Νικόλαος Πίκκολος

Νικόλαος Πίκκολος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	27 Νοεμβρίου 1792; Βέλικο Τάρνοβο
Θάνατος	16 Μαρτίου 1865 ή 1866; Παρίσι
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ
Κατοικία	Παρίσι (1839–1865)
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά; νέα ελληνική γλώσσα
Εκπαίδευση	διδάκτωρ ιατρικής
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας; ιατρός; ελληνιστής
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Νικόλαος Πίκκολος ήταν Έλληνας γιατρός, φιλόλογος και συγγραφέας από το Βέλικο Τίρνοβο της Βουλγαρίας. Ανήκει στους κορυφαίους εκπροσώπους των νεοελληνικών γραμμάτων του α' μισού του 19ου αιώνα εξαιτίας των πρωτότυπων μελετών του για αρχαίους συγγραφείς και των σχολιασμένων εκδόσεων του αρχαίων και βυζαντινών κειμένων.

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1792 και στις αρχές του 19ου αιώνα εγκαταστάθηκε στο Βουκουρέστι όπου σπούδασε στην Ηγεμονική Ακαδημία με καθηγητές τον Λάμπρο Φωτιάδη και τον Κωνσταντίνο Βαρδαλάχο. Στην Ηγεμονική Ακαδημία δίδαξε και ο ίδιος, τη γαλλική γλώσσα, από το 1810 και για πέντε χρόνια, συγχρόνως δε μετείχε και στη Φιλολογική Εταιρία του Βουκουρεστίου που είχε ιδρύσει ο Ιγνάτιος της Ουγγροβλαχίας. Το 1815 ο Πίκκολος ακολούθησε τον Βαρδαλάχο που πήγε να διδάξει μαζί με τον Νεόφυτο Βάμβα στην Ελληνική Σχολή της Χίου. Στη σχολή αυτή δίδαξε και ο ίδιος τη διετία 1815-16. Στη συνέχεια ακολούθησε τον Βαρδαλάχο και στην Οδησσό (1818) όπου παρουσίασε το θεατρικό έργο του Ο θάνατος του Δημοσθένους και μια μετάφραση του Φιλοκτήτη του Σοφοκλή και έπειτα μετέβη στο Παρίσι όπου σπούδασε ιατρική και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία. Εκει συνδέθηκε φιλικά με τον Αδ. Κοραή και γνωρίστηκε με τον φιλέλληνα M.Fauriel με τον οποίο συνεργάστηκε για τη συλλογή ελληνικών δημοτικών τραγουδιών. Κατά την έναρξη της ελληνικής επανάστασης ο Πίκκολος ήταν στο Παρίσι και εργάστηκε για την ενίσχυση των επαναστατών στην Ελλάδα με χρήματα και εφόδια. Οι ενέργειες όμως του Πίκκολου ενόχλησαν την Υψηλή Πύλη και έτσι έπειτα από πιέσεις της ο Πίκκολος αλλά και άλλοι λόγιοι αποδοκιμάστηκαν και αφορίστηκαν από το Πατριαρχείο. Το καλοκαίρι του 1822 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Ύδρα όπου ανέπτυξε στενές σχέσεις με τους προκρίτους του νησιού και κυρίως με τους αδελφούς Κουντουριώτη. Αν και διορίστηκε μέλος της αποστολής για το συνέδριο της Ιερής Συμμαχίας στη Βερόνα το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου τελικά δεν συμμετείχε λόγω ρήξης του με του Υδραίος προύχοντες ως προς το θέμα του ποιος θα ηγούνταν της αποστολής. Από το 1823 και για δύο χρόνια δίδαξε φιλοσοφία στην Ιόνιο Ακαδημία της Κέρκυρας, έπειτα γύρισε στο Παρίσι και συνέχισε τις ιατρικές του σπουδές στην Μπολόνια και στην Πίζα όπου έγινε διδάκτορας το 1829. Μέχρι το 1840 άσκησε την ιατρική στο Βουκουρέστι και στη συνέχεια έζησε στο Παρίσι όπου πέθανε το 1865.

