Ραδιοσυχνότητα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ραδιοσυχνότητα είναι μια ταλάντωση που μεταδίδεται με την ταχύτητα του φωτός, ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα στην περιοχή των χαμηλότερων συχνοτήτων ή των μεγαλύτερων μηκών κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος (100000-10m). Σε αυτή την περιοχή συχνοτήτων έγιναν τα πρώτα πειράματα εκπομπής και λήψης ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων και αυτή η περιοχή χρησιμοποιήθηκε για τις ραδιοφωνικές εκπομπές γεγονός στο οποίο οφείλεται η ονομασία. Σήμερα ο όρος ραδιοσυχνότητα χρησιμοποιείται για όλη τη περιοχή του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος από την αρχή του μέχρι την περιοχή των υπερύθρων (100000-0,001m).


Ραδιοσυχνότητες εκτός από εμπορική χρήση (ραδιόφωνο, δορυφορική επικοινωνία, τηλεόραση, κινητή τηλεφωνία, σταθερή τηλεφωνία και ίντερνετ) χρησιμοποιούνται και από τα σώματα ασφαλείας και πρόνοιας (στρατός, αστυνομία, πυροσβεστική, ασθενοφόρα, μέσα μαζικής μεταφοράς) συνήθως με τεχνολογία TETRA.

  • Στην κινητή τηλεφωνία οι ραδιοσυχνότητες χωρίζονται σε μικροκυματικές (IF ή MW-microwave) και Radio (RF).

Οι μικροκυματικές συχνότητες έχουν υψηλή κατευθυντικότητα και χρησιμοποιούνται για την ζεύξη των σταθμών βάσης της κινητής τηλεφωνίας.

Το Radio χωρίζετε σε GSM, UMTS (3G) και LTE (4G) και χρησιμοποιείται για την σύνδεση των κινητών τηλεφώνων με τον αντίστοιχο σταθμό βάσης.

Οι ραδιοσυχνότητες που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα ελέγχονται από την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων ΕΕΤΤ.

Οι πάροχοι έχουν αγοράσει μια συγκεκριμένη ζώνη συχνοτήτων για να εκπέμψουν.

Με αυτό τον τρόπο αποτρέπεται η παρεμβολή  σε γειτονικό σταθμό και εξασφαλίζετε η ποιότητα των δεδομένων.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]