Μπορίς Πονομαρέφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπορίς Πονομαριόφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Бори́с Никола́евич Пономарёв (Ρωσικά)
Γέννηση17  Ιανουαρίου 1905[1][2]
Ζαράισκ[3]
Θάνατος21  Δεκεμβρίου 1995[1][2]
Μόσχα
Τόπος ταφήςνεκροταφείο Κούντσεβο
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Ρωσία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΡωσικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά[4]
ΕκπαίδευσηΔιδάκτωρ των Επιστημών στην Ιστορία
ΣπουδέςΣχολή Εθνολογίας του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας
Ινστιτούτο Ερυθρών Καθηγητών
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΓεωπολιτικός
πολιτικός
ιστορικός
ΕργοδότηςΚρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης
Βραβεύσειςτάγμα του Λένιν
Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας
τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης
τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας
τάγμα του Κλέμεντ Γκότβαλντ (5  Φεβρουαρίου 1985)[5]
βραβείο Λένιν
τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου 1ου βαθμού
μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Μόσχας»
μετάλλιο «Για την επέτειο των 50 χρόνων της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945»
μετάλλιο "Βετεράνος της εργασίας"
μετάλλιο "Για ηρωική εργασία στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945"
μετάλλιο «Για την επέτειο των 40 χρόνων της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945»
Ιωβηλαίο μετάλλιο για την 100ή επέτειο από τη γέννηση του Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν
μετάλλιο «Για την επέτειο των 30 χρόνων της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945»
μετάλλιο για τα «60 χρόνια των Ενόπλων Δυνάμεων της ΕΣΣΔ»
μετάλλιο για την 800η επέτειο της Μόσχας
d:Q16700277
τάγμα του Γκεόργκι Ντιμιτρόφ
μετάλλιο για τα 50 χρόνια της επανάστασης του Μογγολικού Λαού
τάγμα του Καρλ Μαρξ
τάγμα του Νικηφόρου Φεβρουαρίου
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Μπορίς Νικολάγιεβιτς Πονομαρέφ (ρωσικά: Бори́с Никола́евич Пономарёв, 17 Ιανουαρίου 1905 – 21 Δεκεμβρίου 1995) ήταν Σοβιετικός πολιτικός, ιδεολόγος, ιστορικός και μέλος της Γραμματείας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Προστάτης του στην άνοδό του στο Πολιτικό Γραφείο ήταν ο Μιχαήλ Σούσλοφ.

Το όνομά του θα μεταγραφόταν με μεγαλύτερη ακρίβεια ως "Πονομαριόφ", αν και η μορφή "Πονομαρέφ" έχει γίνει πιο συχνή.

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1955 έως το 1986, ο Πονομαρέφ ήταν επικεφαλής του Διεθνούς Τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ. Κατείχε γραφείο στα κεντρικά γραφεία της Κεντρικής Επιτροπής μέχρι το πραξικόπημα του Αυγούστου του 1991, το οποίο λέγεται ότι υποστήριξε.

Το 1962, ο Πονομαρέφ έγραψε μια ενημερωμένη κρατική ιστορία του ΚΚΣΕ για να αντικαταστήσει την Ιστορία του 1938 του Στάλιν για το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης (Μπολσεβίκοι) ως μέρος της Αποσταλινοποίησης του Χρουστσόφ.

Η ομιλία του τον Δεκέμβριο του 1962 στην Πανενωσιακή Διάσκεψη των Ιστορικών ήταν μια σημαντική καμπή στην ανάπτυξη της σοβιετικής ιστοριογραφίας.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6b709df. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000011703. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  4. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jx20040217016. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  5. www.prazskyhradarchiv.cz/archivKPR/upload/rkg.pdf.