Ο Μεγάλος Μωλν
 Το εξώφυλλο έκδοσης του 2008 | |
| Συγγραφέας | Αλαίν-Φουρνιέ |
|---|---|
| Τίτλος | Le Grand Meaulnes |
| Γλώσσα | γαλλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1913 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Τόπος | Γαλλία |
| Βραβεία | Τα 100 βιβλία του Αιώνα |
| δεδομένα () | |
Ο Μεγάλος Μωλν (γαλλικός τίτλος: Le Grand Meaulnes) είναι μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Αλαίν-Φουρνιέ. Το μυθιστόρημα, που δημοσιεύτηκε το 1913, ένα χρόνο πριν από τον θάνατο του συγγραφέα κατά τον πρώτο μήνα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, έχει μερικά αυτοβιογραφικά στοιχεία - ιδιαίτερα το όνομα της ηρωίδας Υβόν, με την οποία ο συγγραφέας είχε γνωρισθεί στο Παρίσι. Ο δεκαπεντάχρονος Φρανσουά αφηγείται την ιστορία της φιλίας του με τον δεκαεπτάχρονο Ωγκυστέν Μωλν και τις περιπέτειές τους αναζητώντας την κοπέλα που ερωτεύτηκε ο Μωλν. Παρορμητικός, απερίσκεπτος και ηρωικός, ο Μωλν ενσαρκώνει το ρομαντικό ιδανικό, την αναζήτηση του απίθανου και τον μυστηριώδη κόσμο μεταξύ της παιδικής ηλικίας και της ενηλικίωσης.[1]
Το μυθιστόρημα θεωρείται έργο κλασικό της γαλλικής λογοτεχνίας και είναι το πιο μεταφρασμένο και δημοφιλές γαλλικό λογοτεχνικό έργο στον κόσμο αμέσως μετά τον Μικρό Πρίγκιπα. Έως τα τέλη του 20ού αιώνα, πουλήθηκαν συνολικά περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα.
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο αφηγητής Φρανσουά Σερέλ αφηγείται την ιστορία του Ωγκυστέν Μωλν, ενός παλιού συμμαθητή και φίλου του. Η υπόθεση διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια τεσσάρων χρόνων, στις αρχές του 20ού αιώνα.[2]
Πρώτο μέρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο 15χρονος Φρανσουά Σερέλ είναι γιος του διευθυντή του σχολείου της Αγίας Αγάθης, σε ένα μικρό χωριό στο κέντρο της Γαλλίας. Μια κρύα νύχτα, στο σχολείο εμφανίζεται ένας νέος οικότροφος, ο Ωγκυστέν Μωλν ή Μεγάλος Μωλν, όπως θα τον αποκαλούν πλέον οι συμμαθητές του λόγω του ύψους του, ο οποίος σύντομα γίνεται ο αρχηγός της τάξης. Κατά τη διάρκεια μιας περιπέτειας, ο Ωγκυστέν Μωλν φτάνει τυχαία σε έναν μυστηριώδη χώρο όπου γίνεται μια παράξενη, ποιητική γιορτή με πολύ κόσμο και μαγεύεται από το κορίτσι των ονείρων του, την Υβόν ντε Γκαλαί, έναν χαρακτήρα εμπνευσμένο από τον πραγματική ζωή του συγγραφέα Αλαίν-Φουρνιέ. Η Υβόν ζει με τον χήρο πατέρα της και τον αδερφό της Φραντς στο τεράστιο και παλιό αλλά κάπως παραμελημένο οικογενειακό κάστρο. Ο Μωλν μαθαίνει ότι αυτή η γιορτή δίνεται με την ευκαιρία του γάμου του Φραντς ντε Γκαλαί με τη μνηστή του Βαλεντίν. Ωστόσο, όταν η μνηστή δεν εμφανίζεται, η γιορτή διαλύεται και ο απελπισμένος Φραντς εξαφανίζεται αφήνοντας στην αδερφή του ένα αποχαιρετιστήριο σημείωμα.[3]
Δεύτερο μέρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αφού επέστρεψε στο σχολείο μετά από τρεις μέρες, ο Μωλν διακατέχεται μόνο από μια ιδέα: να βρει ξανά το μυστηριώδες κάστρο και τη νεαρή κοπέλα που έχει ερωτευτεί. Ωστόσο, οι αναζητήσεις του αποτυγχάνουν ενώ ταυτόχρονα ένας παράξενος νεαρός εμφανίζεται στο σχολείο. Είναι ο Φραντς ντε Γκαλαί με διαφορετικό όνομα που προσπαθεί να ξεφύγει από τον πόνο της απόρριψης. Ο Φραντς, ο Μωλν και ο Φρανσουά γίνονται φίλοι και ο Φραντς δίνει στον Μωλν τη διεύθυνση ενός σπιτιού στο Παρίσι όπου βρίσκεται η αδερφή του Υβόν. Ο Μωλν φεύγει για σπουδές στο Παρίσι και προσπαθεί να συναντήσει την Υβόν, αλλά μαθαίνει ότι κανείς δεν μένει πια σ'αυτό το σπίτι.
