[2]

Αληθινό σανταλόξυλο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δενδρύλλια σανδαλόξυλου
Santalum album

Τα σανταλόξυλα είναι μεσαίου μεγέθους ημιπαρασιτικά δέντρα και ανήκουν στην ίδια βοτανική οικογένεια με το ευρωπαϊκό γκι. Κατάγεται από τη Χερσόνησο της Μαλαισίας και μεταφέρθηκε στην Ινδία και σε άλλα μέρη από τα τεράστια ινδικά και αραβικά εμπορικά δίκτυα και τις κινεζικές θαλάσσιες εμπορικές διαδρομές μέχρι τον δέκατο έκτο αιώνα Κ.Ε.[3] Το σανταλόξυλο αυτής της περιοχής τροφοδοτούσε σε μεγάλο βαθμό την κατανάλωση σανταλόξυλου στην Ανατολική Ασία, την Αραβία και την Ινδία,[4] πριν από τη δημιουργία μεγάλων φυτειών σανταλόξυλου (Santalum spicatum) στην Αυστραλία και την Κίνα. Αν και το σανταλόξυλο στη χερσόνησο της Μαλαισίας εξακολουθεί να θεωρείται ότι έχει την καλύτερη και πρωτότυπη ποιότητα όσον αφορά τη θρησκεία και την εναλλακτική ιατρική, το ινδικό σανταλόξυλο (Santalum album) και το αυστραλιανό σανταλόξυλο (Santalum spicatum) πωλούνται σήμερα από τους εμπόρους λόγω της σταθερής πηγής τους· άλλα είδη στο γένος έχουν επίσης αρωματικό ξύλο. Αυτά βρίσκονται στην Ινδία, το Νεπάλ, το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν, τη Σρι Λάνκα, την Αυστραλία, την Ινδονησία, τη Χαβάη και άλλα νησιά του Ειρηνικού,

  • Το S. album είναι απειλούμενο είδος ιθαγενές της Νοτιοανατολικής Ασίας και της Νότιας Ινδίας. Στο τελευταίο αναπτύσσεται στα Δυτικά Γκάτ και σε μερικές άλλες οροσειρές όπως οι λόφοι Καλραγιάν και Σέβαροϊ. Αν και τα δέντρα σανταλόξυλου στην Ινδία, το Πακιστάν και το Νεπάλ ανήκουν στην κυβέρνηση και η συγκομιδή τους ελέγχεται, πολλά δέντρα κόβονται παράνομα. Οι τιμές του λαδιού σανταλόξυλου αυξήθηκαν στα 3000 $ ανά λίτρο το 2017.[5] Νέες φυτείες δημιουργήθηκαν με διεθνή βοήθεια στο Ταμίλ Ναντού για οικονομική εκμετάλλευση. Στο Κουνουνούρα στη Δυτική Αυστραλία, το ινδικό σανταλόξυλο καλλιεργείται σε μεγάλη κλίμακα. Αυτό το είδος είναι η κύρια πηγή σανταλόξυλου που χρησιμοποιείται στην εμπορική παραγωγή λαδιού και δεν πρέπει να συγχέεται με το σανταλόξυλο της Δυτικής Ινδίας, Amyris balsamifera.
  • Τα S. ellipticum, S. freycinetianum και S. paniculatum, το σανταλόξυλο της Χαβάης, χρησιμοποιήθηκαν επίσης και θεωρήθηκαν υψηλής ποιότητας. Αυτά τα τρία είδη εκμεταλλεύτηκαν μεταξύ 1790 και 1825 πριν εξαντληθεί η προσφορά δέντρων (ένα τέταρτο είδος, το S. haleakalae, εμφανίζεται μόνο σε υποαλπικές περιοχές και δεν εξήχθη ποτέ). Αν και το S. freycinetianum και το S. paniculatum είναι σχετικά κοινά σήμερα, δεν έχουν ανακτήσει την προηγούμενη αφθονία ή το μέγεθός τους και το S. ellipticum παραμένει σπάνιο.[6][7]
  • S. yasi, ένα σανταλόξυλο από τα Φίτζι και την Τόνγκα.
  • Το S. spicatum χρησιμοποιείται από αρωματοθεραπευτές και αρωματοποιούς. Η συγκέντρωση του λαδιού διαφέρει σημαντικά από άλλα είδη Santalum. Στη δεκαετία του 1840, το σανταλόξυλο ήταν το κυριότερο εξαγώμενο προϊόν της Δυτικής Αυστραλίας. Το έλαιο αποστάχθηκε για πρώτη φορά το 1875, και μέχρι την έναρξη του 20ου αιώνα, η παραγωγή αυστραλιανού ελαίου σανταλόξυλου ήταν διακοπτόμενη. Ωστόσο, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η παραγωγή ελαίου σανταλόξυλου της Δυτικής Αυστραλίας αναζωογονήθηκε και μέχρι το 2009 είχε κορυφωθεί σε περισσότερο από 20 τόνους ανά έτος – μεγάλο μέρος των οποίων πήγαινε στις βιομηχανίες αρωμάτων στην Ευρώπη. Αν και η συνολική παραγωγή μειώθηκε μέχρι το 2011, ένα σημαντικό ποσοστό της παραγωγής της κατευθυνόταν στη βιομηχανία μασώμενου καπνού στην Ινδία μαζί με το ινδικό σανταλόξυλο – η αγορά του μασώμενου καπνού ήταν η μεγαλύτερη αγορά και για τα δύο έλαια το 2012.
  • Άλλα είδη: Εμπορικά, διάφορα άλλα είδη, που δεν ανήκουν στα είδη Santalum, χρησιμοποιούνται επίσης ως σανταλόξυλο.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φύλλο σανταλόξυλου

