Πορτοφίνο

Πορτοφίνο
	; Έμβλημα
	; Έμβλημα
	Πορτοφίνο 44°18′15″N 9°12′26″E
Χώρα	Ιταλία
Διοικητική υπαγωγή	Μητροπολιτική Πόλη της Γένοβας
Προστάτης	Άγιος Γεώργιος
Έκταση	2,53 km²
Υψόμετρο	18
Πληθυσμός	355 (1 Ιανουαρίου 2023)
Ταχ. κωδ.	16034
Τηλ. κωδ.	0185
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 44°18′15.27″N 9°12′25.78″E / 44.3042417°N 9.2071611°E / 44.3042417; 9.2071611

Το Πορτοφίνο (ιταλικά: Portofino, λατινικά: Portus Delphini) είναι ιταλικό ψαροχώρι και τουριστικό θέρετρο γνωστό για το μικρό του λιμάνι και τους διάσημους επισκέπτες του.^[4]^[5] Είναι δήμος που βρίσκεται στην επαρχία της Γένοβας στην Ιταλική Ριβιέρα. Το χωριό αναπτύσσεται γύρω από το λιμάνι του και συνδέεται στενά με την παραλία Παράτζι. Άλλες κοντινές περιοχές περιλαμβάνουν το Καμόλι. Το Πορτοφίνο το Δεκέμβριο του 2013 είχε 449 κατοίκους.^[6]

Ιστορία

Σύμφωνα με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, το Πορτοφίνο, ιδρύθηκε από τους Ρωμαίους και με το όνομα Portus Delphini, δηλαδή το λιμάνι των δελφινιών, λόγω του μεγάλου αριθμού των δελφινιών που ζούσαν στον κόλπο.

Το 1171, μαζί με τη γειτονική Σάντα Μαργκερίτα Λίγκουρε, εντάχθηκε στην δικαιοδοσία της κοινότητας του Ραπάλλο. Από το 1229 ήταν μέρος της Δημοκρατίας της Γένοβας. Το φυσικό λιμάνι της πόλης υποστήριζε ένα στόλο των αλιευτικών σκαφών, αλλά ήταν πολύ μικρός για να προσφέρει κάτι περισσότερο από ένα προσωρινό ασφαλές καταφύγιο για τον αυξανόμενο εμπορικό ναυτικό της Δημοκρατίας της Γένοβας.

Το 1409 το Πορτοφίνο πωλήθηκε στη Δημοκρατία της Φλωρεντίας από τον Κάρολο τον ΣΤ΄ της Γαλλίας, αλλά όταν ο τελευταίος εκδιώχθηκε από τη Γένοβα, η Φλωρεντία το έδωσε πίσω. Τον 15ο αιώνα ήταν ένα φέουδο των οικογενειών όπως οι Fieschi, Σπινόλα, Αντόρνο και Ντόρια.

Το 1815 έγινε μέρος του Βασιλείου της Σαρδηνίας και, από το 1861, του ενωμένου Βασιλείου της Ιταλίας.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, πρώτα οι Βρετανοί, στη συνέχεια, άλλοι αριστοκράτες τουρίστες από τη Βόρεια Ευρώπη άρχισαν να επισκέπτονται το Πορτοφίνο, όπου έφτασαν με άμαξα από τη Σάντα Μαργκερίτα Λίγκουρε. Ο Ώμπρεϊ Χέρμπερτ ήταν ένας από τους πιο διάσημους Άγγλους που είχαν βίλα στο Πορτοφίνο. Τελικά όλο και περισσότεροι έχτισαν βίλες για διακοπές, και από το 1950 ο τουρισμός είχε υποκαταστήσει την αλιεία ως η κύρια βιομηχανία της πόλης, και η προκυμαία γέμισε με εστιατόρια και καφετέριες.

Αξιοθέατα

Ο Χριστός της Αβύσσου, ένα άγαλμα που τοποθετήθηκε το 1954 κάτω από τη θάλασσα, σε βάθος 17 μέτρων.
Το Καστέλο Μπράουν, μουσείο-σπίτι του 16ου αιώνα.
Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Μαρτίνου του 11ου αιώνα.

Τοπία του Πορτοφίνο ζωγραφισμένα από τον Giuseppe Amisani

Ο πιο εμβληματικός ζωγράφος του Πορτοφίνο ήταν ο Giuseppe Amisani, γνωστός ως “Ο Ζωγράφος των Βασιλιάδων”, στον οποίο το Πορτοφίνο αφιέρωσε μια βόλτα κατά μήκος της παραλιακής περιοχής, “η περίπατος Άμισανι”. Όταν περνάτε από το Bocche και ακολουθείτε τον κύριο δρόμο προς το Portofino Mare, σε ένα συγκεκριμένο σημείο της διαδρομής μπορείτε να δείτε, ενσωματωμένη στο σκυρόδεμα, μια μαρμάρινη πλάκα με την επιγραφή: “Εδώ η ομορφιά του κόσμου χαμογέλασε για τελευταία φορά”. Ο Giuseppe Amisani πέρασε χρόνο σε αυτό το μέρος το 1941 και συχνά ζωγράφιζε υπαίθρια.