Πωλ Κολάρ (Ελβετός αρχαιολόγος)
| Πωλ Κολάρ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 19 Απριλίου 1902[1] Γενεύη[2] |
| Θάνατος | 8 Σεπτεμβρίου 1981[1] Γενεύη[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελβετία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3][4] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Γενεύης[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχαιολόγος ιστορικός[6] διδάσκων πανεπιστημίου[6] |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Λωζάνης[2] Ελβετικό Ινστιτούτο Ρώμης[2] |
Ο Πωλ Κολάρ (γαλλικά: Paul Collart, Γενεύη, 19 Απριλίου 1902 - Γενεύη, 8 Σεπτεμβρίου 1981) ήταν Ελβετός αρχαιολόγος, παπυρολόγος και φωτογράφος.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πωλ Κολάρ ήταν υιός του αρχιτέκτονα Λουί Κολάρ. Παντρέυτηκε την Μαντλέν Μανσιόν, κόρη του χημικού Ωγκύστ Μανσιόν.
Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σπούδασε στη Φιλολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γενεύης, αποκτώντας προπτυχιακό τίτλο σπουδών με αντικείμενο τις Φιλοσοφικές και Ανθρωπιστικές Επιστήμες το 1924, καθώς και διδακτορικό τίτλο σπουδών το 1937.
Το 1946, ορίστηκε ως έκτακτος καθηγητής αρχαιολογίας και αρχαίας ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης. Το 1950, αναβαθμίστηκε ως τακτικός καθηγητής. Παράλληλα με τη διδακτική δραστηριότητά του στη Λωζάνη, ορίστηκε, επίσης, ως καθηγητής παρομοίων αντικειμένων στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, αρχικώς, ως έκτακτος καθηγητής κατά την περίοδο μεταξύ 1940 και 1950, καθώς και, στη συνέχεια, ως τακτικός καθηγητής κατά την περίοδο μεταξύ 1950 και 1963.
Ενδιαμέσως, το 1953, η Εκπαιδευτική Επιστημονική και Πολιτιστική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε την ανάθεση, στο πρόσωπό του, της καταγραφής των πολιτισμικών αγαθών της Συρίας και του Λιβάνου[7].
Το 1963, ορίστηκε ως διευθυντής του Ελβετικού Ινστιτούτου Ρώμης, αξίωμα στο οποίο και παρέμεινε έως το 1970[7].
Ανασκαφικές εκστρατείες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ 1930 και 1935, υπήξε υπεύθυνος ανασκαφών του αρχαιολογικού τόπου των Φιλίππων, στα βοριεοανατολικά της Ελλάδας. Στη συνέχεια, πιο συγκεκριμένα κατά την περίοδο μεταξύ 1938 και 1940, προχώρησε σε ανασκαφές του μνημειακού βωμού του αρχαιολογικού τόπου του Μπααλμπέκ, στον Λίβανο.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ 1954 και 1956, καθώς και, μετέπειτα, το 1966, κατόπιν σχετικού αιτήματος του διευθυντή της συριακής υπηρεσίας αρχαιοτήτων, Ανρί Σερίγκ, εκκίνησε το πρώτο μεγάλης κλίμακας ελβετικό αρχαιολογικό εργοτάξιο στο εξωτερικό, με απώτερο σκοπό την αρχαιολογική ανασκαφή και περαιτέρω έρευνα του ιερού του Μπααλσαμίν, εντός του αρχαιολογικού τόπου της Παλμύρας. Πιο συγκεκριμένα, ασχολήθηκε σχολαστικά με την μελέτη του Ναού του Μπααλσαμίν. Το συγκεκριμένο εργοτάξιο χρηματοδοτήθηκε από το Ελβετικό Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών[7].
Φωτογραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λόγω των συνεχόμενων ταξιδιών του στην περιοχή της Μεσογείου κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ 1928 και 1970, ο Πωλ Κολάρ μετέφερε μαζί του κατά την επιστροφή του χιλιάδες αρνητικά φιλμ, τα οποία και είχαν όχι μόνον αρχαιολογική αξία, αλλά και εθνογραφική, καθώς αποτελούσαν μάρτυρα των κοινωνικών και οικονομικών αλλαγών που λάμβαναν χώρα στις περιοχές της Νότιας Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής[8].
Κατά τον θάνατό του, το 1981, η φωτογραφική συλλογή του κληροδοτήθηκε στον Πιερ Ντυκρέ, πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου της Λωζάνης. Από την πλευρά του, ο Πιερ Ντυκρέ, κατά τη συγκεκριμένη περίοδο κοσμήτορας της Φιλολογικής Σχολής, ανέθεσε στο Ισντιτούτο Αρχαιολογίας και Επιστημών της Αρχαιότητας (γαλλικά: Institut d’Archéologie et des Sciences de l’Antiquité ή IASA[9]) του Πανεπιστημίου της Λωζάνης την ίδρυση του Αρχείου Πωλ Κολάρ (γαλλικά: Fonds d’Archives Paul Collart[10]). Εντός του συγκεκριμένου πλαισίου, συντάχθηκαν απογραφή και κατάλογος της συλλογής, ενώ ακολούθησε ψηφιοποίηση του συνόλου του αρχείου. Κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ 2003 και 2007, περισσότερα από 3000 πρωτότυπα αρνητικά φιλμ ψηφιοποιήθηκαν[11]. Με σημείο εκκίνησης το 2017, η ψηφιοποίηση του συνόλου των φωτογραφικών αρχείων συνεχίζεται, κυρίως ως προς το τμήμα του αρχείου το οποίο αφορά την Εγγύς Ανατολή[12].
