Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πόπλιος Λικίνιος Κράσσος (ύπατος το 97 π.Χ.)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πόπλιος Λικίνιος Κράσσος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1ος αιώνας π.Χ.
Αρχαία Ρώμη
Θάνατος87 π.Χ.[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
ΘρησκείαΘρησκεία στην αρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΡωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
ΤέκναΜάρκος Λικίνιος Κράσσος[2][3][4]
Publius Licinius Crassus Dives[4][5]
ΓονείςΜάρκος Λικίνιος Κράσσος
ΑδέλφιαΜάρκος Λικίνιος Κράσσος
ΟικογένειαΛικίνιοι Κράσσοι
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΛεγάτος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚήνσορας
Αγορανόμος (Aedilis)
Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[6]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (97 π.Χ.)[6][3]
δεδομένα

Ο Πόπλιος Λικίνιος Κράσσος, λατιν.: Publius Licinius Crassus (απεβ. το 87 π.Χ.) ήταν μέλος του αξιοσέβαστου και εξέχοντος γένους των Κράσσων, κλάδου του πληβείου γένους των Λικινίων, καθώς και πατέρας του διάσημου Μάρκου Λικίνιου Κράσσου, ενός της Τριανδρίας. Πατέρας του ήταν ο Μάρκος Λικίνιος Κράσσος Αγέλαστος, και ο αδελφός του Μάρκος Λικίνιος Κράσσος υπηρέτησε ως πραίτωρ το 107 π.Χ.

Πριν από την υπατεία του, πρότεινε έναν νόμο που ρύθμιζε τα έξοδα, ο οποίος εγκρίθηκε. Έγινε ύπατος το 95[7] π.Χ. Στην υπατεία του η Σύγκλητος κατάργησε την πρακτική των μαγικών τεχνών και της ανθρώπινης θυσίας. Μεταξύ του 97 π.Χ. και του 93 π.Χ. υπηρέτησε στην Hispania Ulterior ως κυβερνήτης και κέρδισε μια μάχη επί των Λουσιτανών, για την οποία βραβεύτηκε και τιμήθηκε με θρίαμβο.

Υπηρέτησε ως τιμητής το 89 π.Χ. Ως τέτοιος, απαγόρευσε τα ξένα προϊόντα κρασιά και αλοιφές. Αργότερα ως αξιωματούχος του εκλογικού σώματος, διαίρεσε τους νέους πολίτες σε εκλογικές περιφέρειες. [8] Ο συνάδελφός του ήταν μακροχρόνιος φίλος του Λεύκιος Ιούλιος Καίσαρας ΙΙΙ.

Ο Πόπλιος είχε ένα μικρό σπίτι, παρά τον τεράστιο πλούτο του. Οι γιοι του από τη σύζυγό του Βενουλέια ήταν ο Πόπλιος Λικίνιος Κράσσος (που απεβίωσε στον Συμμαχικό Πόλεμο), ο Λεύκιος Λικίνιος Κράσσος (σκοτώθηκε το 87 π.Χ.) και ο Μάρκος Λικίνιος Κράσσος Ντίβες, ένας της Τριανδρίας. Έμεινε με την οικογένειά του για το υπόλοιπο της ζωής του, ζώντας αρκετά για να δει τους δύο γιους του Πόπλιο και Λεύκιο να νυμφεύονται, καθώς και τη γέννηση του πρώτου εγγονού του.

Η σύγκρουση μεταξύ των Λαϊκών υπό τον Γάιο Μάριο και των Αρίστων υπό τον Λεύκιο Κορνήλιο Σύλλα κλιμακώθηκε κατά τη δεκαετία του 80 π.Χ. Αν και αρχικά ήταν υποστηρικτής του Μάριου, ο Πόπλιος υιοθέτησε μια πιο ουδέτερη θέση, αντιτιθέμενος στις μεθόδους του Μάριου και του Σύλλα. Σκοτώθηκε ή αυτοκτόνησε για να αποφύγει έναν πιο ταπεινωτικό θάνατο, μετά την κατάληψη της Ρώμης από τους οπαδούς του Μάριου το 87 π.Χ.

