Νικόλαος Ασκούτσης
| Νικόλαος Ασκούτσης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Νικόλαος Ασκούτσης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1892 |
| Θάνατος | 11 Νοεμβρίου 1955 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός δικηγόρος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κόμμα Φιλελευθέρων, Εθνική Πολιτική Ένωσις Κέντρου και Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Συγκοινωνιών της Ελλάδας Υπουργός Δημοσίων Έργων της Ελλάδας Υπουργός Γενικός Διοικητής Κρήτης μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αθηνών) μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Ρεθύμνου) Νομάρχης Αττικής Νομάρχης Ρεθύμνου Νομάρχης Φθιώτιδας |
Ο Νικόλαος Ασκούτσης (1892 - 11 Νοεμβρίου 1955) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός από το Ρέθυμνο. Υπηρέτησε ως νομάρχης, βουλευτής και υπουργός.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1888[1][2] ή, σύμφωνα με άλλες πηγές, το 1890[3] ή το 1892.[4]Καταγόταν από το Μελιδόνι. Με καταγωγή από την επαρχία Ρεθύμνης οι γονείς του ήταν ο Χαρίλαος Ασκούτσης, πληρεξούσιος της επαρχίας Ρεθύμνης από το 1878 από το Χρωμοναστήρι και η Ολγα Χιονάκη από την Πηγή. Σε παιδική ηλικία έχασε το δεξί του χέρι, έπειτα από πτώση από δέντρο[4] και εξαιτίας της έλλειψης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.[2] Πήρε μέρος στο Κίνημα του Θερίσου του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Αρχικά δικηγόρησε στο Ρέθυμνο και διακρίθηκε ως ποινικολόγος. Το 1917 διορίστηκε νομάρχης Λαμίας και στη συνέχεια Νομάρχης Ρεθύμνου. Υπηρέτησε επίσης ως Νομάρχης Αττικής.[4]Ήταν αδελφικός φίλος και δικηγόρος του φιλόσοφου Ιωάννη Συκουτρή
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Ρεθύμνου στις εκλογές του 1923. Ήταν υποψήφιος πάλι στο Ρέθυμνο στις εκλογές του 1926 με την Ένωση Φιλελευθέρων αλλά δεν εξελέγη, καθώς συγκέντρωσε 1.893 ψήφους. Ωστόσο, επανεκλέχθηκε στις εκλογές του 1928 , του 1932 και του 1933 ξανά με το Κόμμα των Φιλελευθέρων.[3]
Υπηρέτησε ως υπουργός-Γενικός Διοικητής Κρήτης από τις 22 Δεκεμβρίου 1930 ως τις 26 Μαΐου 1932 στην κυβέρνηση Βενιζέλου.[5]
Κατά τη Μάχη της Κρήτης συνελήφθη από τους Ναζί στη Μονή Αρκαδίου, όπου είχε καταφύγει, και μεταφέρθηκε αρχικά στο Ρέθυμνο και έπειτα στην Αθήνα, όπου τέθηκε υπό κράτηση. Ήταν μέλος της ΠΕΕΑ και υπηρέτησε στην κυβέρνηση του βουνού του Αλέξανδρου Σβώλου ως γραμματέας Συγκοινωνιών.
Ως μέλος του ΕΑΜ ήταν μέλος της εξόριστης κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου ως υπουργός Συγκοινωνίας από τις 2 Σεπτεμβρίου ως τις 18 Οκτωβρίου 1944[6] και ήταν υπουργός Δημοσίων Έργων από τις 23 Οκτωβρίου ως τις 2 Δεκεμβρίου 1944.[7]
Μερίμνησε ώστε να κατασκευαστούν δρόμοι στο Ρέθυμνο (όπως ο δρόμος Ρεθύμνου-Αμαρίου) και άλλα κτήρια όπως το κτήριο των Φυλακών (σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο), το Τελωνείο και ο Οίκος Παιδείας του Γυμνασίου Αρρένων στην πόλη, σημερινό 1ο Γενικό Λύκειο. [4]
Εξελέγη βουλευτής Αθηνών με την ΕΠΕΚ στις εκλογές του 1951.[2]
Αδελφή του η Μαρία συζυγος Ιωάννη Θεμιστοκλέους Μοάτσου απο το Ρέθυμνο. Του είχε παραχωρησει το σπίτι της στην Πηγή Ρεθύμνης όπου τον επισκεπτόταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Σοφοκλής Βενιζέλος. Δεν παντρεύτηκε και δεν αφησε απογόνους. Εδωσε το όνομά του στον πρωτότοκο γιο της αδελφής του Θεμιστοκλή Μοάτσο Ασκούτση.
Πέθανε στην Αθήνα το Νοέμβριο του 1955, έπειτα από μακροχρόνια ασθένεια και η κηδεία του έγινε στο Ρέθυμνο, όπου η σορός του μεταφέρθηκε αεροπορικώς.[2] Τον επικήδειό του εκφώνησε ο Αλέξανδρος Σβώλος.[8]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ rulers.org
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 "Εκείνοι που φεύγουν", Νικόλαος Ασκούτσης, Εκηδεύθη σήμερον εις Ρέθυμνον, Τα Νέα, 12 Νοεμβρίου 1955.
- ↑ 3,0 3,1 Βουλή των Ελλήνων, Μητρώον Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών. 1822-1935, Αθήνα 1986, σελ. 97, αρ. 124. (pdf)
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Βιογραφία του Ασκούτση» (PDF). Ιστοσελίδα του 2ου Γενικού Λυκείου Ρεθύμνου. σελίδες 5–6. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (pdf) στις 9 Μαρτίου 2016.
- ↑ «Από την Κρητική Πολιτεία στη Νομαρχία και στην αιρετή Περιφέρεια». Χανιώτικα Νέα (ηλεκτρονική έκδοση). 1 Ιανουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2014.
- ↑ Ρωμαίος Γιώργος (29 Σεπτεμβρίου 2011). «Παιχνίδια της Iστορίας». Το Βήμα (ηλεκτρονική έκδοση). Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2014.
- ↑ ««Κυβέρνησις Γεωργίου Παπανδρέου,(Κυβέρνησις Απελευθερώσεως – De Facto) Από 18.10.1944 έως 3.1.1945»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2014.
- ↑ εφ. Βήμα του Ρεθύμνου, 13 Νοεμβρίου 1955.