Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πελματοβάμονα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανθρώπινος σκελετός, που δείχνει τη συνήθεια του πελματοβάμονα

Στα χερσαία ζώα, πελματοβάμονη κίνηση σημαίνει το περπάτημα με τα δάκτυλα των ποδιών και τα μετατάρσια ισόπεδα στο έδαφος. Είναι μια από τις τρεις μορφές κίνησης που υιοθετούνται από τα χερσαία θηλαστικά. Οι υπόλοιπες εναλλακτικές είναι ο δακτυλοβάμων, περπατώντας στα δάκτυλα με τη φτέρνα και τον καρπό μόνιμα ανυψωμένο, και τα οπληφόρα, περπατώντας πάνω στο νύχι ή τα νύχια των δακτύλων των ποδιών (την οπλή) με την φτέρνα/καρπό και τα δάκτυλα μονίμως ανασηκωμένα. Το πόδι ενός πελματοβάμονος θηλαστικού περιλαμβάνει τα οστά του άνω ποδιού (μηριαίο/βραχιόνιο) και το κάτω πόδι (κνήμη και περόνη/κερκίδα και ωλένη). Το πόδι ενός δακτυλοβάμονος θηλαστικού περιλαμβάνει επίσης τα μετατάρσια/μετακάρπια, τα οστά που σε έναν άνθρωπο συνθέτουν την καμάρα του ποδιού και την παλάμη του χεριού. Το πόδι ενός οπληφόρου θηλαστικού περιλαμβάνει επίσης τις φάλαγγες, τα οστά των δακτύλων.

Μεταξύ των εξαφανισθέντων ζώων, τα περισσότερα πρώτα θηλαστικά, όπως οι παντόδοντες, ήταν πελματοβάμονες. Ένα πόδι πελματοβάμονα είναι η πρωταρχική κατάσταση για τα θηλαστικά· η δακτυλοβάμονη κίνηση ή των οπληφόρων εξελίχθηκε αργότερα. Μεταξύ των αρχόσαυρων, οι πτερόσαυροι ήταν εν μέρει πελματοβάμονες, περπατώντας σε όλο το οπίσθιο πόδι και τα δάκτυλα του χεριού-φτερού.

Τα είδη πελματοβάμονων θηλαστικών περιλαμβάνουν (αλλά δεν περιορίζονται σε αυτό):

Τα κύρια πλεονεκτήματα ενός ποδιού πελματοβάμονος είναι η σταθερότητα και η ικανότητα να φέρει βάρος· τα πόδια των πελματοβαμόντων έχουν τη μεγαλύτερη επιφάνεια. Το κύριο μειονέκτημα ενός ποδιού πελματοβάμονος είναι η ταχύτητα. Με περισσότερα κόκκαλα και αρθρώσεις στο πόδι, το πόδι είναι και κοντότερο και βαρύτερο στο άκρο, γεγονός που καθιστά δύσκολη την ταχεία μετακίνηση.

Στους ανθρώπους και σε άλλους μεγάλους πιθήκους, ένα άλλο πιθανό πλεονέκτημα ενός ποδιού πελματοβάμονος είναι ότι μπορεί να ενισχύσει την πολεμική απόδοση.[1]

Το πόδι του πελματοβάμονα εμφανίζεται κανονικά στους ανθρώπους σε στατικές στάσεις της ορθόστασης και του καθίσματος. Πρέπει επίσης να εμφανίζεται κανονικά στη βάδιση (περπάτημα). Η υπερτονικότητα, η σπαστικότητα, ο κλόνος, το περιορισμένο εύρος κίνησης, το μη φυσιολογικό νευρικό μοτίβο κάμψης και η μυϊκή συστολή της πελματιαίας κάμψης (κνήμη) μπορεί να συμβάλουν σε ένα άτομο μόνο να στέκεται ή/και να περπατά στα δάκτυλά του. Αυτό θα ήταν εμφανές από την παρατηρήσιμη άνοδο της φτέρνας.