Η αρχειακή συλλογή, χωρίς το τμήμα της το οποίο αφορά την Εγγύς Ανατολή, αποτελείται από, συνολικά, 38 άλμπουμ, τα οποία αντιστοιχούν σε περισσότερες από, συνολικά, 4000 ασπρόμαυρες φωτογραφίες μέσω των οποίων καταγράφονται περισσότεροι από, συνολικά, 190 αρχαιολογικοί τόποι. Από την πλευρά της, η τεκμηρίωση των ανασκαφών αντιστοιχεί, περίπου, σε 5.000 φωτογραφίες, περισσότερα από 100 πρωτότυπα σχέδια, 500 επιστολές και 20 σημειωματάρια ανασκαφών.
Τα επιστημονικά αποτελέσματα των ανασκαφών της Παλμύρας, καθώς και οι φωτογραφίες οι οποίες σχετίζονται με αυτές, αποτελούν, σήμερα, τις πληρέστερες διαθέσιμες πηγές πληροφόρησης παγκοσμίως για την τεκμηρίωση του ναού του Μπααλσαμίν, ο οποίος, το 2015, κατεστράφη με την χρήση εκρηκτικών υλών[13]. Η συγκεκριμένη τεκμηρίωση είναι δυνατό να θεωρηθεί ως πιθανό σημείο εκκίνησης για τυχόν προσπάθεια ανακατασκευής του μνημείου[14]. Με σημείο εκκίνησης το 2018, μια εικονική ανακατασκευή του ναού του Μπααλσαμίν πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Λωζάνης, σε συνεργασία με τη νεοφυής επιχείρηση ICONEM[15]. Το ψηφιακό αντίγραφο είναι βασισμένο σε σχέδια και φωτογραφίες οι οποίες αποτελούν έργο του Πωλ Κολάρ. Απώτερος σκοπός του συγκεκριμένου εγχειρήματος αποτελεί η δυνατότητα παροχής ψηφιακής περιήγησης του αρχαιολογικού τόπου για οποιοδήποτε κοινό[12].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 www
.hls-dhs-dss .ch /textes /d /D10436 .php. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2019. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 www
.hls-dhs-dss .ch /textes /d /D10436 .php. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. uk20191032541. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ CONOR.SI. 27232867.
- ↑ archeologie
.culture .fr /fr /a-propos /paul-collart-proche-orient. - ↑ 6,0 6,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. uk20191032541. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 (Γαλλικά) «Paul Collart». Projet Collart-Palmyre. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ (Αγγλικά) «Paul Collart: A Swiss Archaeologist and Photographer in the Middle East and North Africa». ArchNet. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ (Γαλλικά) «Institut d'archéologie et des sciences de l'antiquité». Université de Lausanne. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ (Γαλλικά) «Le Fonds Paul Collart». Université de Lausanne. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ (Γαλλικά) «Fonds photographique Paul Collart». Unimedia. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ 12,0 12,1 (Γαλλικά) «À propos du projet». Projet Collart-Palmyre. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ (Γερμανικά) Schaper, Rüdiger (25 Αυγούστου 2015). «Wie der "Islamische Staat" seine Geschichte wegbombt». Der Tagesspiegel. ISSN 1865-2263. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ (Γαλλικά) «Le temple de Baalshamîn». Projet Collart-Palmyre. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ (Γαλλικά) Faculté des lettres - UNIL (16 Ιανουαρίου 2019). «Projet Collart-Palmyre: modélisation 3D de la cella du temple de Baalshamîn avec thalamos». YouTube. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2021.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Γαλλικά) Michel, Patrick (2008). «Le Fonds d’archives Paul Collart à l’université de Lausanne (Suisse)». Anabases (7): 241-249. doi:.
- (Γαλλικά) Badinou, Panayota· Bielman, Anne· Brélaz, Cédric· Courtois, Chantal· Franzé, Barbara· Rebetez, Serge, επιμ. (2001). Deux archéologues suisses photographient la Grèce : Waldemar Deonna et Paul Collart, 1904-1939. Λωζάνη: Institut d'archéologie et des sciences de l'Antiquité - Université de Lausanne.
- (Γαλλικά) Bielman, Anne (1999). «Paul Collart, le monde antique et la photographie». Art + Architecture en Suisse (Société d'histoire de l'art en Suisse) 50 (1): 6-11. https://www.academia.edu/13975918/Paul_Collart_le_monde_antique_et_la_photographie.
|