Τρίτο μέρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φρανσουά Σερέλ, που έχει γίνει πλέον δάσκαλος όπως ο πατέρας του, καταφέρνει τελικά να βρει την Υβόν ντε Γκαλαί και φέρνει τον Μωλν σε επικοινωνία μαζί της. Η Υβόν εξακολουθεί να ζει με τον ηλικιωμένο πατέρα της σε ό,τι έχει απομείνει από το παλιό οικογενειακό κτήμα, το οποίο είναι πιο κοντά από ό,τι είχαν αρχικά φανταστεί οι δύο νεαροί φίλοι τα προηγούμενα χρόνια. Η Υβόν εκμυστηρεύεται στον Μωλν ότι ήταν και είναι πάντα ο έρωτας της ζωής της. Με τις ευλογίες του πατέρα, το νεαρό ζευγάρι παντρεύεται. Ωστόσο, ο ανήσυχος Μωλν αφήνει την Υβόννη την επόμενη μέρα του γάμου τους για να βρει τον χαμένο αδερφό της Φραντς (τον οποίο είχε υποσχεθεί κάποτε να βοηθήσει) και να τον ξαναενώσει με την αρραβωνιαστικιά του Βαλεντίν. Η Υβόν παραμένει στο κάστρο, όπου γεννά ένα κοριτσάκι αλλά η ίδια πεθαίνει δύο μέρες αργότερα.
Τελικά ο Φρανσουά, περιμένοντας την επιστροφή του φίλου του Μωλν και ψάχνοντας παλιά έγγραφα, ανακαλύπτει ένα ημερολόγιο του Μωλν. Κατά τη διάρκεια των χρόνων του στο Παρίσι (πριν συναντήσει την Υβόν), ο Μωλν είχε γνωρίσει τη Βαλεντίν και είχε μια σύντομη σχέση μαζί της, υποσχόμενος γάμο. Όταν όμως το ζευγάρι ανακάλυψε ότι και οι δύο γνώριζαν τον Φραντς, χώρισαν τρομοκρατημένοι. Καταβεβλημένος από τύψεις και αποφασισμένος να κρατήσει την υπόσχεσή του να επανασυνδέσει τον Φραντς και την εξαφανισμένη μνηστή του, ο Μωλν ανακοινώνει στο ημερολόγιό του την αναχώρησή του μετά τον γάμο του με την Υβόν, προκειμένου να πραγματοποιήσει την επανασύνδεση. Ένα χρόνο αργότερα, ο Μωλν παντρεύει τον Φραντς με την Βαλεντίν, αλλά επιστρέφοντας στο σπίτι, μαθαίνει από τον φίλο του την είδηση του θανάτου της Υβόν.[4]
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μυθιστόρημα Ο Μεγάλος Μωλν σε έρευνα της εφημερίδας Λε Μοντ κατατάσσεται στην 9η θέση ανάμεσα στα 100 καλύτερα βιβλία του 20ου αιώνα.
Μεταφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μυθιστόρημα Ο Μεγάλος Μωλν μεταφέρθηκε δύο φορές σε κινηματογραφική ταινία, αρχικά το 1967 σε σκηνοθεσία Ζαν-Γκαμπριέλ Αλμπικόκο. Μια άλλη κινηματογραφική μεταφορά κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2006, με πρωταγωνιστές τους Ζαν-Μπατίστ Μωνιέ, Κλεμάνς Ποεζί και Νικολά Ντυβωσέλ.[5]
Έχει επίσης διασκευαστεί για ραδιοφωνικές εκπομπές, για το θέατρο και σε κόμικς.
Ελληνικές μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μεγάλος Μωλν:
- 1970, σε μετάφραση Αγγελικής Νικολοπούλου (Εκδόσεις Γρηγόρη)
- 1985, σε μετάφραση Δημήτρη Ζορμπαλά (Εκδόσεις Ψυχογιός)
- 1998, σε μετάφραση Παύλου Μάτεσι (Εκδόσεις Καστανιώτης)
- 1998, σε μετάφραση Λήδας Παλλαντίου (Εκδόσεις Πατάκη)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|