Μπουσάρ του Μαρλύ
| Μπουσάρ του Μαρλύ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Bouchard de Montmorency, seigneur de Marly (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 12ος αιώνας (περίπου) |
| Θάνατος | 13 Σεπτεμβρίου 1226 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιππότης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Mahaut de Châteaufort |
| Τέκνα | Theobald of Marly Mabile de Marly[1] Bouchard II de Marly, Sire de Marly[1] |
| Γονείς | Mathieu I de Marly[1] και Mathilde de Garlande[1] |
| Αδέλφια | Marguerite de Marly |
| Οικογένεια | Οίκος του Μονμορανσύ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μπουσάρ Α΄, γαλλ.: Bouchard I seigneir de Marly, (π. δεκαετία του 1180 – 1226) ήταν Γάλλος ιππότης και σταυροφόρος, κύριος του Mαρλύ, του Moντρέιγ-Μπονίν, του Σαισάκ, του Σαιν-Μαρτίν-αν-Λανγκεντόκ και του Πικοβίλ.
Ήταν γιος του Ματιέ Α΄ κυρίου του Μαρλύ, και εγγονός του Mατθαίου Α΄ βαρόνου του Moνμορανσύ. Το Bouchard είναι μία νορμανδική μορφή του γερμανικού ονόματος Burchard, που έφερε ο πρόγονός του τού 10ου αι., Bouchard I de Montmorency. Ο πατέρας του είχε συμμετάσχει στη Δ΄ Σταυροφορία και, σε αντίθεση με το γαλλικό απόσπασμα με επικεφαλής τον Σίμωνα Δ' του Μονφόρ, είχε μεταβεί μέχρι την Κωνσταντινούπολη, όπου απεβίωσε λίγο μετά τη λεηλασία της πόλης στις 27 Αυγούστου 1204.
Ο Μπουσάρ του Μαρλύ το 1204 υποστήριξε την ίδρυση του αβαείου του Πορ-Ρουαγιάλ ντε Σαν (Port-Royal des Champs). Το 1209 συμμετείχε στη Σταυροφορία κατά των Αλβιγινών, όπου ενώθηκε με τον Σίμωνα του Μονφόρ, ο οποίος ήταν νυμφευμένος με την Αλίς ντε Μονμορανσύ, μία από τις εξαδέλφες του. Περί το 1209 νυμφεύτηκε τη Mατθίλδη του Σατωφόρ, κόρη του Γκας του Πουασύ (Gasce de Poissy), με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά, με το μεγαλύτερο να είναι ο ηγούμενος και άγιος Θεοβάλδος του Μαρλύ.
Ο Μπουσάρ έλαβε τις κτήσεις του Σαισάκ και του Σαιν-Μαρτέν-αν-Λανγκεντόκ από τον Σίμωνα. Στα τέλη του 1209, ο Μπουσάρ αιχμαλωτίστηκε από τον Πιέρ-Ροζέρ ντε Καμπαρέ και κρατήθηκε ως φυλακισμένος στο Λαστούρς για δύο χρόνια. Ο Σίμων πολιόρκησε τον Λαστούρς (Lastours) την άνοιξη του 1211 και ο Πιέρ-Ροζέρ ντε Καμπαρέ (Pierre-Roger de Cabaret) απελευθέρωσε τον Μπουσάρ ως απεσταλμένο παρουσιάζοντας τους όρους της παράδοσής του. Στη συνέχεια, ο Μπουσάρ συμμετείχε στην πολιορκία του Λαβώρ (Lavaur) (Μάιος 1211) και ανακούφισε τον Σίμωνα στην πολιορκία του Καστενωνταρύ (Castelnaudary). Ήταν παρών στην πολιορκία της Τουλούζης από τον Σίμωνα (Ιούνιος 1211), στη μάχη του Mυρέ (12 Σεπτεμβρίου 1213) και στη δεύτερη πολιορκία της Τουλούζης (1217/8). Ο Σίμων απεβίωσε, όταν αυτή η πολιορκία βρισκόταν στον 9ο μήνα της, στις 25 Ιουνίου 1218, και ο Μπουσάρ ακολούθησε τώρα τον γιο του Σίμωνα, Αμωρύ ΣΤ' ντε Μονφόρ, και αργότερα συμμετείχε στην ανανεωμένη σταυροφορία που κήρυξε ο Λουδοβίκος Η' της Γαλλίας το 1225. Σκοτώθηκε σε αυτήν την εκστρατεία, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Αβινιόν από τον Λουδοβίκο Η΄, στις 13 Σεπτεμβρίου 1226. Τάφηκε στο Πορ-Ρουαγιάλ ντε Σαν .
Ο Μπουσάρ χρησιμοποίησε τον θυρεό των κυρίων του Moνμορανσύ: έναν σταυρό ερυθρό, τέσσερις αετούς (alerions) κυανούς, πιστοποιημένο (χωρίς χρώμα) σε μια εραλδική βούλα, που χρησιμοποιήθηκε το 1225. [2]
Τον διαδέχθηκε ως κύριο του Mαρλύ, του Moντρέιγ-Μπονίν και του Πικοβίλ από τον γιο του Πιέρ (απεβ. 1240), τον οποίο διαδέχθηκε με τη σειρά του ο μικρότερος αδελφός Μπουσάρ Β΄ (απεβ. 1250). Τον Μπουσάρ Β' διαδέχθηκε ο γιος του, Ματιέ Β', μέγας Θαλαμηπόλος της Γαλλίας (απεβ. 1280). Τον Mατθαίο Β΄ διαδέχθηκε ο γιος του, Mατιέ Γ΄ (απεβ. 1305), τον οποίο διαδέχθηκε με τη σειρά του ο γιος του, Λουί ντε Μαρλύ. Ο Λουί απεβίωσε χωρίς απογόνους περί το 1356 και η κατοχή του Mαρλύ (Marly) και του Πικοβίλ (Picauville) πέρασε στον Οίκο του Λεβί. Το Μαρλύ αποκτήθηκε από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ της Γαλλίας το 1676, και από τότε έγινε γνωστό ως Mαρλύ-λε-Ρουά (Μarly-le-Roi).
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ A. Maquet, Les seigneurs de Marly, recherches historiques et archéologiques sur la ville et seigneurie de Marly-le-Roi avec notes, armoiries et sceaux... préface de Victorien Sardou. Paris, Imprimerie et librairie universelle, 1882. The arms of Montmorency are later described as or a cross gules, quarterly four alerions azure, and the coat of arms of Bourchard II as distinguished from that of Montmorency by the cross being shown as fretty. fr:Armorial des Montmorency: Montmorency: or à la croix de gueules cantonnée de quatre alérions d'azur, Bouchard II de Marly: d'or à la croix de gueules frettée d'argent cantonnée de quatre alérions d'azur. The seal of Mathieu II does not indicate the fretty variation.