Η παραγωγή εμπορικά πολύτιμου σανδαλόξυλου με υψηλά επίπεδα αρωματικών ελαίων απαιτεί τα δέντρα ινδικού σανδαλόξυλου (S. album) να είναι τουλάχιστον 15 ετών – η απόδοση, η ποιότητα και ο όγκος πρέπει ακόμη να είναι σαφώς κατανοητές. Η απόδοση του λαδιού τείνει να ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία και τη θέση του δέντρου. Συνήθως, τα μεγαλύτερα δέντρα αποδίδουν την υψηλότερη περιεκτικότητα και ποιότητα σε λάδι. Η Αυστραλία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός του S. album, με την πλειοψηφία να καλλιεργείται γύρω από την Κουνουνούρα, στο βόρειο τμήμα της πολιτείας από την Quintis (πρώην Tropical Forestry Services), η οποία το 2017 ήλεγχε περίπου το 80 τοις εκατό της παγκόσμιας προσφοράς ινδικού σανταλόξυλου,[8] και τη Santanol.[9] Η Ινδία ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο, αλλά έχει ξεπεραστεί από την Αυστραλία τον 21ο αιώνα. Η υπερεκμετάλλευση ευθύνεται εν μέρει για την παρακμή.[10][11]

Το αυστραλιανό σανταλόξυλο (S. spicatum) καλλιεργείται σε εμπορικές φυτείες σε όλη τη ζώνη σίτου της Δυτικής Αυστραλίας, όπου ήταν σημαντικό μέρος της οικονομίας από την εποχή της αποικίας. Όσον αφορά το 2020, η Δυτική Αυστραλία έχει τις μεγαλύτερες φυτείες στον κόσμο.[12]

Το σανδαλόξυλο είναι ακριβό σε σύγκριση με άλλους τύπους ξύλων, επομένως για να μεγιστοποιηθεί το κέρδος, το σανταλόξυλο συλλέγεται αφαιρώντας ολόκληρο το δέντρο αντί να πριονιστεί ο κορμός κοντά στο επίπεδο του εδάφους. Με αυτόν τον τρόπο το ξύλο από τη βάση και τη ρίζα, το οποίο έχει υψηλή συγκέντρωση ελαίου σανταλόξυλου, μπορεί επίσης να υποστεί επεξεργασία και να πωληθεί.[13]

