Πιερσάντι Ματαρέλα
| Πιερσάντι Ματαρέλα | |
|---|---|
 Ο Πιερσάντι Ματαρέλα (αριστερά), ο επίσκοπος Σαλαβατόρε Ντι Σάλβο (κέντρο) και ο δήμαρχος Μάριο Ματσάγκλια (δεξιά) στις 23 Σεπτεμβρίου 1979 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Piersanti Mattarella (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 24 Μαΐου 1935[1] Καστελαμάρε ντελ Γκόλφο |
| Θάνατος | 6 Ιανουαρίου 1980[2][1] Παλέρμο |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία[3] |
| Τόπος ταφής | d:Q111957899[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–1980) Βασίλειο της Ιταλίας (1935–1946) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ιταλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Παλέρμο Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα Ρώμης[5] Gonzaga Institute, Palermo |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός[1] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Χριστιανική Δημοκρατία |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Irma Chiazzese |
| Γονείς | Bernardo Mattarella και Maria Buccellato |
| Αδέλφια | Antonino Mattarella Σέρτζιο Ματαρέλα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρόεδρος της Περιφέρειας Σικελίας (1978–1980) member of the Sicilian Regional Assembly (1967–1980) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πιερσάντι Ματαρέλα (ιταλικά: Piersanti Mattarella), 24 Μαΐου 1935 – 6 Ιανουαρίου 1980) ήταν Ιταλός πολιτικός. Δολοφονήθηκε από τη Σικελική μαφία ενώ κατείχε τη θέση του Προέδρου της Περιφερειακής Κυβέρνησης της Σικελίας. Ήταν αδερφός του Σέρτζιο Ματαρέλα, ο οποίος είναι Πρόεδρος της Ιταλίας από τον Φεβρουάριο του 2015.
Πρώτα χρόνια και καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ματαρέλα γεννήθηκε στο Καστελαμάρε ντελ Γκόλφο, στην επαρχία Τράπανι της Σικελίας. Ήταν γιος του Μπερνάρντο Ματαρέλα, μέλους των Χριστιανοδημοκρατών, και κορυφαίου πολιτικού παράγοντα στη Σικελία τη δεκαετία του 1950. Το δίκτυο εξουσίας που είχε δημιουργήσει ο πατέρας του ωφέλησε την αρχική του πολιτική καριέρα.[6] Έλαβε εκπαίδευση με καθολικό προσανατολισμό από τους Ιησουίτες. Το 1960 έγινε εθνικός ηγέτης της Azione Cattolica και στη συνέχεια έγινε σημαντικό περιφερειακό μέλος των Χριστιανοδημοκρατών. Εμπνευσμένος από την πολιτική του Τζόρτζιο Λα Πίρα, τήρησε την πιο προοδευτική προσέγγιση του εθνικού ηγέτη Άλντο Μόρο. Το 1967 έγινε βουλευτής στο Περιφερειακό Κοινοβούλιο της Σικελίας, θέση που κράτησε μέχρι το 1978, όταν εξελέγη Περιφερειάρχης της Σικελίας.
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δύο χρόνια αργότερα, στις 6 Ιανουαρίου 1980, ο Ματαρέλα δολοφονήθηκε από τη μαφία στο Παλέρμο. [7] Αρχικά θεωρήθηκε ότι ήταν μια ενέργεια νεοφασιστικής τρομοκρατίας και η δολοφονία του υποκινήθηκε από την ισχυρή δέσμευσή του ενάντια στις σχέσεις πολλών Σικελών πολιτικών (κυρίως μελών των ίδιων των Χριστιανοδημοκρατών) με τη μαφία.[8] Ενώ ήταν στην εξουσία, ο Ματαρέλα είχε αποφασίσει να ξεκινήσει μια ηθική ανανέωση της Σικελικής Χριστιανοδημοκρατίας.[6] Ήθελε να καθαρίσει τις δημόσιες συμβάσεις της κυβέρνησης που ωφέλησαν την Κόζα Νόστρα, ψηφίζοντας νόμο που επιβάλλει τα ίδια πρότυπα δόμησης που χρησιμοποιούνται στην υπόλοιπη Ιταλία, καθιστώντας έτσι παράνομα τα οικοδομικά σχέδια της μαφίας.[7][9] Σύντομα, ο Ματαρέλα απομονώθηκε. Ο επίτροπος που είχε ζητήσει να διεξαγάγει έρευνα για τις δημόσιες συμβάσεις στο Παλέρμο, Ρέιμοντο Μιγκνόσι, θυμήθηκε τον αέρα εκφοβισμού εκείνη την εποχή: «Του είπα να είναι προσεκτικός γιατί διέτρεξα τον κίνδυνο να καταλήξω δολοφονημένος μέσα σε τσιμέντο, στην οποία απάντησε, «Δεν είναι αλήθεια, ότι θα καταλήξω στο τσιμέντο». Για να σπάσουμε την ένταση, χαριτολογώντας συμφωνήσαμε ότι θα καταλήξουμε και οι δύο σε τσιμεντόλιθους δίπλα δίπλα».[10]
