Πεπίνος του Λάντεν
| Πεπίνος του Λάντεν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 585 (περίπου)[1] Landen |
| Θάνατος | 640[1] Landen |
| Eορτασμός αγίου | 21 Φεβρουαρίου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ίττα του Μετς[1][2] |
| Τέκνα | Μπέγγα[3] Γερτρούδη της Νιβέλ[1] Γκρίμοαλντ ο Πρεσβύτερος[1] Μπάβο της Γάνδης Viventia |
| Γονείς | Carloman[4][5] |
| Οικογένεια | Πεπινίδες[1] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μαγιορδόμος (639–640, Αυστρασία)[1] Μαγιορδόμος (624–632, Αυστρασία)[1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πεπίνος Α΄ ή Πεπίνος του Λάντεν ή Πεπίνος ο Πρεσβύτερος (περί το 580 - 27 Φεβρουαρίου 640) ήταν Μαγιορδόμος των Ανακτόρων στην Αυστρασία την εποχή που κυβερνούσαν οι Μεροβίγγειοι βασιλείς Δαγοβέρτος Α΄ (623 - 629) και Σιγιβέρτος Γ΄ (639 - 640). Η κόρη του Αγία Μπέγκα παντρεύτηκε τον γιο του Αρνούλφου του Μετς Ανσέγκιζελ, με τον γάμο ενώθηκαν οι Πεπινίδες με τους Αρνουλφίδες και δημιουργήθηκε η Δυναστεία των Καρολιδών.
Πρώτη Μαγιορδομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα "Χρονικά του Φρεντεγκάρ" που είναι η κύρια πηγή πληροφοριών για την ζωή του καταγράφουν το όνομα του πατέρα του ως Πεπίνος.[6] Το προσωνύμιο προέρχεται πιθανότατα από την πιθανή του γενέτειρα Λάντεν στο Βέλγιο, ο Καρθ ωστόσο αναφέρει ότι οι Χρονικογράφοι της Βραβάντης πολύ αργότερα, τον 12ο αιώνα του το δίνουν.[2] Τα άλλα του προσωνύμια είναι "Πεπίνος Α΄" και "Πεπίνος ο Πρεσβύτερος" επειδή θεωρείται ο γενάρχης της οικογένειας. Διορίστηκε λόρδος στην Βόρεια Βραβάντη και κυβερνήτης της Αυστρασίας την εποχή που ο βασιλιάς Θευδεβέρτος Β΄ ηττήθηκε από τον Θευδέριχο Β΄ της Βουργουνδίας.[6] Οι μεγιστάνες που κυβερνούσαν την Αυστρασία και την Βουργουνδία εγκατέλειψαν την προγιαγιά του ανήλικου βασιλιά Σιγιβέρτου Β΄ Μπρουνχίλντα της Αυστρασίας και στράφηκαν στον Χλωτάριο Β΄ της Νευστρίας, του υποσχέθηκαν να τον αναγνωρίσουν διάδοχο στην Αυστρασία και κηδεμόνα του νεαρού βασιλιά. Οι ευγενείς που ήταν αρχηγοί της συνωμοσίας ήταν πέρα από τον Πεπίνο ο Βαρναχάρ Β΄, ο Ράντο και ο Αρνούλφος, οι δύο τελευταίοι περιγράφονται από τα Χρονικά ως "οι ισχυρότεροι ευγενείς της Αυστρασίας", συναντήθηκαν στο Άντερναχ. Ο Ράντο διορίστηκε Μαγιορδόμος της Αυστρασίας και ο Βαρναχάρ της Βουργουνδίας, ο Πεπίνος δέχτηκε για πρώτη φορά τον τίτλο του Μαγιορδόμου της Αυστρασίας όταν διορίστηκε εκεί βασιλιάς ο Δαγοβέρτος Α΄, γιος του Χλωτάριου Β΄ (623). Ο Αρνούλφος που ήταν φίλος του Πεπίνου σε όλη του την ζωή διορίστηκε σύμβουλος του νέου βασιλιά. Οι ιστορικοί της εποχής του υμνούν τον Πεπίνο για εξαιρετική και τίμια διακυβέρνηση, οι εχθροί του προσπάθησαν πολλές φορές να τον συκοφαντήσουν στον νεαρό βασιλιά αλλά πάντα με αποτυχία, αποσύρθηκε στα κτήματα του για άγνωστους λόγους (629) και έμεινε την επόμενη δεκαετία.
Δεύτερη Μαγιορδομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με τον θάνατο του Δαγοβέρτου Α΄ (639) ο γιος και διάδοχος του Σιγιβέρτος Γ΄ κάλεσε ξανά τον Πεπίνο στην Μαγιορδομία της Αυστρασίας για να επιβλέψει την διανομή του θησαυροφυλακίου ανάμεσα στον ίδιο και τον ετεροθαλή αδελφό του Κλόβις Β΄, βασιλιά της Νευστρίας και της Βουργουνδίας και την μητριά του Νατχίλδης. Ο Σιγιβέρτος παρέδωσε φιλικά το μερίδιο του λόγω της φιλίας ανάμεσα στον Μαγιορδόμο του Πεπίνο και τον Μαγιορδόμο των Ανακτόρων της Βουργουνδίας. Ο Πεπίνος και ο Κουνιμπέρτ, επίσκοπος της Κολωνίας, διάδοχος του Αρνούλφου σαν σύμβουλος του βασιλιά δέχτηκαν το θησαυροφυλάκιο στην Κομπιένη και το μετέφεραν στην Μετς. Ο Πεπίνος του Λάντεν πέθανε έναν χρόνο αργότερα (640).[7] Ο Πεπίνος παρέμεινε τόσο δημοφιλής στους Αυστρασιανούς που τον καταγράφουν σαν Άγιο στα Μαρτυρολόγια τους αν και δεν αγιοποιήθηκε ποτέ από την Καθολική εκκλησία, μερικές φορές καταγράφεται σαν "Μάρτυρας", η μνήμη του εορτάζεται στις 21 Φεβρουαρίου.[7]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με την σύζυγο του Ίττα του Μετς απέκτησε :
- Αγία Μπέγκα, παντρεύτηκε τον Ανσέγκιζελ των Αρνουλφιδών
- Γκρίμοαλντ ο Πρεσβύτερος, Μαγιορδόμος των Ανακτόρων μαζί με τον πατέρα του
- Μπάβο της Γάνδης, ερημίτης που αγιοποιήθηκε
- Γερτρούδη της Νιβέλ, εισήλθε στο "μοναστήρι της Νιβέλ" που ιδρύθηκε από την μητέρα της και Αγιοποιήθηκε.[8]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ p46762.htm#i467617. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 152. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ 4,0 4,1 Κριστιάν Σετιπανί: «Les ancêtres de Charlemagne» (Γαλλικά) 1989. σελ. 67.
- ↑ 5,0 5,1 Κριστιάν Σετιπανί: «Les ancêtres de Charlemagne» (Γαλλικά) 2014. σελ. 151-153. ISBN-13 978-1-900934-16-9.
- ↑ 6,0 6,1 https://www.bartleby.com/210/2/214.html
- ↑ 7,0 7,1 https://www.newadvent.org/cathen/06238a.htm
- ↑ https://catholicsaints.info/book-of-saints-pepin-of-landen/
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Oman, Charles. The Dark Ages 476–918. London: Rivingtons, 1914.
- Wallace-Hadrill, J. M., translator. The Fourth Book of the Chronicle of Fredegar with its Continuations. Connecticut: Greenwood Press, 1960.