Το αυστραλιανό σανδαλόξυλο συλλέγεται κυρίως και πωλείται σε μορφή κορμού, ταξινομημένο για την περιεκτικότητα σε εγκάρδιο ξύλο. Το είδος είναι μοναδικό στο ότι το λευκό σομφό δεν χρειάζεται αφαίρεση πριν από την απόσταξη του λαδιού. Οι κορμοί είτε επεξεργάζονται για την απόσταξη του αιθέριου ελαίου είτε γίνονται σκόνες για την παρασκευή θυμιάματος. Το ινδικό σανταλόξυλο, που χρησιμοποιείται κυρίως για την εξαγωγή λαδιού, απαιτεί την αφαίρεση του σομφού πριν από την απόσταξη. Όσον αφορά το 2020, το αυστραλιανό λάδι σανταλόξυλου πωλείται για περίπου US$1,500 ανά κιλό, ενώ το ινδικό λάδι σανταλόξυλου, λόγω της υψηλότερης περιεκτικότητάς του σε άλφα σανταλόλη, κοστίζει περίπου US$2,500 ανά κιλό.[12]

Το σανταλόξυλο αναφέρεται συχνά ως ένα από τα πιο ακριβά ξύλα στον κόσμο, μαζί με το αφρικανικό μαυρόξυλο και τον έβενο.[14][15]

Χρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άρωμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αιθέριο έλαιο σανδαλόξυλο ( S. album ).

Το έλαιο σανδαλόξυλου έχει ένα διακριτικό απαλό, ζεστό, κρεμώδες και γαλακτώδες και ξυλώδες άρωμα. Προσδίδει μια μακράς διάρκειας, ξυλώδη βάση σε αρώματα, καθώς και ως σταθεροποιητικό σε αρώματα λουλουδιών και εσπεριδοειδών. Όταν χρησιμοποιείται σε μικρότερες αναλογίες σε ένα άρωμα, δρα ως σταθεροποιητικό, ενισχύοντας τη μακροζωία άλλων, πιο πτητικών, υλικών. Το σανταλόξυλο είναι επίσης βασικό συστατικό της οικογένειας αρωμάτων «φλοριεντάλ» (φλοραλ- κεχριμπαρένιο) – όταν συνδυάζεται με λευκά λουλούδια όπως γιασεμί, γαρδένια, πλουμέρια, άνθη πορτοκαλιάς κ.λπ.

Το λάδι σανδαλόξυλου στην Ινδία χρησιμοποιείται ευρέως στη βιομηχανία καλλυντικών. Η κύρια πηγή αληθινού σανταλόξυλου, το S. album, είναι προστατευόμενο είδος και η ζήτηση για αυτό δεν μπορεί να ικανοποιηθεί. Πολλά είδη φυτών εμπορεύονται ως «σανταλόξυλο». Το γένος Santalum έχει περισσότερα από 19 είδη. Οι έμποροι συχνά δέχονται λάδι από στενά συγγενικά είδη, καθώς και από άσχετα φυτά όπως το σανταλόξυλο της Δυτικής Ινδίας (Amyris balsamifera) της οικογένειας ρυτοειδών ή το Myoporum sandwicense. Ωστόσο, τα περισσότερα ξύλα από αυτές τις εναλλακτικές πηγές χάνουν το άρωμά τους μέσα σε λίγους μήνες ή χρόνια.

