Ριχάρδος Β΄ της Κάπουα
| Ριχάρδος Β΄ της Κάπουα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1078 (περίπου) |
| Θάνατος | 1105 ή 1106 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πριγκιπάτο της Κάπουα County of Aversa |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Old Norman |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ιορδάνης Α΄ της Κάπουα και Γκαϊτελγκρίμα του Σαλέρνο |
| Αδέλφια | Ιορδάνης Β΄ της Κάπουα Ροβέρτος Α΄ της Κάπουα |
| Συγγενείς | Ριχάρδος Α΄ της Κάπουα (παππούς), Γουαϊμάρος Δ΄ του Σαλέρνο (παππούς) και Robert of Caiazzo (θείος) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ριχάρδος Β΄ (απεβ. το 1105/06), αποκαλούμενος Φαλακρός, ήταν ο κόμης του Αβέρσα και ο πρίγκιπας της Κάπουα από το 1090 ή το 1091. Ήταν υπό την κηδεμονία του κόμη Ροβέρτου του Καϊάτσο μέχρι την ενηλικίωσή του το 1093.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο πρωτότοκος γιος και διάδοχος του Ιορδάνη Α΄ πρίγκιπα της Κάπουα και της Γκαϊτελγκρίμα, κόρης του πρίγκιπα Γουαϊμάρος Δ΄ πρίγκιπα του Σαλέρνο. Πήρε το όνομά του από τον πάππο του Ριχάρδο Α΄ πρίγκιπα της Κάπουα. Μετά την αναφορά σε αυτή την εντυπωσιακή καταγωγή, ο χρονικογράφος Γουλιέλμος της Απουλίας στο έργο του Οι πράξεις του Ροβέρτου Γυισκάρδου λέει, ότι «αν και τώρα είναι μόνο νεαρός άνδρας, δείχνει ήδη θάρρος αντάξιο ενός ενήλικα».
Διαδέχτηκε στις κτήσεις τού πατέρα του σε πολύ νεαρή ηλικία και αμέσως αυτός και η οικογένειά του εκδιώχθηκαν από την πόλη τους από τούς ιδιότροπους Καπουανούς. Οι κόμητες του Ακίνο ξεσηκώθηκαν και επιτέθηκαν στη Σόρια, που υπερασπιζόταν ο θείος τού Ριχάρδου Β΄, ο Ιωνάθαν κόμης της Καρινόλα.
Ο Ριχάρδος Β΄ ήταν εξόριστος για τα επόμενα επτά χρόνια (κατά τη διάρκεια των οποίων εξουσίασε ένας Λομβαρδός ονόματι Λάντο Δ΄) έως ότου, όταν έφτασε στην ενηλικίωσή του, ζήτησε τη βοήθεια τού Ρογήρου Α΄ κόμη της Σικελίας (μεγάλου θείου του) και του Ρογήρου Μπόρσα δούκα της Απουλίας (εξαδέλφου τού πατέρα του). Ο Ρογήρος Α΄ και ο ανιψιός του Ρογήρος Μπόρσα ήλθαν, ο πρώτος σε αντάλλαγμα για την πόλη της Νάπολης και ο δεύτερος για την αναγνώριση από τον Ριχάρδο τής επικυριαρχίας τής Απουλίας, τον Μάιο του 1098 και πολιόρκησαν την Κάπουα για σαράντα ημέρες.
Ήταν μία ενδιαφέρουσα πολιορκία, διότι ο πάπας Ουρβανός Β΄, που είχε εμπλακεί σε μία διαμάχη με τον κόμη Ρογήρο Α΄, κατέβηκε για να συζητήσει τη νόμιμη εξουσία στη Σικελία. Ο Άνσελμος της Αόστα, αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ, αυτοεξόριστος από τον βασιλιά Γουλιέλμο Β΄ της Αγγλίας, ήρθε να συναντήσει τον πάπα. Με τη βοήθεια των Σαρακηνών της Σικελίας, η πόλη έπεσε και ο πρίγκιπας αποκαταστάθηκε· η επικυριαρχία της Απουλίας αναγνωρίστηκε και ο πάπας και ο κόμης αποχώρησαν στο Σαλέρνο.
Τα τελευταία οκτώ χρόνια της βασιλείας του ήταν χωρίς γεγονότα· δεν άφησε κληρονόμο. Όταν απεβίωσε (το 1105 ή, πιο πιθανό, το 1106) τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του Ροβέρτος Α΄. Αν και είχε δεχτεί να δηλώσει υποτέλεια στον δούκα των Ωβίλ της Απουλίας, οι διάδοχοί του δεν το έκαναν και ο πρίγκιπας της Κάπουα επέστρεψε στην de facto ανεξαρτησία υπό αυτούς. Ο εξομολογητής τού Ριχάρδου ήταν ο Βερνάρδος επίσκοπος της Καρινόλα.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- William of Apulia, The Deeds of Robert Guiscard Books One Αρχειοθετήθηκε 2009-09-14 στο Wayback Machine. (pdf)
- Νόριτς, Τζον Τζούλιους . Οι Νορμανδοί στο Νότο 1016-1130 . Longmans: Λονδίνο, 1967.