Νικόλαος Α΄ Σανούδος
| Νικόλαος Α΄ | |
|---|---|
 Το οικόσημο των Σανούδων, δουκών της Νάξου | |
| Περίοδος | 1323 - 1341 |
| Προκάτοχος | Γουλιέλμος Α΄ |
| Διάδοχος | Ιωάννης Α΄ |
| Θάνατος | 1341 |
| Σύζυγος | Ιωάννα ντε Μπριέν (κόρη Ελένης Αγγελίνας) |
| Οίκος | Οίκος των Σανούδων |
| Θρησκεία | Καθολικός Χριστιανός |
| δεδομένα () | |
Ο Νικόλαος Α΄ Σανούδος (Ιταλικά : Niccolo, πέθανε το 1341) μέλος του Οίκου των Σανούδων και 5ος Δούκας του Αρχιπελάγους (1323 - 1341) ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Γουλιέλμου Α΄ Σανούδου. Πολέμησε στην καταστροφική Μάχη του Αλμυρού (15 Μαρτίου 1311) στο πλευρό του Δούκα των Αθηνών Γκωτιέ Ε΄ του Μπριέν που ήταν κουνιάδος του, ήταν ένας από τους ελάχιστους ευγενείς που δραπέτευσαν κερδίζοντας την ζωή και την ελευθερία του.
Υπηρεσίες στον πρίγκιπα της Αχαΐας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πρίγκιπας της Αχαΐας Ιωάννης της Γραβίνας έφτασε στην Πελοπόννησο (1325) με σκοπό να ανακτήσει τα εδάφη που είχε χάσει από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ο Νικόλαος Σανούδος σαν υποτελής του πριγκιπάτου ήρθε να τον υποστηρίξει.[1] Ο Ιωάννης της Γραβίνας πολιόρκησε το κάστρο στην Καρύταινα με τον Νικόλαο δίπλα του, την άνοιξη του 1326 ο Ιωάννης της Γραβίνας εγκατέλειψε τον Μοριά αφήνοντας την διοίκηση του στρατού του στον Νικόλαο. Είχε σημαντικές επιτυχίες απέναντι στον υπεράριθμο Βυζαντινό στρατό που λεηλατούσε το πριγκιπάτο, στην συνέχεια εγκατέλειψε τον Μοριά.[2][3] Ο Νικόλαος Σανούδος ήταν ο τελευταίος Δούκας του Αρχιπελάγους που διετέλεσε Φράγκος στρατηγός σε επιχειρήσεις στην ηπειρωτική Ελλάδα.[4] Οι ληστρικές επιδρομές των Τούρκων πειρατών τον ανάγκασαν να κλείσει ειρήνη με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ανδρόνικο Γ΄ Παλαιολόγο (1329), αργότερα έκανε ανακωχή και με τους Τούρκους (1332)
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Νικόλαος Α΄ Σανούδος παντρεύτηκε την Ιωάννα του Οίκου της Μπριέν, θυγατέρα του Ούγου της Μπριέν και της δεύτερης συζύγου του Ελένης Αγγελίνας Κομνηνής. Η Ιωάννα ήταν μικρότερη ετεροθαλής αδελφή του δούκα των Αθηνών Γκωτιέ Ε΄ του Μπριέν και θεία του Γκωτιέ ΣΤ΄ του Μπριέν τελευταίου δούκα των Αθηνών από τον Οίκο της Μπριέν. Δεν απέκτησαν παιδιά και τον διαδέχθηκε ο δεύτερος αδελφός του Ιωάννης. Ο μικρότερος αδελφός του Μάρκος έγινε Άρχοντας της Μήλου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Bon, Antoine (1969). La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe (in French). Paris: De Boccard.
- Frazee, Charles A. (1988). The Island Princes of Greece. The Dukes of the Archipelago. Amsterdam: Adolf M. Hakkert.
- Loenertz, Raymond-Joseph (1975). Les Ghisi, dynastes vénitiens dans l'Archipel (1207-1390) (in French). Florence: Olschki.
- Setton, Kenneth M. (1976). The Papacy and the Levant (1204–1571), Volume I: The Thirteenth and Fourteenth Centuries. Philadelphia: The American Philosophical Society.
- Topping, Peter (1975). "The Morea, 1311–1364". In Hazard, Harry W. A History of the Crusades, Volume III: The fourteenth and fifteenth centuries. University of Wisconsin Press.