Τα κύρια συστατικά του σανταλόξυλου είναι τα δύο ισομερή της σανταλόλης (περίπου 75%). Χρησιμοποιείται στην αρωματοθεραπεία και στην παρασκευή σαπουνιών.[16]

Φαγητό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Αβορίγινες Αυστραλοί τρώνε τους πυρήνες των σπόρων, τους ξηρούς καρπούς και τα φρούτα τοπικών σανταλόξυλων, όπως το S. acuminatum.[17] Οι πρώτοι Ευρωπαίοι στην Αυστραλία τα χρησιμοποιούσαν στο μαγείρεμα ψωμιού, εμποτίζοντάς το με τα φύλλα του και για να φτιάξουν μαρμελάδες, πίτες και τσάτνεϊ από τα φρούτα.[17] Στη Σκανδιναβία, κονιοποιημένος φλοιός από κόκκινο σανταλόξυλο (Pterocarpus soyauxii) χρησιμοποιείται - με άλλα τροπικά μπαχαρικά - στο μαρινάρισμα γαύρου και ορισμένους τύπους ρέγγας τουρσί, προκαλώντας ένα κοκκινωπό χρώμα και ελαφρώς αρωματισμένη γεύση.[18][19]

Οι σημερινοί σεφ έχουν αρχίσει να πειραματίζονται χρησιμοποιώντας το καρπό σανδάλου ως υποκατάστατο των ξηρών καρπών μακαντέμια ή ως υποκατάστατο για τα αμύγδαλα, τα φουντούκια και άλλα στην κουζίνα με στυλ Νοτιοανατολικής Ασίας.[20] Το έλαιο χρησιμοποιείται επίσης ως γευστικό συστατικό σε διάφορα είδη τροφής, όπως καραμέλες, παγωτά, ψημένα τρόφιμα, πουτίγκες, αλκοολούχα και μη αλκοολούχα ποτά και ζελατίνη. Το άρωμα χρησιμοποιείται σε επίπεδα κάτω των 10 ppm, με το υψηλότερο δυνατό επίπεδο για χρήση σε τρόφιμα να είναι 90 ppm.

Θρησκεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σκαλιστό άγαλμα από σανταλόξυλο του Γκανέσα

Το σανταλόξυλο είναι πολύ ιερό στην Ινδουιστική Αγιουρβέδα και είναι γνωστό στα σανσκριτικά ως chandana.[21] Το ξύλο χρησιμοποιείται για τη λατρεία του θεού Σίβα και πιστεύεται ότι η θεά Λάκσμι ζει στο δέντρο σανταλόξυλου. Το ξύλο του δέντρου γίνεται πάστα χρησιμοποιώντας σκόνη σανταλόξυλου και αυτή η πάστα είναι αναπόσπαστο μέρος σε τελετουργίες και τελετές, για την κατασκευή θρησκευτικών σκευών, τη διακόσμηση εικόνων των θεοτήτων και την ηρεμία του νου κατά τον διαλογισμό και την προσευχή. Διανέμεται επίσης σε πιστούς, οι οποίοι το εφαρμόζουν στο μέτωπο ή στο λαιμό και στο στήθος τους.[22] Η πάστα σανταλόξυλου χρησιμοποιείται για τα περισσότερα πούτζα τόσο σε ναούς όσο και σε οικιακούς βωμούς.

Η χρήση σανταλόξυλου είναι αναπόσπαστο μέρος των καθημερινών πρακτικών του Τζαϊνισμού. Η πάστα σανταλόξυλου αναμεμειγμένη με σαφράν χρησιμοποιείται για τη λατρεία των θεοτήτων. Η σκόνη σανταλόξυλου ρίχνεται ως ευλογίες από τζαϊνικούς μοναχούς και μοναχές (sadhus και sadhvis) στους μαθητές και τους οπαδούς τους. Οι γιρλάντες από σανταλόξυλο χρησιμοποιούνται για να ντύνουν το σώμα κατά τη διάρκεια των τελετών αποτέφρωσης των Τζαϊν. Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ Μαχαμαστακμπισέκα που πραγματοποιείται μία φορά κάθε 12 χρόνια, το άγαλμα του Γκοματεσουάρα λούζεται και αλείφεται με σπονδές όπως γάλα, χυμός ζαχαροκάλαμου και πάστα σαφράν και πασπαλίζεται με σκόνες σανταλόξυλου και κουρκουμά.[23]

