Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Pierre-André Taguieff (Γαλλικά)
Γέννηση4  Αυγούστου 1946[1]
Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[2]
ΣπουδέςΙνστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού
Πανεπιστήμιο Παρί-Ναντέρ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός επιστήμονας
ιστορικός[3]
ΕργοδότηςΕθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας[4]
Αξιοσημείωτο έργοd:Q3209122
Sur la Nouvelle Droite
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαδιευθυντής στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας
πρόεδρος (2001–2003, Fondation du 2 Mars)
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής (2008)[5]
Bernard Lecache Prize (1992)
Francine and Antoine Bernheim Award for Arts, Literature and Science (2019)[6]

Ο Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ (Pierre-André Taguieff, Παρίσι, 4 Αυγούστου 1946) είναι Γάλλος φιλόσοφος, ιστορικός των πολιτικών ιδεών και διευθυντής ερευνών στο CNRS. Eίναι επίσης μέλος του Cercle de l'Oratoire, μιας «δεξαμενής σκέψεων».[7]

Ο Ταγκιέφ είναι γνωστός ως ο συγγραφέας αρκετών βιβλίων με θέμα τον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό, καθώς και του Θεωρίες συνωμοσίας (La foire aux Illuminés). Επίσης, για τις μελέτες του για τον λαϊκισμό και το Εθνικό Μέτωπο.[8] Βιβλία του και άλλα κείμενα έχουν μεταφραστεί και στα Ελληνικά.

Απόψεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για τον ρατσισμό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο La Force du préjugé – essai sur le racisme et ses doubles (1987), ο Ταγκιέφ ανέλυσε διαφορετικούς τύπους του ρατσισμού:

  • Ο πρώτος τύπος ρατσισμού είναι κατά της διασταυρώσεως των φυλών και υπέρ του διαχωρισμού τους. Επιζητεί τη διατήρηση των διαφορών μεταξύ των φυλών. Οι θεωρίες του φυλετισμού του 19ου αιώνα, όπως το έργο του Αρτύρ ντε Γκομπινώ Δοκίμιον περί της ανισότητος των ανθρωπίνων φυλών (1853–55), αποτελούν παράδειγμα αυτού του τύπου ρατσισμού, ο οποίος προσποιείται ότι θεμελιώνεται πάνω στην επιστήμη και στην ύπαρξη βιολογικών ανθρώπινων φυλών (ποικιλιών).
  • Ο δεύτερος τύπος «φιλοξενείται» μέσα στη φιλοσοφία του ουνιβερσαλισμού: το όνειρο της ενότητας του ανθρώπινου γένους μπορεί να οδηγήσει, σε ειδικές και ακραίες καταστάσεις, στη θέληση της εκμηδενίσεως όλων των εθνικών και πολιτιστικών διαφορών, οδηγώντας σε ισοδύναμα της γενοκτονίας ή της εθνοκτονίας.
  • Ο τρίτος και πλέον πρόσφατος τύπος ρατσισμού έχει ενσωματώσει τις επιθέσεις των πολιτισμικών σχετικιστών κατά του ρατσισμού. Αυτός ο τύπος έχει αντιστρέψει τα περίφημα αντιρατσιστικά επιχειρήματα του εθνολόγου Κλοντ Λεβί-Στρος. Σύμφωνα με τον Λεβί-Στρος, οι διαφορετικοί πολιτισμοί είναι αδύνατο να κριθούν με τα ίδια μέτρα.

Ο ίδιος ο Ταγκιέφ έχει κατηγορηθεί σε κάποιες περιπτώσεις για ρατσισμό, π.χ. όταν εξύμνησε το βιβλίο της Οριάνα Φαλάτσι La Rabbia e l'Orgoglio (Η οργή και η περηφάνια) για το ισλάμ.[9][10] Επικρίθηκε επίσης για τις συνεισφορές του στον αμφιλεγόμενο ιστότοπο Dreuz info, τον οποίο η γαλλική εφημερίδα Le Monde περιέγραψε ως «υπερσιωνιστικό» και «ισλαμοφοβικό».[11]

Για τον αντισημιτισμό και τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ ενδιαφέρεται πολύ για το έργο των Λεόν Πολιακόφ και Νόρμαν Κον, έχοντας μελετήσει εκτεταμένα την αντισημιτική πλαστογραφία Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών. Σήμερα μελετά τον εθνικισμό, το μέλλον της πολιτείας και την έννοια της πρόοδου στο διάβα της Ιστορίας.

Η αποκήρυξη του αντισημιτισμού από τον Ταγκιέφ, όπως και της «εργαλειοποίησης» του αντισιωνισμού από ορισμένες υπερ-μειοψηφικές ομάδες έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις, με τους αντιπάλους του να ισχυρίζονται ότι ταυτίζει τον αντισιωνισμό με τον αντισημιτισμό. Ωστόσο, ο Ταγκιέφ είναι σταθερά αντίθετος με οποιαδήποτε μορφή κοινοτισμού. Δεν ισχυρίζεται επομένως ότι ο αντισιωνισμός είναι απαραιτήτως αντισημιτισμός, αλλά απλώς ότι σε ορισμένους ισλαμιστικούς κύκλους ο εκπεφρασμένος αντισιωνισμός μπορεί να καλύπτει μη εκπεφρασμένο αντισημιτισμό, όπως ακριβώς στην παράδοση της ευρωπαϊκής ιστορίας του αντισημιτισμού.

