Μπορίς Ακούνιν
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Μπορίς Ακούνιν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 20 Μαΐου 1956[1][2][3] Zestaponi ή Τιφλίδα[4] |
| Ψευδώνυμο | Борис Акунин, Анатолий Брусникин και Анна Борисова |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ρωσία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ρωσικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[5][6][7] γεωργιανά Ιαπωνικά Αγγλικά |
| Σπουδές | MSU The Institute of Asian and African Studies (έως 1978) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας μεταφραστής ιστορικός συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας θεατρικός συγγραφέας ειδικός στην λογοτεχνία δημόσιο πρόσωπο αρχισυντάκτης ιαπωνολόγος[8] άνθρωπος των γραμμάτων[9] κριτικός λογοτεχνίας[10] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Erast Fandorin series |
| Περίοδος ακμής | 1980 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αρχισυντάκτης |
| Βραβεύσεις | Order of the Rising Sun, 4th class (29 Απριλίου 2009) The British Book Awards (2024)[11] |
| Ιστότοπος | |
| www | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μπορίς Ακούνιν (ρωσ.: Борис Акунин, πραγματικό όνομα Γκριγκόρι Σάλβοβιτς Τσχαρτισβίλι, ρωσ.: Григо́рий Ша́лвович Чхартишви́ли, γενν. 20 Μαΐου 1956, Ζεσταφόνι, Γεωργιανή ΣΣΔ, ΕΣΣΔ) είναι Ρώσος, γεωργιανής καταγωγής, ιαπωνολόγος, λογοτέχνης, μεταφραστής και συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων με τα οποία έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής στη Ρωσία από τη δεκαετία του ΄90 και έπειτα.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πατέρας του Γκριγκόρι Τσχαρτισβίλι ήταν αξιωματικός στρατού, η μητέρα του δασκάλα. Η οικογένεια εγκατέλειψε τη Γεωργία όταν ο Γκριγκόρι ήταν ακόμα μικρός και μετακόμισε πρώτα στο Καζακστάν και τελικά το 1958 στη Μόσχα. Εκεί σπούδασε ιστορία και ιαπωνική λογοτεχνία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Για αρκετά χρόνια εργάστηκε ως συντάκτης στο ειδικό περιοδικό "Ξένη Λογοτεχνία" (Иностранная литература) που ειδικεύονταν σε αναφορές για λογοτεχνικά έργα του εξωτερικού. Ο Τσχαρτισβίλι έγραφε επιστημονικά άρθρα και μετέφραζε ιαπωνικά μυθιστορήματα στα ρωσικά.
Το 1998 δημοσιεύει– πλέον με το ψευδώνυμο Μπορίς Ακούνιν – το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα Αζάζελ (ρωσ.: Азазель) με τον ντετέκτιβ ήρωα Φαντόριν, που έγινε ευπώλητο στη Ρωσία και τιμήθηκε στη Γαλλία με το "Βραβείο Μυστηρίων τών Κριτών" (Prix Mystère de la critique).
Τη ροπή του προς τα αστυνομικά μυθιστορήματα την οφείλει στη σύζυγό του και στη μητέρα του, που ξετρελλαίνονταν για το είδος και αγόραζαν τακτικά φτηνά αστυνομικά βιβλιαράκια στα περίπτερα, αλλά συνάμα ντρέπονταν να τα διαβάζουν δημόσια στο μετρό. Έτσι, ο Τσαρτισβίλι αποφάσισε να γράψει ο ίδιος για τις δυο γυναίκες, και μάλιστα με ψευδώνυμο, καθώς θεωρούνταν ντροπή για ρώσους διανοούμενους να συγγράφουν τέτοιου είδους μυθιστορήματα. Το ψευδώνυμό του βασίζεται στην ιαπωνέζικη λέξη Ακούνιν (ιαπων.:悪人), που σημαίνει "κακός άνθρωπος". Αυτό αποκαλύφτηκε μόλις στον τελευταίο τόμο της σειράς με τον ήρωα Φαντόριν. Από την άλλη, το ψευδώνυμο μπορεί να διαβαστεί και σαν "Μπ. Ακούνιν", που παραπέμπει έτσι στον φημισμένο Ρώσο αναρχικό Μπακούνιν.
