Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νικκολό νταλλε Κάρτσερι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Νικολό νταλε Κάρτσερι)
Νικολό Γ'
Το οικόσημο των νταλε Κάρτσερι
Περίοδος1371 - 1383
ΠροκάτοχοςΦιορέντσα Σανούντο
ΔιάδοχοςΦραντζέσκο Α' Κρίσπο
Περίοδος1359 - 1383
ΠροκάτοχοςΤζοβάννι νταλλε Κάρτσερι
ΔιάδοχοςΦραντζέσκο Α' Κρίσπο
Θάνατος1383
Οίκοςνταλε Κάρτσερι
ΠατέραςΤζοβάννι νταλλε Κάρτσερι
ΜητέραΦιορέντσα Σανούντο
ΘρησκείαΚαθολικός Χριστιανός
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Νικκολό νταλλε Κάρτσερι (Nicolò dalle Carceri, ελληνικά : Νικόλαος Γ΄ Δαλλεκάρτσερη) (αναφερόμενος στη βιβλιογραφία και Νικολό ΙΙ, αλλά και Νικολό ΙΙΙ) ήταν δούκας της Νάξου (1371-1383) και κύριος των 2/3 της Εύβοιας (1359-1383).

Δολοφονήθηκε από τον Φραντζέσκο Α΄ Κρίσπο, που τον διαδέχτηκε στη Νάξο και την Εύβοια.

Οικογένεια και νεότητα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Οίκος των Σανούντο είχε παραχωρήσει αρκετούς Δόγηδες στη Γαληνοτάτη[1]. Πιστοποιείται η ύπαρξη ενός Μάρκο Σανούντο κατά το δεύτερο μισό του 6ου αιώνα. Φέρεται να είχε βοηθήσει από διάφορες θέσεις τη Δημοκρατία της Βενετίας, όπως αυτή του πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη, από όπου και το παρωνύμιό του Costantinopolitani (ο «Κωνσταντινουπολίτης»). Ο γιος του Πιέτρο νυμφεύτηκε τη Ζαμπαρέλα, μια από τις αδελφές του δόγη της Βενετίας Ενρίκο Ντάντολο. Από αυτόν τον γάμο προήλθαν τρεις γιοι, ανάμεσά τους ο Μάρκο Α΄ Σανούντο, ο ιδρυτής της δυναστείας. Αυτός συμμετείχε στη Δ' Σταυροφορία το 1204 και στη συνέχεια ίδρυσε το Δουκάτο της Νάξου. Έκτισε μια νέα πρωτεύουσα γύρω από το φρούριό του, το Κάστρο, στο νησί της Νάξου. Πολέμησε στο πλευρό της Βενετίας και του επικυριάρχου του, του Λατίνου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης.

Ο γιος του Άγγελος Σανούντο πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του πολεμώντας, κυρίως για τους άρχοντές του, πρώτα για τον Λατίνο αυτοκράτορα και στη συνέχεια 1248 για τον πρίγκιπα της Αχαΐας. Η βασιλεία του γιου του, Μάρκο Β΄ υπήρξε ταραγμένη. Το Δουκάτο της Νάξου δεν σταμάτησε να μικραίνει από τα χτυπήματα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η βασιλεία του Γουλιέλμου Α΄ σημαδεύτηκε από δύο νέους κινδύνους στο Αιγαίο: τους Καταλανούς και τους Σελτζούκους. Οι μικροί άρχοντες των Κυκλάδων, βασάλοι του Δουκάτου της Νάξου, απέναντι σε αυτό τον διπλό κίνδυνο άρχισαν όλο και περισσότερο να στρέφονται προς τη Βενετία, που ήταν σε θέση να τους προστατεύσει καλύτερα από τον ίδιο τον άρχοντά τους. Ο Γουλιέλμος Α' προσπάθησε να βρει στηρίγματα στους Ιωαννίτες Ιππότες και στο Δουκάτο των Αθηνών.