Παρά την αντίθεσή του στον συντηρητισμό (είναι πρώην μέλος της Καταστασιακής Διεθνούς, κοντά στις απόψεις του Ρενέ Βιενέ), ο Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ συνέγραψε το Les Contre-réactionnaires (Denoël, 2007), όπου αντιτίθεται τόσο στον αντιρατσισμό, όσο και στον αντιφασισμό: Τους θεωρεί ως ιδεολογίες που εργαλειοποιούνται από τις ακροαριστερές ομάδες (σελ. 576) «που στοχεύουν στη νομιμοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων παράνομων μεταναστών χωρίς κανέναν περιορισμό ή ρύθμιση» (σελ. 574).[12]

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Racismes, antiracismes (επιμ. André Béjin, Julien Freund), με τους Alain de Benoist κ.ά., 1986, ISBN 2-86563-163-X
  • La Force du préjugé. Essai sur le racisme et ses doubles, La Découverte, «Armillaire», Παρίσι 1988, επανέκδ. Gallimard, «Tel», 1990, ISBN 2-07-071977-4
  • The New Cultural Racism in France, Telos 83 (άνοιξη 1990), Telos Press, Νέα Υόρκη 1990
  • Face au racisme, τόμ. 1, Les moyens d'agir ; τόμ. 2, Analyses, hypothèses, perspectives, La Découverte, «Cahiers libres, essais», Παρίσι 1991. Επανέκδ. Seuil, «Points essais», 2 τ., Παρίσι 1993, ISBN 2-02-020981-0
  • Théories du nationalisme, Kimé, «Histoire des idées, théorie politique et recherches en sciences sociales», Παρίσι 1991, ISBN 2-908212-10-2
  • Les Protocoles des sages de Sion. Faux et usages d'un faux, τόμ. I Introduction à l'étude des «Protocoles»: un faux et ses usages dans le siècle, τόμ. II Études et documents, Berg International, «Faits et représentations», Παρίσι 1992
  • Sur la Nouvelle Droite. Jalons d'une analyse critique, Galilée, «Descartes et Cie», Παρίσι 1994, ISBN 2-910301-02-8
  • Les Fins de l’antiracisme, Michalon, Παρίσι 1995, ISBN 2-84186-001-9
  • La République menacée. Entretien avec Philippe Petit, Textuel, «Conversations pour demain», Παρίσι 1996, ISBN 2-909317-20-X
  • Le Racisme. Un exposé pour comprendre, un essai pour réfléchir , Flammarion, «Dominos», Παρίσι 1998, ISBN 2-08-035456-6
  • (με τη Michèle Tribalat) Face au Front national. Arguments pour une contre-offensive, La Découverte, Παρίσι 1998, ISBN 2-7071-2877-5
  • La Couleur et le sang : doctrines racistes à la française, Mille et une Nuits, «Les petits libres», Παρίσι 1998. Νέα έκδ.: coll. «Essai Mille et une Nuits», Παρίσι 2002, ISBN 2-84205-640-X.
  • L'Antisémitisme de plume (1940–1944). La propagande antisémite en France sous l'Occupation. Études et documents, Berg International, «Pensée politique et sciences», Παρίσι 1999, ISBN 2-911289-16-1
  • L’Effacement de l’avenir, Galilée, «Débats», Παρίσι 2000, ISBN 2-7186-0498-0
  • Résister au bougisme. Démocratie forte contre mondialisation techno-marchande, Mille et une Nuits, «Essai», Παρίσι 2001, ISBN 2-84205-584-5
  • (co-directed with Gil Delannoi), Nationalismes en perspective, Berg International, «Pensée politique et sciences sociales», Παρίσι 2001, ISBN 2-911289-37-4
  • Du Progrès. Biographie d’une utopie moderne, EJL, «Librio», Παρίσι 2001, ISBN 2-290-30864-1
  • La Nouvelle judéophobie, Mille et une Nuits, «Essai», Παρίσι 2002, ISBN 2-84205-650-7
  • Rising from the muck: The New anti-Semitisme in Europe. Ivan R. Dee, 2004.
  • L'Illusion populiste : de l'archaïque au médiatique, Berg International, «Pensée politique et sciences sociales», Παρίσι 2002. Νέα έκδ.: L'Illusion populiste. Essais sur les démagogies de l'âge démocratique, Flammarion, «Champs», Παρίσι 2007, ISBN 978-2-08-120365-5.
  • (dir.), Le Retour du populisme. Un défi pour les démocraties européennes, Encyclopedia Universalis, «Le tour du sujet», Παρίσι 2004. ISBN 2-85229-780-9
  • Le Sens du progrès. Une approche historique et philosophique, Flammarion, «Champs», Παρίσι 2004, 2006, ISBN 2-08-080167-8
  • «Does progress have a future?», A conversation with Pierre-André Taguieff, στο Queen's Quarterly, 22/12/2004, #111
  • Prêcheurs de haine. Traversée de la judéophobie planétaire, Mille et une Nuits, «Essai», Παρίσι 2004.
  • L'Illusion antifasciste. La Gauche et le Terrorisme intellectuel à la française, Mille et une Nuits, Παρίσι 2004 (articles).
  • La République enlisée. Pluralisme, communautarisme et citoyenneté, Éditions des Syrtes, Παρίσι 2005, ISBN 2-84545-092-3
  • La Foire aux illuminés. Ésotérisme, théorie du complot, extrêmisme, Mille et une nuits, Παρίσι 2005, ISBN 2-84205-925-5
  • L'Imaginaire du complot mondial. Aspects d'un mythe moderne, Mille et une nuits, Παρίσι 2007, ISBN 2-84205-980-8
  • Les Contre-réactionnaires. Le progressisme entre illusion et imposture, Denoël, Παρίσι 2007, ISBN 978-2-207-25321-2
  • Julien Freund, au cœur du politique, La Table ronde, Παρίσι 2008, ISBN 2-7103-2947-6


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]