Το σανδαλόξυλο αναφέρεται σε διάφορα suttas του Κανόνα Πάλι στον Βουδισμό.[24] Σε ορισμένες βουδιστικές παραδόσεις, το σανταλόξυλο θεωρείται ότι ανήκει στην ομάδα πάντμα (λωτός) και αποδίδεται στον Βούδα Αμιτάμπα. Το άρωμα σανταλόξυλου πιστεύεται από ορισμένους ότι μεταμορφώνει τις επιθυμίες κάποιου και διατηρεί την εγρήγορση του ατόμου ενώ βρίσκεται σε διαλογισμό. Είναι επίσης ένα από τα πιο δημοφιλή αρώματα που χρησιμοποιούνται όταν προσφέρουν θυμίαμα στον Βούδα και τον γκουρού.

Στη σούφι παράδοση, η πάστα σανταλόξυλου εφαρμόζεται στον τάφο του Σούφι από τους μαθητές ως ένδειξη αφοσίωσης. Η παράδοση είναι δανεισμένη από τις ινδικές τελετουργίες και ασκείται ιδιαίτερα μεταξύ των μαθητών της Ινδικής Υποηπείρου. Στην κουλτούρα των Ταμίλ, ανεξάρτητα από τη θρησκευτική ταυτότητα, η πάστα ή η σκόνη σανταλόξυλου εφαρμόζεται στους τάφους των σούφι ως ένδειξη αφοσίωσης και σεβασμού.[25]