Πολιτική εμπλοκή στην δολοφονία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Μαφία χρησιμοποίησε τις επαφές της με μελλοντικούς πολιτικούς της Σικελίας της Χριστιανοδημοκρατίας, όπως ο Σάλβο Λίμα και τα ξαδέρφια του Σάλβο για να παραπονεθούν στον πρώην πρωθυπουργό Τζούλιο Αντρεότι για τη συμπεριφορά του Ματαρέλα, σύμφωνα με τον Φραντσέσκο Μαρίνο Μανόια, έναν πληροφοριοδότη της μαφίας.[11][12] Ο Αντρεότι επικοινώνησε με το αφεντικό της Μαφίας, Στέφανο Μποντάντε, για να προσπαθήσει να αποτρέψει τη μαφία από το να σκοτώσει τον Πιερσάντι Ματαρέλα.[9] Ο Μποντάντε και άλλοι μαφιόζοι ένιωσαν προδομένοι από τον Ματαρέλα, ο οποίος συνήθιζε να ανταποκρίνεται στα συμφέροντά τους (ο πατέρας του Μπερνάρντο Ματαρέλα φημολογούνταν ότι διατηρούσε σχέσεις με τη Μαφία). [11] Η προσπάθεια του Αντρεότι απέτυχε. Μετά τη δολοφονία του Ματαρέλα, ο Αντρεότι επικοινώνησε ξανά με τον Μποντάντε και τον Σαλβατόρε Ιντζερίλο για να προσπαθήσουν να διορθώσουν τα πράγματα. Ο Αντρεότι και ο Λίμα φέρεται να έφτασαν στη συνάντηση με μια αλεξίσφαιρη Alfa Romeo, που ανήκε στα ξαδέρφια Σάλβο. Είχε έρθει για να διαμαρτυρηθεί για τη δολοφονία. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Μαρίνο Μανόια, ο Μποντάντε είπε στον Αντρεότι: «Είμαστε υπεύθυνοι στη Σικελία και, εκτός αν θέλετε να ακυρωθεί ολόκληρο το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, κάνετε ό,τι λέμε».[13] Όταν ο βοηθός του Αντρεότι, Φράνκο Εβαντζέλιστι ρώτησε τον Λίμα για το τι είχε συμβεί, ο Λίμα απάντησε: «Όταν συνάπτονται συμφωνίες, πρέπει να τηρούνται».[6]
Εμπλεκόμενοι και καταδίκες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με τον Μαρίνο Μανόια, οι δολοφόνοι του Ματαρέλα ήταν οι Σαλβατόρε Φεντερίκο, Φραντσέσκο Ντάβι, Σάντο Ιντζερίλο και Αντόνιο Ροτόλο, ενώ την εντολή έδωσαν οι συμμετέχοντες στην Επιτροπή της Σικελικής Μαφίας, εκείνη την εποχή - Μποντάντε και Ιντζερίλο, καθώς και οι Μικέλε Γκρέκο, Σαλβατόρε Ριίνα, Μπερνάρντο Προβεντσάνο, Αντονίνο Γκεράσι, Φραντσέσκο Μαντόνια, Πίπο Κάλο και Μπερνάρντο Μπρούσκα.[14] Στις 12 Απριλίου 1995, καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία.[15]
Η δολοφονία του Ματαρέλα ήταν επίσης μέρος της δίκης εναντίον του Αντρεότι για σχέσεις με τη μαφία. Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι ο Αντρεότι είχε πράγματι ισχυρούς δεσμούς με τη μαφία μέχρι το 1980 και τους είχε χρησιμοποιήσει για να προωθήσει την πολιτική του σταδιοδρομία σε τέτοιο βαθμό που να θεωρείται μέλος της ίδιας της Μαφίας. Οι δικαστές αποφάσισαν να επικυρώσουν την αρχική αθώωση του Αντρεότι με την αιτιολογία της λήξης των νόμιμων θητειών επειδή είχε διακόψει τις σχέσεις του με τη μαφία από το 1980. Απέδωσε την ανατροπή αυτή στη δολοφονία του Ματαρέλα.[16]