Τον Γουλιέλμο Α΄ διαδέχθηκε ο πρώτος γιος του Νικόλαος Α΄ Σανούδος, που νυμφεύτηκε την Ιωάννα νε Μπριέν, κόρη της Ελένης Αγγελίνας. Πέθανε όμως χωρίς απογόνους, έτσι τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Ιωάννης Α΄ Σανούδος. Στη διάρκεια της βασιλείας του η Νάξος υπέστη το 1344 καταστροφές και αιχμαλωτίστηκαν 6.000 κάτοικοι από τον Ουμούρ Μπέη εμίρη του Αϊδινίου της Μικράς Ασίας.[2] Το 1351, δέχτηκε την επίθεση Γενοβέζικων γαλερών, που άρπαξαν την οικογένεια του Ιωάννη Α΄, μαζί και την κόρη του Φιορέντσα Σανούδου.[3]

Ο πρώτος άνδρας της Φιορέντσας ήταν ο Τζιοβάνι ντάλε Κάρτσερι κύριος των 2/3 της Ευβοίας. Μετά τον θάνατό του απεβίωσε και ο πατέρας της και η Φιορέντσα τον διαδέχθηκε. Ο δεύτερος γάμος της έγινε για διπλωματικούς λόγους, που ενδιέφεραν ιδιαίτερα τις δημοκρατίες της Γένοβας και της Βενετίας. Η τελευταία έστειλε μια γαλέρα στη Νάξο, που αιχμαλώτισε τη Φιορέντσα και την πήγε στην Κρήτη, όπου εκεί η δούκισσα της Νάξου αναγκάστηκε να παντρευτεί τον 2ο εξάδελφό της Νικόλαο Β΄ τον λεγόμενο Εξολοθρευτή (Spezzabanda, Σπετσαμπάντα), μικρανιψιό του πάππου της Γουλιέλμου Α΄[4]. Αυτός ο δεύτερος γάμος έφερε δύο κόρες, τη Μαρία και την Ελισάβετ, όχι όμως διάδοχο.

Ο γιος του πρώτου γάμου της Φιορέντσας με τον Τζοβάννι νταλλε Κάρτσερι, ο Νικολό Γ΄ νταλε Κάρτσερι, διαδέχτηκε τη μητέρα του και τον πατριό του Νικολό Σανούδο Σπετσαμπάντα το 1371. Παραχώρησε την Άνδρο ως προίκα στην ετεροθαλή αδελφή του Μαρία Σανούδου. Όμως το 1383 ο Νικολό Γ΄ δολοφονήθηκε από τον Φραγκίσκο Α΄ Κρίσπο, σύζυγο της Φιορέντσας Σανούδου κυρίας της Μήλου, εξαδέλφης της Φιορέντσας της Νάξου. Η Φιορέντσα της Μήλου ήταν κόρη του Μάρκου κυρίου της Μήλου, μικρότερου αδελφού των Νικολάου Α΄ και Ιωάννου Α΄ δουκών της Νάξου. Ο Φραγκίσκος Α΄ έγινε δούκας της Νάξου. Πήρε την Άνδρο, που την έδωσε προίκα στην κόρη του, ενώ έδωσε στη Μαρία την Πάρο και σύζυγο τον Γκασπάρε Σομμαρίπα, έναν νεόπλουτο, χωρίς πολιτική ισχύ.

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε την Πετρονίλλα Τόκκο, κόρη του Λεονάρδου Α΄ παλατινού κόμη της Κεφαλληνίας, Ζακύνθου & Λευκάδος. Δεν απέκτησαν απογόνους.

Από μία μη νόμιμη σχέση είχε:

  • (νόθος) Φραντσέσκο.

