Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νόσος του Περονί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νόσος Peyronie
Παράδειγμα ασθενούς με συγγενή (από τη γέννηση) διαταραχή του Περονί λόγω δυσπλασίας στο σηραγγώδες σώμα.
ΕιδικότηταΟυρολογία
Συμπτώματαστυτική δυσλειτουργία[1][2]
ΑίτιαΆγνωστες
Νοσηρότητα~10% των ανδρών
Ταξινόμηση
ICD-10N48.6
ICD-9607.85
OMIM171000
DiseasesDB29308
MedlinePlus001278
eMedicinederm/851
MeSHD010411

Η νόσος του Περονί (αγγλικά: Peyronie's disease) είναι διαταραχή του συνδετικού ιστού που περιλαμβάνει την ανάπτυξη ινωδών πλακών στον μαλακό ιστό του πέους. Προκαλεί δυσμορφία στο πέος λόγω της κάμψης. Η νόσος μπορεί να προκαλεί λειτουργικά αλλά και αισθητικά προβλήματα. Κατά την νόσο του Περονί αναπτύσσεται μία σκληρία, ινώδης πλάκα, η οποία και προκαλεί την δυσμορφία του πέους. Η νόσος γίνεται αντιληπτή κατά την ψηλάφηση της ίνωσης αυτής, καθώς και από την κλινική εικόνα κατά την φάση της στύσης. Η αντιμετώπιση είναι χειρουργική και μετά το εξάμηνο. Η συντηρητική αντιμετώπιση αμφισβητείται από πολλούς συγγραφείς ειδικότερα μετά την παρέλευση του εξαμήνου.

Οι χειρουργικές τεχνικές στοχεύουν στην επιδιόρθωση της φυσιολογικής εικόνας του πέους. Η πιο γνωστή είναι η Τεχνική Νέσμπιτ και η Χειρουργική Ουρολογία. Το αρνητικό των τεχνικών Νέσμπιτ αυτών αποτελεί η μείωση του μεγέθους του πέους.

Αυτός ήταν και ο λόγος δημιουργίας τεχνικών που χρησιμοποιούν μοσχεύματα με σκοπό την διατήρηση του μήκους του πέους. Πήρε το όνομά της από τον Γάλλο χειρουργό Φρανσουά Ζιγκό ντε λα Περονί, ο οποίος περιέγραψε την ασθένεια το 1743.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ταξινόμηση
Εξωτερικοί πόροι