Παύλος Αργυριάδης
| Παύλος Αργυριάδης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Παύλος Αργυριάδης (Ελληνικά) |
| Όνομα γεννήσεως | Παναγιώτης Αργυριάδης |
| Γέννηση | 1849 Καστοριά |
| Θάνατος | 19 Νοεμβρίου 1901[1] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος επαναστάτης δικηγόρος νομικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λουίζ Ναπολιέ |
| Υπογραφή | |
.svg){kind=small} | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Παύλος Αργυριάδης (πραγματικό όνομα: Παναγιώτης Αργυριάδης, Καστοριά, 15 Αυγούστου 1849 - Παρίσι; 19 Νοεμβρίου 1901·[2] όνομα με οποίο πολιτογραφήθηκε Γάλλος το 1880: Paul Argyriadès[3]) ήταν Έλληνας, δικηγόρος, δημοσιογράφος σοσιαλιστής και αναρχικός διανοούμενος του 19ου αιώνα, που είχε δράση στη Γαλλία.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Καστοριά το 1849, πιθανότατα σε εύπορη οικογένεια. Τις γυμνασιακές σπουδές του τις έκανε στην Κωνσταντινούπολη, έπειτα σπούδασε στο Παρίσι Νομική, και έγινε δικηγόρος αφού πολιτογραφήθηκε Γάλλος. Ο Αργυριάδης υπήρξε ένας από τους λίγους Έλληνες διεθνιστές εκείνης της εποχής που είχαν αξιοσημείωτη διασύνδεση ή και συμμετοχή σε σημαντικά ευρωπαϊκά επαναστατικά γεγονότα του καιρού του και κατά κάποιους συγγραφείς στη Κομμούνα του Παρισιού (1871).[4]. Άλλοι συγγραφείς αναφέρουν ότι έφτασε στο Παρίσι αμέσως μετά τα γεγονότα της Κομμούνας. Στο Παρίσι υπήρξε συνήγορος κατηγορούμενων εργατών και δημοσιογράφων. Μεταξύ άλλων είχε πολιτικές σχέσεις με τον Πλάτων Δρακούλη και τον Σταύρο Καλλέργη[5]. Το 1889 ήταν μέλος της Κεντρικής επιτροπής του Σοσιαλιστικού Επαναστατικού Κόμματος της Γαλλίας.[6]
Οικογενειακή κατάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν παντρεμένος και είχε δύο παιδιά. Τον κεραμοποιό Νικόλαο-Πλάτωνα (1888 Μασσαλία)[7] και την Μαριάννα.
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανάμεσα στα δημοσιεύματά του περιλαμβάνονται και τα ακόλουθα:[8][9][5]
Μπροσούρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Concentration capitaliste, trusts et accaparements. Παρίσι: έκδ. του περιοδικού La Question sociale, 1896. Ανάτυπο από την επετηρίδα Almanach de la Question sociale του 1896.
- Solution de la Question d'Orient. La Confédération balkanique, compte rendu de la conférence tenue au Grand-Orient de France sur cette question et la Macédoine, relation sur ce pays (σε συνεργασία με τον Πωλ Λαφάργκ). Παρίσι: έκδ. του περιοδικού La Question sociale, 1896. Ανάτυπο από την επετηρίδα Almanach de la Question sociale του 1896.
- Une cause célèbre. Affaire Souhain. Une mère qui, poussée par la misère étrangle ses enfants. Plaidorie. Παρίσι: έκδ. του περιοδικού La Question sociale, 1895
- La crise du socialisme en Allemagne. Παρίσι, 1891.
- La femme et le socialisme, traduction analytique de l'ouvrage de Bebel. Παρίσι: έκδ. του περιοδικού La Question sociale, χ.χ. [1893;] (πρωτοδημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό La Revue socialiste το 1889).
- Essai sur le socialisme scientifique: critique économique de la production capitaliste. Παρίσι: έκδ. του περιοδικού La Question sociale, 1890 (πρωτοδημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό, το 1888-1889).
- Le poète socialiste Eugène Pottier, ancien membre de la Commune. Παρίσι: έκδ. του περιοδικού La Question sociale, 1888.
- La peine de mort, considérée aux point de vue philosophique, moral, légal et pratique chez Leroux. Παρίσι, 1875.
Αρθρογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1. Στο περιοδικό La Question sociale (επιλογή ελληνικής θεματολογίας):[5]
- «L'industrie dans la royaume de Grèce (τόμ. 7, 1898, σελ. 565).
- «La guerre grèco-turque et les puissances» (τόμ. 7, 1898, σελ. 532-535).
- «La littérature populaire de la Grèce contemporaine» (τόμ. 2, 1891, σελ. 149-153).
- «Les Klephtes et les chant populaire de la Grèce contemporaine» (τόμ. 1, 1885, σελ. 179,-210, 251).
- «Macèdoine» (τόμ. 1, 1885, σελ. 88).
2. Στην επετηρίδα Almanach de la Question sociale et de la libre penseé (επιλογή ελληνικής θεματολογίας):[5]
- «Grèce» (τόμ. 5, 1895, σελ. 171-173).
- «Grèce» (τόμ. 3, 1893, σελ. 206).
- «La question sociale en Grèce (τόμ. 1, 1891, σελ. 72-74).
- «La Macèdoine» (τόμ. 1, 1885, σελ. 88).
3. Στο περιοδικό La Revue socialiste:[8]
- «Utilité du socialisme» (τόμ. 12, αρ. 70) Οκτώβριος 1890.
- «Des heures de travail» (τόμ. 9, αρ. 51) Μάρτιος 1889.
- «Situation économique des paysans roumains» (τόμ. 8, αρ. 47), Νοέμβριος 1888.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 102985987.
- ↑ Κορδάτος 1933, σελ. 45.
- ↑ Νούτσος 1990, σελ. 309.
- ↑ Δημητρίου 1985, σελ. 23.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Νούτσος 1990, σελ. 311.
- ↑ Κορδάτος, Γιάνης (1966). Προοδευτικές μορφές στην Ελλάδα. Αθήνα: Ιστορικό Φιλολογικό Ινστιτούτο «Γ. Κορδάτος». σελ. 32.
- ↑ Société historique. Une nouvelle parution sur Platon[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 8,0 8,1 «Auteur Paul Argyriadès (1849-1901): Documents disponibles écrits par cet auteur». CEDIAS-Musée social (Centre d'études, de documentation, d'information et d'action sociales). Ανακτήθηκε στις 2018-07-15.
- ↑ «Paul Argyriadès (1849-1901)». Bibliothèque nationale de France-data. Ανακτήθηκε στις 2018-07-15.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δημητρίου, Μιχάλης (1985). Το ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα. Αθήνα: Πλέθρον.
- Κορδάτος, Γιάννης (1933). «Παύλος Αργυριάδης». Νέα Επιθεώρηση (περ. Β΄, αρ. 3, Αύγουστος): σελ. 45-47.
- Νούτσος, Παναγιώτης, επιμ. (1990). Η σοσιαλιστική σκέψη στην Ελλάδα. Α΄. Αθήνα: Γνώση. ISBN 960-235-396-1.
|