Οινοπίων
| Οινοπίων | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Οἰνοπίων (Αρχαία Ελληνικά) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αερόπη |
| Τέκνα | Μερόπη Αθάμας Μέλας Μάρωνας Talus Salagus Ευάνθης |
| Γονείς | Διόνυσος[1], Ραδάμανθυς[1] και Θησέας[2] και Αριάδνη[1] |
| Αδέλφια | Στάφυλος Θόας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς της ελληνικής μυθολογίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Οινοπίων (το όνομα του μεταφράζεται ως "πότης κρασιού" ή "πλούσιος σε κρασί" ή "πρόσωπο κρασιού") ήταν ο πρώτος μυθικός βασιλιάς της Χίου, που έφερε στο νησί την οινοποιία, το έργο του το είχε αναθέσει ο Ραδάμανθυς.[3][4] Ο Οινοπίων ήταν γιος του Διονύσου, ή του Θησέα και της Αριάδνης.[5][6] Οι αδελφοί του ήταν ο Θόας, ο Στάφυλος και ο Πεπάρηθος· γεννήθηκαν όλοι στη Λήμνο, όπου ο Διόνυσος είχε μεταφέρει την Αριάδνη από τη Νάξο.[7] Με τη σύζυγό του Ελίκη απέκτησε μια κόρη, τη Χιόνη ή Μερόπη· ο Παρθένιος την καταγράφει ως "Αιρώ".[8] Οι γιοι του ήταν ο Τάλος, ο Ευάνθης, ο Μέλανας και ο Σάλαγος, που έπλευσαν όλοι με τον πατέρα τους στη Χίο.[9]
Η πιο διάσημη ιστορία που σχετίζεται με τον Οινοπίωνα ήταν, όταν ο διάσημος γίγαντας Ωρίων επισκέφτηκε τη Χίο· αργότερα έκανε απόπειρα να βιάσει την κόρη του. Η ιστορία διαφέρει στις διάφορες αρχαίες πηγές, αλλά ακολουθούν όλες τον αρχικό μύθο, που έγραψε ο Ησίοδος. Ο Ωρίων έφτασε στη Χίο περπατώντας επάνω στο Αιγαίο Πέλαγος, ο Οινοπίων τον προσκάλεσε σε ένα γεύμα, αυτός μέθυσε και προσπάθησε να βιάσει τη Μερόπη· τότε ο Οινοπίων τον τύφλωσε. Ο θεός Ήφαιστος λυπήθηκε τον τυφλό Ωρίωνα και του έστειλε τον Κηδαλίωνα σαν οδηγό· ο Κηδαλίωνας οδήγησε τον τυφλό Ωρίωνα ανατολικά, όπου ξαναβρήκε το φως του, όταν σηκώθηκε ο ήλιος. Ο Ωρίωνας ήθελε να σκοτώσει τον Οινοπίωνα, αλλά οι Χιώτες είχαν κατασκευάσει ένα ισχυρό υπόγειο φρούριο και δεν μπόρεσε να τον βρει, έτσι ο Ωρίωνας έφυγε για την Κρήτη.[8][10][11][12]
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Μίνωας και ο Ραδάμανθυς καθάρισαν το Αιγαίο από ληστρικούς λαούς, κατέκτησαν πολλούς από αυτούς, και έστειλαν -στους λαούς που υπέταξαν- βασιλείς. Κατά τη βασιλεία του εποίκησαν τη Χίο Κάρες και Άβαντες· μετά το τέλος του Οινοπίωνα και των γιων του, βασίλευσε στη Χίο ο Άφικλος από την Εύβοια.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Oenopion» (Ρωσικά)
- ↑ 2,0 2,1 Πλούταρχος: (αρχαία ελληνικά) Life of Theseus.
- ↑ Robin Hard. The Routledge Handbook of Greek Mythology (2004)
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 5.79.2
- ↑ Απολλώνιος ο Ρόδιος, "Αργοναυτικά", 3.997
- ↑ Hermann Steuding; Karl Pomeroy Harrington; Herbert Cushing Tolman (1897). Greek and Roman Mythology. Original from Harvard University: Leach, Shewell, and Sanborn. σσ. 68, 69
- ↑ Απολλώνιος ο Ρόδιος, "Αργοναυτικά", 3.996
- ↑ 8,0 8,1 Παρθένιος, "Περί ερωτικών παθημάτων", 20
- ↑ Παυσανίας, "Περιγραφή της Ελλάδας", 7.4.8
- ↑ Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, 1.4.3
- ↑ Γάιος Ιούλιος Υγίνος, "Αργοναυτικά", 2.34
- ↑ Ερατοσθένης ο Κυρηναίος, "Καταστερισμοί", 32
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αλεξάνδρου Μ. Βλαστού, Χιακά : ήτοι ιστορία της νήσου Χίου από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι της έτει 1822 γενομένης καταστροφής αυτής παρά των Τούρκων, Εκ της τυπογραφίας Γεωργίου Πολυμέρη, Εν Ερμούπολει 1840
- Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
- Diodorus Siculus, The Library of History translated by Charles Henry Oldfather. Twelve volumes. Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1989. Vol. 3. Books 4.59–8. Online version at Bill Thayer's Web Site
- Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica. Vol 1-2. Immanel Bekker. Ludwig Dindorf. Friedrich Vogel. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1888-1890. Greek text available at the Perseus Digital Library.
- Gaius Julius Hyginus, Astronomica from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies. Online version at the Topos Text Project.
- Lucius Mestrius Plutarchus, Lives with an English Translation by Bernadotte Perrin. Cambridge, MA. Harvard University Press. London. William Heinemann Ltd. 1914. 1. Online version at the Perseus Digital Library. Greek text available from the same website.
- Parthenius, Love Romances translated by Sir Stephen Gaselee (1882-1943), S. Loeb Classical Library Volume 69. Cambridge, MA. Harvard University Press. 1916. Online version at the Topos Text Project.
- Parthenius, Erotici Scriptores Graeci, Vol. 1. Rudolf Hercher. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1858. Greek text available at the Perseus Digital Library.
- Pausanias, Description of Greece with an English Translation by W.H.S. Jones, Litt.D., and H.A. Ormerod, M.A., in 4 Volumes. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1918.
- Pausanias, Graeciae Descriptio. 3 vols. Leipzig, Teubner. 1903. Greek text available at the Perseus Digital Library.