Συγγραφέας;[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο γεωγράφος Στράβων αναφέρεται σε ένα δοκίμιο για τις Κασσιτερίδες (τα ημιθρυλικά Νησιά με το μέταλλο, τα οποία θεωρείτο ότι βρίσκονται κάπου κοντά στις δυτικές ακτές της Ευρώπης) γραμμένο από τον Πόπλιο Κράσσο, [9] που δεν διασώθηκε. Πολλοί μελετητές του 19ου και των αρχών του 20ου αι., συμπεριλαμβανομένου του Τέοντορ Μόμσεν[10] και του Τ. Ράις Χολμς, πίστευαν ότι αυτό το έργο ήταν αποτέλεσμα μιας αποστολής κατά τη διάρκεια της κατοχής της Αρμορίκης από τον εγγονό τού Πόπλιου.[11] Όμως οι μελετητές του 20ου και των αρχών του 21ου αι. ήταν πιο πρόθυμοι να αναθέσουν την συγγραφική ευθύνη στον μεγαλύτερο Πόπλιο, κατά τη διάρκεια της υπατείας του στην Ισπανία τη δεκαετία του 90 π.Χ., οπότε η αποστολή του εγγονού του στην Αρμορίκη μπορεί να είχε προκληθεί εν μέρει από επιχειρηματικά συμφέροντα και την επιθυμία αυτού να επωφεληθεί από την προηγούμενη έρευνα του πάππου του για τα νησιά.[12]

Βλέπε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1780. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  2. ↑ «Красс» (Ρωσικά)
  3. ↑ 3,0 3,1 «Licinii» (Ρωσικά)
  4. ↑ 4,0 4,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1780. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  5. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4000. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  6. ↑ 6,0 6,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
  7. ↑ Osgood (12 Απριλίου 2018). Rome and the Making of a World State 150 BCE - 20CE. Cambridge University Press. σελ. 74. ISBN 978-1-108-41319-0. 
  8. ↑ Cicero, Pro Archia Poeta, 5.11
  9. ↑ Strabo, 3.5.11, Bill Thayer's edition at LacusCurtius online.
  10. ↑ Theodor Mommsen, History of Rome (1894), vol. 4, p. 63 = Römische Geschichte (1889), vol. 3, p. 269, as cited by Holmes, Ancient Britain p. 495, note 1.
  11. ↑ Various views on the subject documented by T. Rice Holmes, "The Cassiterides, Ictis, and the British Trade in Tin," in Ancient Britain and the Invasions of Julius Caesar (Oxford: Clarendon Press, 1907) pp. 483–498; on authorship, pp. 494–497
  12. ↑ Christopher Hawkes, “Britain and Julius Caesar,” Proceedings of the British Academy 63 (1977) 124–192; also J.S. Richardson, Hispaniae: Spain and the Development of Roman Imperialism, 218–82 BC (Cambridge University Press, 2004), p. 159 online. T. Corey Brennan, in The Praetorship in the Roman Republic (Oxford University Press, 2000), vol. 2, p. 501 online, calls the expedition to the Cassiterides “a purely scientific trip,” without apparent irony.
  • Πλούταρχος - Η πτώση της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, Κράσσος
  • Τίτος Λίβιος - Ιστορίες της Ρώμης
  • Πλούταρχος - Βίοι Παράλληλοι μεταφρασμένοι από την Αρχαία Ελληνική, με σημειώσεις, κριτικές και ιστορικές, και μια βιογραφία του Πλουτάρχου, τόμος 1856, μετάφραση από τον Τζον Λάνγκορν και τον Γουίλιαμ Λάνγκορν, Applegate and Co., 1860, 668 σ. σελ., σ. 358-371 στο Google Books Google βιβλία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πόπλιος_Λικίνιος_Κράσσος_(ύπατος_το_97_π.Χ.)&oldid=10615399"