Κληρονομιά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με τον Λεολούκα Ορλάντο, πρώην δήμαρχο του Παλέρμο και ακτιβιστή της Αντιμαφία, ο οποίος ήταν νομικός σύμβουλος του Ματαρέλα, οι φήμες για τον πατέρα του και τις εμπειρίες του κόμματός του με τη μαφία ήταν πιθανώς υπεύθυνες για τη φιλοδοξία του Πιερσάντι να καθαρίσει το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα από οποιεσδήποτε τέτοιες διασυνδέσεις.[17] Ο Ιταλός εθνικός εισαγγελέας κατά της μαφίας, Πιέρο Γκράσο, ανέφερε ότι ο Ματαρέλα δολοφονήθηκε επειδή «προσπαθούσε να ολοκληρώσει ένα νέο πολιτικό και διοικητικό σχέδιο, μια αληθινή επανάσταση, η οποία, μέσω μιας βαθιάς αλλαγής στη διαχείριση της Περιφέρειας, είχε στόχο να σπάσει καθιερωμένες σχέσεις μεταξύ γραφειοκρατίας, πολιτικής, επιχειρήσεων και μαφίας. Η πολιτική του για ριζική ηθικοποίηση της δημόσιας ζωής, είχε αναστατώσει το σύστημα των δημοσίων συμβάσεων, που δεν έχουν ξαναδεί στο νησί».[18] Ο δικαστής Τζιανκάρλο Κασέλι, ο οποίος διετέλεσε Γενικός Εισαγγελέας στο Παλέρμο για πολλά χρόνια, περιέγραψε τον Ματαρέλα ως «έντιμο και θαρραλέο χριστιανοδημοκράτη, που δολοφονήθηκε μόνο και μόνο επειδή ήταν έντιμος και θαρραλέος».[19]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 BeWeB. 2710. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13192819q.
- ↑ palermo
.repubblica .it /cronaca /2020 /01 /06 /news /quaranta _anni _fa _l _omicidio _mattarella _commemorazione _in _via _liberta _e _intitolazione _del _giardino _inglese-245071941 /. - ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά) Find A Grave.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2019.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Ginsborg, Italy and Its Discontents, p. 206
- ↑ 7,0 7,1 Stille, Excellent Cadavers, p. 31
- ↑ Schneider & Schneider, Reversible Destiny, p. 158
- ↑ 9,0 9,1 Mob Rule - Fighting the Mafia and Renewing Sicilian Culture - Review, National Review, October 1, 2001
- ↑ Stille, Excellent Cadavers, p. 83
- ↑ 11,0 11,1 Dickie, Cosa Nostra, p. 423-24
- ↑ The Andreotti Affair: Supergrasses target Andreotti, The Independent, April 16, 1993
- ↑ Stille, Excellent Cadavers, p. 391
- ↑ {{{2}}} "I killer erano mafiosi e non neri", Corriere della Sera, April 5, 1995
- ↑ «Cronologia su mafia e antimafia» (στα Ιταλικά). camera.it. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Δεκεμβρίου 2007.
- ↑ 'Kiss of honour' between Andreotti and Mafia head never happened, say judges, The Independent, July 26, 2003
- ↑ Orlando, Fighting the Mafia and Renewing Sicilian Culture, p. 47
- ↑ Grasso, Per non morire di mafia, p. 5.
- ↑ {{{2}}} 'Cosi' si aiuta un imputato che e' accusato di mafia', La Repubblica, August 12, 1997
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Dickie, John (2004). Cosa Nostra. A history of the Sicilian Mafia, London: Coronet, (ISBN 0-340-82435-2)
- Ginsborg, Paul (2003). Italy and Its Discontents, London: Palgrave Macmillan (ISBN 1-4039-6152-2) (Review Institute of Historical Research | Review New York Times)
- Grasso, Piero (2009). Per non morire di mafia, Sperling & Kupfer, ISBN
- Orlando, Leoluca (2003). Fighting the Mafia and Renewing Sicilian Culture, New York: Encounter Books, (ISBN 1-893554-81-3)
- Schneider, Jane T. & Peter T. Schneider (2003). Reversible Destiny: Mafia, Antimafia, and the Struggle for Palermo, Berkeley: University of California Press (ISBN 0-520-23609-2)
- Alexander Stille (1995). Excellent Cadavers. The Mafia and the Death of the First Italian Republic, New York: Vintage (ISBN 0-09-959491-9)