Δούκας της Νάξου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1380, βοήθησε την Εταιρεία των Ναβαρραίων να επιτεθεί στο Καταλανικό τότε, δουκάτο των Αθηνών, με την ελπίδα ότι θα τον συνδράμουν στην κυριαρχία της Χαλκίδος.[5][6]

Ο Νικολό ντάλε Κάρτσερι σύντομα θεωρήθηκε ανίκανος. Αυτή η κατάσταση ανησύχησε έντονα την Βενετία, που είχε ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει τις οθωμανικές επεκτατικές τάσεις στο Αιγαίο. Η Δημοκρατία τότε στράφηκε στον Φρανσέσκο Κρίσπο, μάλλον καταγόμενο από τη Βερόνα. Ήταν σύζυγος της Μαρίας, κόρης του Νικολό Β' Σπετσαμπάντα, κυρίας της Μήλου, συνεπώς βασάλος του δούκα· φαίνεται πως ασχολιόταν επίσης με την πειρατεία. Στάλθηκε στη Νάξο τον Μάρτιο του 1383[7].

Εκεί, προτάθηκε ένα κυνήγι. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, στο δρόμο της επιστροφής ο Νικολό, συνοδευόμενος από τους άνδρες του Φραντσέσκο, αποτέλεσε αντικείμενο ενέδρας και τραυματίστηκε θανάσιμα πέφτοντας από το άλογό του. Οι άνδρες του Κρίσπο είπαν πως είχαν δεχτεί επίθεση ληστών ή επαναστατών. Για να μπορέσει να καταβάλει κάθε μελλοντική απόπειρα εξέγερσης, ο Φρανσέσκο Κρίσπο αναγκάστηκε να καταλάβει την εξουσία[7].

Το σώμα του Νικολό επέστρεψε στην Χώρα και ετάφη στην εκκλησία του Αγίου Στεφάνου[7].

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ J.K. Fotheringham, op. cit., p. 1-12.
  2. ↑ Ησαΐας Ιωάννης, σελ. 78-79
  3. ↑ C. Frazee, op. cit., p. 39-40.
  4. ↑ C. Frazee, op. cit., p. 41.
  5. ↑ Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 441
  6. ↑ Setton, Kenneth M. (1975), βλ. πηγές σελ. 220
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 C. Frazee, op. cit., p. 42.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • (Αγγλικά) J.K. Fotheringham et L.R.F Williams, Marco Sanudo, conqueror of the Archipelago., Clarendon Press, Oxford, 1915.
  • (Αγγλικά) Charles A. Frazee, The Island Princes of Greece. The Dukes of the Archipelago., Adolf M. Hakkert, Amsterdam, 1988. ISBN 9025609481
  • (Αγγλικά) Paul Hetherington, The Greek Islands. Guide to the Byzantine and Medieval Buildings and their Art, Londres, 2001. ISBN 1-8999163-68-9
  • (Γαλλικά) Jean Longnon, L'Empire latin de Constantinople et la Principauté de Morée., Payot, 1949.
  • (Γαλλικά) Père Robert Saulger, Histoire nouvelle des Ducs de l'Archipel., Paris, 1699. (repris par Louis Lacroix, Îles de la Grèce, 1853 et Ernst Curtius)
  • (Γαλλικά) B. J. Slot, Archipelagus Turbatus. Les Cyclades entre colonisation latine et occupation ottomane. c.1500-1718., Publications de l'Institut historique-archéologique néerlandais de Stamboul, 1982. ISBN 9062580513
  • (Αγγλικά) William Miller, The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566)., Londres, 1908.
  • Ησαΐας Ιωάννης. Το Φιλώτι και το ιστορικό εκκλησιαστικό μνημείο της Παναγίας της Φιλωτίτισσας. Αθήνα 2012.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νικκολό νταλλε Κάρτσερι
 Θάνατος: 1383
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Νικόλαος Α΄ Σανούδος 		Δούκας του Αρχιπελάγους

1371 - 1383 		Διάδοχος
Φραγκίσκος Α΄ Κρίσπος
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νικκολό_νταλλε_Κάρτσερι&oldid=10808577"