Σίζο Κανακούρι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σίζο Κανακούρι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
金栗 四三 (Ιαπωνικά)
Γέννηση20  Αυγούστου 1891[1]
Ταμάνα
Θάνατος13  Νοεμβρίου 1983[1]
Ταμάνα
Χώρα πολιτογράφησηςΙαπωνία
Ύψος170 cm Edit this on Wikidata
Βάρος64 kg Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙαπωνικά
ΣπουδέςTokyo Higher Normal School
d:Q11568301
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμαραθωνοδρόμος
καθηγητής
ΕργοδότηςΕθνικό Πανεπιστήμιο Γιοκοχάμα
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςMedal with Purple Ribbon (3  Νοεμβρίου 1955)
Order of the Rising Sun, 4th class (3  Νοεμβρίου 1964)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Σίζο Κανακούρι (ιαπωνικά: 金栗 四三‎‎ Kanaguri Shisō ή Kanakuri Shizō, 20 Αυγούστου 1891 - 13 Νοεμβρίου 1983) ήταν Ιάπωνας μαραθωνοδρόμος και ένας από τους πρωτοπόρους του στίβου στην Ιαπωνία. Έχει τιμηθεί ως "πατέρας του μαραθώνιου" στην Ιαπωνία.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κανακούρι καταγόταν από την Ταμάνα του Νομού Κουμαμότο στην Ιαπωνία και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Τσουκούμπα. Το Νοέμβριου του 1911 κατά τους προκριματικούς για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης του 1912, παρότι το μήκος της διαδρομής ήταν πιθανά μόνο 40 χλμ., αναφέρεται ότι ο Κανακούρι έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στο μαραθώνιο με 2 ώρες, 32 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα.[2] Επομένως επιλέχθηκε ως ένας από τους δύο αθλητές που μπορούσε να στείλει η Ιαπωνία στους αγώνες.

Ωστόσο, ο Κανακούρι είναι περισσότερο γνωστός για το ότι εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια του μαραθωνίου στους Ολυμπιακούς της Στοκχόλμης το 1912. Ο Κανακούρι είχε ένα δύσκολο ταξίδι 18 ημερών έως τη Στοκχόλμη, πρώτα με πλοίο και μετά με τρένο σε όλο του μήκος του Υπερσιβηρικού σιδηρόδρομου, και χρειάστηκε πέντε ημέρες για να ανακάμψει για τον αγώνα.[3] Ο αγώνας γινόταν στον Δήμο Σολλεντούνα, στη Σουηδία, σε εξαιρετική για την εποχή ζέστη 25 °C,[4] και οι μισοί από τους δρομείς υπέφεραν από θερμοπληξία. Ο Κανακούρι, αποδυναμωμένος από το μακρύ ταξίδι του από την Ιαπωνία, υποφέροντας από προβλήματα με το ντόπιο φαγητό, έχασε τις αισθήσεις του στα μισά της διαδρομής, και τον περιέθαλψε μια οικογένεια αγροτών. Ντροπιασμένος από την "αποτυχία" του, επέστρεψε σιωπηλά στην Ιαπωνία χωρίς να ενημερώσει τους υπευθύνους του αγώνα. Οι Σουηδικές αρχές τον θεωρούσαν αγνοούμενο για 50 χρόνια πριν ανακαλυφθεί ότι ζούσε στην Ιαπωνία και είχε αγωνιστεί σε ενδιάμεσους Ολυμπιακούς μαραθώνιους. Το 1966, η Σουηδική Τηλεόραση επικοινώνησε μαζί του και του πρόσφερε την ευκαιρία να ολοκληρώσει τον αγώνα. Δέχθηκε και ολοκλήρωσε τον μαραθώνιο με χρόνο 54 χρόνια, 8 μήνες, 6 ημέρες, 5 ώρες, 32 λεπτά και 20,379 δευτερόλεπτα, παρατηρώντας, "ήταν μια μακριά διαδρομή. Στην πορεία, παντρεύτηκα, έκανα έξι παιδιά και 10 εγγόνια."[5]

Παρά την οπισθοδρόμηση αυτή, ο Κανακούρι επιλέχθηκε να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες 1916, οι οποίοι στη συνέχεια ακυρώθηκαν λόγω του Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, ο Κανακούρι αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες 1920 που πραγματοποιήθηκαν στην Αμβέρσα (Βέλγιο), όπου τερμάτισε το μαραθώνιο σε 2 ώρες, 48 λεπτά και 45,4 δευτερόλεπτα στη 16η θέση. Ο Κανακούρι συμμετείχε στη συνέχεια στους Ολυμπιακούς Αγώνες 1924, όπου δεν κατάφερε να τερματίσει τον αγώνα. Ο Κανακούρι είναι επίσης γνωστός για το ρόλο του στην ίδρυση της μαραθώνιας σκυταλοδρομίας Χακόνε Εκίντεν το 1920.[5] Από το 2004, το πρώτο βραβείο σε αυτόν τον αγώνα πήρε το όνομά του προς τιμήν του.

Πέθανε σε ηλικία 92 ετών στις 13 Νοεμβρίου 1983, στη γενέτειρά του Ταμάνα του Νομού Κουμαμότο στην Ιαπωνία.[6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]