Ντίνι-λε-Μπαιν
Συντεταγμένες: 44°5′33″N 6°14′8″E / 44.09250°N 6.23556°E
| Ντίνι-λε-Μπαιν | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| |||||
| Διοίκηση | |||||
| Χώρα | Γαλλία | ||||
| Διοικητική υπαγωγή | Καντόνιο του Ντίνι-λε-Μπαιν-Εστ, καντόνιο του Ντίνι-λε-Μπαιν-Ουέστ, Αλπ-ντε-Ωτ-Προβάνς και διαμέρισμα του Ντίνι-λε-Μπαιν | ||||
| • Δήμαρχος του Ντίνι-λε-Μπαιν | Πατρισιά Γκρανέ (από 2014) | ||||
| Ταχυδρομικός κώδικας | 04000[1] | ||||
| Κωδικός Κοινότητας | 04070[2] | ||||
| Πληθυσμός | 17.192 (1 Ιανουαρίου 2021)[3] | ||||
| Έκταση | 117,07 km²[4] | ||||
| Υψόμετρο | 608 μέτρα, 524 μέτρα[5] και 1.731 μέτρα[5] | ||||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||||
  Ντίνι-λε-Μπαιν | |||||
| Ιστότοπος | http://www.dignelesbains.fr/[6][7] | ||||
 Σχετικά πολυμέσα | |||||
  | |||||
| δεδομένα | |||||
Το Ντίνι-λε-Μπαιν (γαλλικά: Digne-les-Bains) είναι γαλλική κοινότητα, πρωτεύουσα του νομού Αλπ-ντε-Ωτ-Προβάνς και βρίσκεται στην περιοχή Προβηγκία-Άλπεις-Κυανή Ακτή, στα νοτιοανατολικά της Γαλλίας. Έχει πληθυσμό 16.186 κατοίκους (2016) και είναι το κέντρο ευρύτερης αστικής περιοχής με 25.074 κατοίκους.
Το όνομα των κατοίκων του είναι Ντινιουά (ζ).[8]
Τοπωνυμία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το τοπωνύμιο Dinia αναφέρεται από τον 1ο αιώνα μ.Χ. (Πτολεμαίος, Πλίνιος ο πρεσβύτερος). Σύμφωνα με τους μελετητές, το όνομα σχηματίζεται από τον γαλατικό όρο Din (σήμαινε νερό), με το επίθεμα -ia. Σύμφωνα με άλλους μελετητές, το όνομα προέρχεται από ένα ρωμαϊκό κύριο όνομα, Din(n)ius. [9]
Το παραδοσιακό γαλλικό όνομα της πόλης είναι Ντίνι. Η ονομασία Ντίνι-λε-Μπαιν επισημοποιήθηκε στις 25 Ιουνίου 1988, σύμφωνα με το διάταγμα της 21ης Ιουνίου 1988 που δημοσιεύθηκε στις 24 Ιουνίου του ίδιου έτους στην Επίσημη Εφημερίδα.
Στα οξιτανικά της Προβηγκίας ή των Άλπεων (βιβαρο-αλπέν), τις κύριες παραδοσιακές γλώσσες της περιοχής, το όνομα γράφεται Dinha ή και Digno.
Γεωγραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ντίνι-λε-Μπαιν βρίσκεται στο κέντρο του νομού Αλπ-ντε-Ωτ-Προβάνς, το δε υψόμετρο του κέντρου της πόλης είναι 608 μέτρα. [10]Είναι η πρωτεύουσα του νομού και έχει πληθυσμό 16.186 κατοίκους (2016)[11] και είναι το κέντρο ευρύτερης αστικής περιοχής με 25.074 κατοίκους. Η έκταση είναι 117,07 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Η πόλη είναι χτισμένη στις όχθες και την κοιλάδα του ποταμού Μπλεόν και εκτείνεται στους πρόποδες των Προάλπεων του Ντίνι. Η παλιά πόλη βρίσκεται σε λόφο μεταξύ του ποταμού Μπλεόν και του χείμαρρου Ω-Σωντ αλλά η πόλη έχει σταδιακά επεκταθεί. Με την συνένωση με γειτονικές κοινότητες, εκτείνεται σε μήκος 8 χιλιομέτρων.
Στην κοιλάδα του χειμάρρου Ω-Σωντ (Ζεστά νερά) υπάρχει μια κρύα και οκτώ θερμές ιαματικές πηγές που χρησιμοποιούνται για υδροθεραπεία, μερικές από τις οποίες είναι ραδιενεργές.
Κλίμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Ντίνι-λε-Μπαιν χαρακτηρίζεται από ένα υγρό υποτροπικό κλίμα (Κλιματική ταξινόμηση Κέππεν: Cfa), με έντονο υγρό ηπειρωτικό κλίμα και θερμότερες μεσογειακές κλιματικές επιδράσεις (κλιματική ταξινόμηση Κέππεν: Dfa, Csa). Τα καλοκαίρια είναι ζεστά και σχετικά ξηρά, και οι χειμώνες είναι ήπια κρύοι και σχετικά υγροί, με κανονικούς παγετούς τους χειμερινούς μήνες.
Οικονομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην περιοχή υπάρχει αγροτική δραστηριότητα: γεωργία, δασοκομία, αλιεία και κτηνοτροφία. Σημαντικά είναι η καλλιέργεια της λεβάντας, οι ελαιώνες της πόλης και σε μικρό βαθμό η αμπελοκαλλιέργεια. Η γεωργική δραστηριότητα των γύρω κοινοτήτων επιτρέπει την ύπαρξη του αγροτικού συνεταιρισμού Alp'Agri.
Στα τέλη του 2010, ο δευτερογενής τομέας (βιομηχανία και κατασκευές) διέθετε 176 εγκαταστάσεις, απασχολώντας 377 υπαλλήλους, καμία εγκατάσταση δεν υπερβαίνει τους 50 υπαλλήλους.[12]
Ο τουρισμός και η υδροθεραπεία απασχολούν επίσης μεγάλο τμήμα του εργατικού δυναμικού της πόλης.
Με ειδίκευση στη θεραπεία αναπνευστικών και ρευματικών προβλημάτων, τα ιαματικά λουτρά Θέρμες του Ντίνι-λε-Μπαιν βόρεια της πόλης προσφέρουν θεραπείες σπα, θεραπευτικές και ευεξίας.
Παραδοσιακές εκδηλώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Ντίνι γιορτάζει τη λεβάντα, το σύμβολο της περιοχής, το πρώτο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου. Για την περίσταση οργανώνονται: αγορά παραγωγών, παραστάσεις, συναυλίες, χοροί και πυροτεχνήματα. Γίνεται παρέλαση, η πομπή της οποίας αποτελείται από δεκάδες άρματα που καλύπτονται από άνθη λεβάντας, που οδηγούνται από μουσικούς και χορευτές διαφόρων εθνών. Η γιορτή προσελκύει 10.000 έως 15.000 άτομα την ημέρα στην πόλη.
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η παλιά πόλη με τους γραφικούς πεζόδρομους
- Ο καθεδρικός ναός του Σαιν-Ζερόμ
- Ο παλιός καθεδρικός ναός της Παναγίας του Μπουρ
- Το Γεωλογικό φυσικό καταφύγιο της Άνω Προβηγκίας
- Ιστορικά σιντριβάνια
- Ο βοτανικός κήπος Κορντελιέ στο χώρο του παλιού μοναστηριού του Κορδελιέρων. Αυτός ο μεσαιωνικός κήπος, όπου καλλιεργούνται βότανα, λαχανικά και οπωροφόρα δέντρα, είναι περιοχή περιπάτου.
- Το μνημείο του Πιερ Γκασσεντί
- Η εκκλησία Παναγία της Λούρδης
- Το παρεκκλήσι του Σταυρού
- Το μουσείο Γκασσεντί, το οποίο περιλαμβάνει εκθέματα σχετικά με την τοπική ιστορία, την τέχνη και την επιστήμη. Στεγάζεται σε παλιό μέγαρο του 16ου αιώνα και περιλαμβάνει συλλογές ζωγραφικής του 17ου-19ου αιώνα, καθώς και σύγχρονα έργα τέχνης.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η επίσημη σελίδα της πόλης (γαλλικά)
- Η σελίδα του Γραφείου Τουρισμού (επιλογή γλώσσας)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
- ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement
.ign .fr /83edtfdyqte031y0ra49d2e3 /telechargement /inspire /RGC-2015-01$RGC2015 /file /RGC2015 .7z. - ↑ Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2021.
- ↑ Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ . «habitants.fr/digne-les-bains».
- ↑ Charles Rostaing, Essai sur la toponymie de la Provence (depuis les origines jusqu’aux invasions barbares), Laffite Reprints, Marseille, 1973 (1re édition 1950), p. 165–166.
- ↑ Michel de La Torre, Alpes-de-Haute-Provence : le guide complet des 200 communes, Paris, Deslogis-Lacoste, coll. « Villes et villages de France », 1989, Relié, 72 p.
- ↑ . «insee.fr».
- ↑ Insee, Dossier local, p. 17.