Στην Ανατολική Ασία, το σανταλόξυλο (檀木), είναι το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο υλικό θυμιάματος από τους Κινέζους, τους Κορεάτες και τους Ιάπωνες στη λατρεία και σε διάφορες τελετές. Ωστόσο, ορισμένες αιρέσεις των Ταοϊστών, ακολουθώντας το Ταοϊστικό Εγχειρίδιο της Δυναστείας Μινγκ, δεν χρησιμοποιούν ως θυμίαμα λιβάνι αλλά σανταλόξυλο στη λατρεία.[26] Στον κορεατικό σαμανισμό, το σανταλόξυλο θεωρείται το Δέντρο της Ζωής. Διαδόθηκε στην Κίνα, την Κορεατική Χερσόνησο και την Ιαπωνία κατά την ανατολική επέκταση του Βουδισμού.[27]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Wheatley, Paul (1961). The Golden Khersonese: Studies in Historocal Geography of The Malay Peninsular Before A.D. 1500. University of Malaya Press. 
  2. ↑ «Sandalwood (n.)». Online Etymology Dictionary. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020. 
  3. ↑ Jeong, Su-il (2016). The Silk Road Encyclopedia. Seoul Selection. 
  4. ↑ Wang, GW (1959). The Nanhai Trade: The Early History of Chinese Trade in the South China Sea. Malayan Branch of the Royal Asiatic Society. 
  5. ↑ «Under the Radar: How sandalwood is transforming Asia | GRI». Global Risk Insights (στα Αγγλικά). 24 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021. 
  6. ↑ Wagner, W. L., D. R. Herbst, and S. H. Sohmer (1990). Manual of the Flowering Plants of Hawaii. Honolulu: University of Hawaii Press.
  7. ↑ Rock, J. F. (1913). The Indigenous Trees of the Hawaiian Islands. Honolulu.
  8. ↑ Jasper, Clint (21 Μαρτίου 2017). «Tropical Forestry Services becomes Quintis as the company shifts focus». ABC News (Australian Broadcasting Corporation). Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020. 
  9. ↑ «About Santanol». Santanol. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020. 
  10. ↑ Asian Regional Workshop (1998). Santalum album. 2006. IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2006. www.iucnredlist.org. Retrieved on 2007-02-08.
  11. ↑ Yousaf, Shamsheer (25 Ιανουαρίου 2012). «Indian sandalwood production set to lose home ground edge». mint. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Frequently Asked Questions». WA Sandalwood Plantations. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020. 
  13. ↑ Tony Page, Hanington Tate, Joseph Tungon, Michael Tabi and Phyllis Kamasteia (2012). «Vanuatu sandalwood: growers' guide for sandalwood production in Vanuatu» (PDF). Australian Centre for International Agricultural Research. σελ. 47. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2015. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  14. ↑ «Top 10 Most Expensive Woods in the World». Salpoente Boutique. 18 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020. 
  15. ↑ «11 Most Expensive Woods in the World». Ventured. 22 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020. 
  16. ↑ «The Good Oil» (PDF). www.fpc.wa.gov.au. The Forest Products Commission, Western Australia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2014. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Nullabor Net». Quondong - Australian Bush Tucker. 
  18. ↑ Camilla Plum (2014). Abracadabra (στα Δανικά). Politikens Forlag.  Cookbook.
  19. ↑ «Sildekrydderi til Røde Sild [Herring-spice for Red Herrings]» (στα Δανικά). Nordisk Handelshus. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2017. 
  20. ↑ «Good Food». Secrets of Sandalwood. 15 Ιανουαρίου 2014. 
  21. ↑ «Significance of Sacred Sandalwood Chandan in Ayurvedic Remedies, Spiritual Rituals and Medicine». ayurveda-sedona.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2017. 
  22. ↑ «Sandalwood - spiritual». Kew.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2018. 
  23. ↑ Kumar, Brajesh (2003), Pilgrimage Centres of India, Diamond Pocket Books (P) Ltd., σελ. 199, ISBN 9788171821853, https://books.google.com/books?id=Qqei_Wo1qXwC 
  24. ↑ «Access to Insight Search Results». Accesstoinsight.org. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2018. 
  25. ↑ «Now, All roads lead to Mumbai's Mahim Dargah fair». dnaindia.com. 18 December 2011. http://www.dnaindia.com/mumbai/1627175/report-now-all-roads-lead-to-mumbai-s-mahim-dargah-fair. Ανακτήθηκε στις 21 April 2013.  *Khubchandani, Lachman K. (1995). «The supernatural in nature Sindhi tradition». Indira Gandhi National Centre for the Arts. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2013.  *Bayly, Susan (2004). Saints, Goddesses and Kings. σελίδες 144–147. ISBN 9780521891035. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2013. 
  26. ↑ The Ming Dynasty Taoist manual 《天皇至道太清玉冊》 states: 「降真香，乃祀天帝之靈香也。除此之外，沉速次之。信靈香可以達天帝之靈。所忌者，安息香、乳香、檀香，外夷所合成之香，天律有禁，切宜慎之。」 ["Acronychia pedunculata is the spiritual incense of offering to the Heavenly Emperor. Apart from this type, agarwood/aloeswood (Aquilaria malaccensis) then Aquilaria sinensis are the next best. It is believed that this spiritual incense can ascend to reach the spirit of the Heavenly Emperor. Those that are to be avoided are benzoin resin, frankincense, sandalwood, foreign produced incense that violate the Heavenly Law and so one must be careful to observe this."]
  27. ↑ Jeong, Su-il (2016). The Silk Road Encyclopedia. Seoul Section. σελ. 3. 

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Mandy Aftel, Essence and Alchemy: A Natural History of Perfume, Gibbs Smith, 2001,(ISBN 1-58685-702-9)
  • Dorothy Shineberg (1967), They came for sandalwood; a study of the sandalwood trade in the South-West Pacific 1830-1865, Μελβούρνη, Melbourne University Press.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σανδαλόξυλο&oldid=10329796"