Το 1999 ο Τσχαρτισβίλι σταμάτησε να δουλεύει ως συντάκτης και αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη συγγραφή των αστυνομικών του μυθιστορημάτων.
Η σειρά γύρω από τον Φαντόριν διαδραματίζεται στα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα, στη σχετικά πολιτικά σταθερή εποχή του Τσάρου Αλεξάνδρου Γ΄ της Ρωσίας. Ο ήρωας Εράστ Πέτροβιτς Φαντόριν είναι ένα μείγμα από Σέρλοκ Χολμς και Τζέιμς Μποντ. Πρόκειται για έναν μορφωμένο, θετικό ήρωα, που μάχεται ως ουμανιστής για τη δικαιοσύνη και τον ανθρωπισμό, τελικά όμως πέφτει συνεχώς πάνω σε διεφθαρμένους αντιπάλους. Αναλογίες προς τη Ρωσία του σήμερα είναι εσκεμμένες.
Μετά τον Φαντόριν, ο Ακούνιν δημιούργησε και δύο νέους χαρακτήρες: μια ηρωίδα, την καλόγρια Αδερφή Πελαγία που λύνει εγκλήματα στη ρωσική επαρχία την αυγή του 20ού αιώνα, και έναν ήρωα σημερινής εποχής, τον Άγγλο ιστορικό Νίκολας Φαντόριν, εγγονό του φημισμένου Εράστ Φαντόριν, που επιστρέφει στη Ρωσία στα χνάρια των προγόνων του.
Το έργο του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σειρά Φαντόριν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι ημερομηνίες που αναφέρονται σε παρενθέσεις προσδιορίζουν την εποχή που διαδραματίζονται τα γεγονότα.
- Азазель (1876). (Ελλ. τίτλος: Αζάζελ. Ο εβραϊκός δαίμονας). Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες.
- Турецкий гамбит (1877). (Ελλ. τίτλος: Το τουρκικό κόλπο). Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες.
- Левиафан (1878). (Λεβιάθαν)
- Смерть Ахиллеса (1882). (Ο θάνατος του Αχιλλέα)
- Пиковый валет (1886). (Βαλές μπαστούνι)
- Декоратор (1889). (Ο Ντεκορατέρ)
- Статский советник (1891). (Ο κρατικός σύμβουλος)
- Коронация, или Последний из Романовых (1896). (Η στέψη ή ο τελευταίος των Ρομανόφ)
- Любовница смерти (1900). (Η ερωμένη του θανάτου)
- Любовник смерти (1900). (Ο εραστής του θανάτου)
- Алмазная колесница (1878, 1905). (Η διαμαντένια άμαξα)
- Нефритовые чётки (1881—1900). (Το ροζάριο από νεφρίτη)
- Инь и Ян (1882). (Γιν και Γιανγκ)
- Весь мир театр (1911). (Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή)
Σειρά Αδερφή Πελαγία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Пелагия и белый бульдог. (Ελλ. τίτλος: Η Πελαγία και το άσπρο μπουλντόγκ). Εκδόσεις Λιβάνης.
- Пелагия и черный монах. (Ελλ. τίτλος: Η Πελαγία και ο μαύρος μοναχός). Εκδόσεις Λιβάνης.
- Пелагия и красный петух. (Η Πελαγία και ο κόκκινος πετεινός)
Σειρά Νίκολας Φαντόριν (Εγγονός του Εράστ Φαντόριν)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Алтын-толобас (Αλτίν Τόλομπας)
- Внеклассное чтение (Ανάγνωση εκτός ύλης)
- Ф.М. (Φ.Μ.)
- Сокол и Ласточка (Το γεράκι και το χελιδόνι)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. akunin-boris. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Discogs. 4979940.
- ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) Babelio. 141103.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0002991. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2023.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13629590c. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2018979486. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2012688768. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0002991. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0002991. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0002991. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2023.
- ↑ «British Book Awards 2024 : Boris Akounine succède à Salman Rushdie». (Γαλλικά) Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2024.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- [1] Επίσημη Ιστοσελίδα τού Μπορίς Ακούνιν (Ρωσικά)