Το 1824 ο Πίκκολος εξέδωσε στην Κέρκυρα την ελληνική μετάφραση του Λόγου Περί της Μεθόδου του Καρτέσιου και τη μετάφραση μέρους της Λογικής των Αρνώ και Νικόλ με δικά του σχόλια. Επίσης μετέφρασε το έργο του Ντεκάρντ Λόγος περί μεθόδου και μέρος του έργου του Μπερναρντέν ντε Σαιν Πιέρ Παύλος και Βιργινία.

Την επόμενη χρονιά δημοσίευσε στο Παρίσι μια δική του μετάφραση γαλλικών διηγημάτων και το 1838 μια συλλογή ποιημάτων αρχαίων Ελλήνων και παλαιοτέρων δυτικοευρωπαίων ποιητών και εκδόσεις αρχαίων ελληνικών κειμένων. Λίγο πριν το θάνατό του εξέδωσε, το 1863, το έργο του Αριστοτέλη Περί Ζώων.

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σοφοκλέους Φιλοκτήτης (μετάφραση, θεατρική διασκευή), 1818 -η πρώτη φορά που αρχαία ελληνική τραγωδία ανεβαίνει στο νεοελληνικό θέατρο, στην Οδησσό, τον Φλεβάρη του 1818 ^[4]
Ο θάνατος του Δημοσθένους (θεατρικό δράμα) που παρουσιάστηκε πρώτη φορά και πάλι στην Οδησσό, τον Σεπτέμβρη του 1818
Προς τους εν Οδησσώ φιλοθεάτρους Έλληνας, Παρίσι, 1819
Προς τον Ιατρόν Γ. Γλαράκην επιστρέφοντα εις την πατρίδα αυτού Χίον, 1820
Chios. La Grèce et l’ Europe, Παρίσι, 1822
The death of Demosthenes (translated from the modern Greek by Gregorios Palaeologus), Cambridge, 1824
Λόγος περί μεθόδου του Ρενάτου Καρτεσίου (μετάφραση), Κερκύρα, 1824
Τα κατά Παύλον και Βιργινίαν (μετάφραση), Παρίσι, 1824
Φιλομούσου Πάρεργα, ήτοι συλλογή ποιημάτων, Παρίσι, 1838
Un habitant de la Valachie, Paul Kisselef et les principautés de Valachie et de Moldavie, Παρίσι, 1841
Διηγήματα Βερναρδίνου Σαϊμπιέρου (2η έκδοση, μετάφραση), Παρίσι, 1841
Quelques observations sur le texte de Babrius (πρόλογος του Α.F. Didot), Παρίσι, 1845
Sur quelques passages de Babrius et de Théocrite, Saint Cloud, 1845
Paraphrases inédites de deux fables de Babrius, suivies de quelques observations sur cet auteur (extrait de la Nouvelle Revue Encyclopédique), 1846
Nicolas de Damas.Vie de Cécar (Fragment récemment découvert et publié pour la première fois en 1849. Αccompagnée d’ une traduction francaise par M. A. Didot, et suivie d’ observations sur tous les fragments du même auteur), Παρίσι, 1850
Supplément à l’ Anthologie grecque, Παρίσι, 1853
Sur une nouvelle édition des fragments de Plutarque et sur un épigramme de Palladas (extrait de la Revue Archéologique), Παρίσι, 1855
Περί ζώων ιστορίας βιβλία Θ΄, εφ’ οις και δέκατον, το νόθον (επιμέλεια), Παρίσι, 1863
Ποιμενικών τα κατά Δάφνιν και Χλόην λόγοι τέτταρες (επιμέλεια), Παρίσι, 1866

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

https://web.archive.org/web/20131111165335/http://195.134.75.14/hellinomnimon/authors//Pikkolos.htm

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα,τ.42

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[90e721c9f76d7ad103f871f1f2634c3322eaf861-1] 1,0 ^1,1 www.persee.fr/doc/reg_0035-2039_1965_num_78_371_3844.

[4e1e6b853dbb7fe6de4903033623fd74d2051cf5-2] Catalogue of the National Library of Greece. 27793.

[e40121fc4edd8adf08d7013d7a42d51aa6c6dbc8-3] (νέα ελληνική γλώσσα) Catalogue of the Academy of Athens Library. 146743.

[4] ttp://docplayer.gr/366008-O-filoktitis-toy-sofokli-diaskeyasmenos-apo-ton-nikolao-pikkolo-i-proti-paroysiasi-arhaias-tragodias-sto-neoelliniko-theatro.html

[1]

[2]

[3]

[4]