Δυτικά Γκατ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Μουνάρ στα Δυτικά Γκατ όπως φαίνεται από το Ιντούκι στη Κεράλα

Τα Δυτικά Γκατ, επίσης γνωστή ως Σαχιάντρι (Καλοπροαίρετα Βουνά) είναι μια οροσειρά που εκτείνεται παράλληλα με τη δυτική ακτή της Ινδικής χερσονήσου, ευρισκόμενη εξ ολοκλήρου στην Ινδία. Είναι ένα Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ουνέσκο και είναι ένα από τα οκτώ "hot hot-spots" της βιοποικιλότητας στον κόσμο.[1][2] Μερικές φορές ονομάζεται Μεγάλη Κρημνός της Ινδίας.[3] Η οροσειρά κινείται βορρά προς νότο κατά μήκος του δυτικού άκρου του Οροπέδιου Ντέκκαν, και χωρίζει το οροπέδιο από μια στενή παράκτια πεδιάδα που ονομάζεται Κονκάν, κατά μήκος της Αραβικής Θάλασσας. Συνολικά τριάντα εννέα περιοχές, συμπεριλαμβανομένων εθνικών πάρκων, καταφυγίων άγριας ζωής και φυσικών καταφυγίων είχαν χαρακτηριστεί ως μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς - είκοσι στην Κεράλα, δέκα στη Καρνάτακα, πέντε στο Ταμίλ Ναντού και τέσσερις στην Μαχαράστρα.[4][5] Έχει επίσης παρατηρηθεί ότι οι πιο κρύες περιόδους στα Νότια Δυτικά Γκατ συμπίπτουν με τις υγρότερες.

Η οροσειρά ξεκινά κοντά στο Σοναγκάντ, πόλη του Γκουτζαράτ νότια του ποταμού Τάπτι, και διανύει περίπου 1.600 χιλιόμετρα μέσα από τις πολιτείες Μαχαράστρα, Γκόα, Καρνατάκα, Κεράλα και Ταμίλ Ναντού τελειώνοντας στο Μαρουνθουβάζ Μαλάι, κοντά στο Κανιακουμάρι, στο νότιο άκρο της Ινδίας. Οι λόφοι καλύπτουν 160.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και σχηματίζει τα περίπλοκα ποτάμια συστήματα απορροής που αποστραγγίζουν σχεζόν το 40% της Ινδίας. Τα Δυτικά Γκατ μπλοκάρουν τους ανέμους των νοτιοδυτικών μουσώνων από το να φτάσουν το Οροπέδιο Ντεκάν.[6] Το μέσο υψόμετρο είναι περίπου 1.200 μέτρα.[7]

Η περιοχή είναι μια από τις δέκα "πιο ζεστές ζώνες βιοποικιλότητας" και έχει πάνω από 7.402 είδη ανθοφόρων φυτών, 1.814 είδη μη ανθοφόρων φυτών, 139 είδη θηλαστικών, 508 είδη πουλιών, 179 είδη αμφιβίων, από 6.000 είδη εντόμων και 290 είδη ψαριών γλυκού νερού. Είναι πιθανό ότι πολλά άγνωστα είδη ζουν στα Δυτικά Γκατ. Τουλάχιστον 325 παγκοσμίως απειλούμενα είδη εμφανίζονται στα Δυτικά Γκατ.[8][9][10]

Χλωρίδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα δυτικά Γκατ απαντώνται 7.402 είδη ανθοφόρων φυτών. Από αυτά, τα 5.588 είδη είναι ενδημικά ή αυτόχθονα και 376 είναι εξωτικά πολιτογραφημένα και 1.438 είδη καλλιεργούνται ή φυτεύονται ως καλλωπιστικά φυτά. Μεταξύ των αυτοχθόνων ειδών, 2.253 είδη είναι ενδημικά στην Ινδία και από αυτά, 1.273 είδη είναι αποκλειστικά στα Δυτικά Γκατ. Εκτός από τα 593 επιβεβαιωμένα υποείδη και ποικιλίες, 66 είδη, 5 υποείδη και 14 ποικιλίες αμφίβολης εμφάνισης έχουν επίσης αναφερθεί και ως εκ τούτου, φτάνει τα 8.080 είδη ανθοφόρων φυτών.[11]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Biodiversity hotspots for conservation priorities. 403. http://www.nature.com/nature/journal/v403/n6772/fig_tab/403853a0_T6.html. Ανακτήθηκε στις 16 Nov 2013. 
  2. ↑ «UN designates Western Ghats as world heritage site». Times of India. 2 July 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-01-31. https://web.archive.org/web/20130131192257/http://articles.timesofindia.indiatimes.com/2012-07-02/flora-fauna/32507340_1_world-heritage-list-western-ghats-border-town. Ανακτήθηκε στις 2 July 2012. 
  3. ↑ Migon, Piotr (12 Μαΐου 2010). Geomorphological Landscapes of the World. Springer. σελ. 257. ISBN 978-90-481-3054-2. 
  4. ↑ «Western Ghats». UNESCO. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2013. 
  5. ↑ Lewis, Clara (3 July 2012). «39 sites in Western Ghats get world heritage status». Times of India. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-07-07. https://web.archive.org/web/20120707023508/http://articles.timesofindia.indiatimes.com/2012-07-03/mumbai/32523277_1_radhanagari-wildlife-world-heritage-centre-western-ghats. Ανακτήθηκε στις 21 February 2013. 
  6. ↑ Vijayan, V.S. (PDF). Research needs for the Western Ghats. Ashoka Trust for Research in Ecology and the Environment (ATREE). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 May 2013. https://web.archive.org/web/20130511231752/http://www.westernghatsforum.org/abstract_12_05.pdf. Ανακτήθηκε στις 21 June 2007. 
  7. ↑ «The Peninsula». Asia-Pacific Mountain Network. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2007. 
  8. ↑ Nayar, T.S.· Rasiya Beegam, A (2014). Flowering Plants of the Western Ghats, India (2 Volumes). Thiruvananthapuram, India: Jawaharlal Nehru Tropical Botanic Garden and Research Institute. p.1700. 
  9. ↑ Myers, N.; Mittermeier, R.A.; Mittermeier, C.G.; Fonseca, G.A.B.Da; Kent, J. (2000). «Biodiversity Hotspots for Conservation Priorities». Nature 403: 853–858. doi:10.1038/35002501. PMID 10706275. http://www.nature.com/nature/journal/v403/n6772/abs/403853a0.html. 
  10. ↑ Dahanukar, N.; Raut, R.; Bhat, A. (2004). «Distribution, endemism and threat status of freshwater fishes in the Western Ghats of India». Journal of Biogeography 31 (1): 123–136. doi:10.1046/j.0305-0270.2003.01016.x. https://archive.org/details/sim_journal-of-biogeography_2004-01_31_1/page/123. 
  11. ↑ Nayar, T.S., Rasiya Beegam A., and M. Sibi. (2014). Flowering Plants of the Western Ghats, India (2 Volumes), Jawaharlal Nehru Tropical Botanic Garden and Research Institute, Palode, Thiruvananthapuram, Kerala, India. p.1700

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δυτικά_Γκατ&oldid=10218412"