Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 37°58′10.484″N 23°44′34.314″E / 37.96957889°N 23.74286500°E / 37.96957889; 23.74286500

Μουσείο Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή
Χάρτης
Είδοςμουσείο τέχνης, κτήριο μουσείου και μουσείο
Διεύθυνση13, rue Eratosthénous
Γεωγραφικές συντεταγμένες37°58′10″N 23°44′34″E
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Αθηναίων
ΤοποθεσίαΠαγκράτι
ΧώραΕλλάδα
Έναρξη κατασκευής1  Οκτωβρίου 2019
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή είναι ένα μουσείο που στεγάζει την εκτενέστερη ιδιωτική συλλογή έργων μοντέρνας τέχνης στην Ελλάδα και μια από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Βρίσκεται στην πλατεία Αγίου Σπυρίδωνα στο Παγκράτι της Αθήνας, λίγα μέτρα από το Παναθηναϊκό Στάδιο. Εγκαινιάστηκε στις 11 Οκτωβρίου 2019 από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και φιλοξενεί όλη την πλούσια συλλογή μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης που απέκτησε ο εφοπλιστής Βασίλης Γουλανδρής και η σύζυγός του Ελίζα.

Χώρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μουσείο βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, περίπου 900 μέτρα νοτιοανατολικά της πλατείας Συντάγματος και 100 μέτρα ανατολικά από το Παναθηναϊκό Στάδιο. Βρίσκεται νότια της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα και της ομώνυμης πλατείας που ανακαινίστηκε κατά την ανέγερση του μουσείου.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κληρονόμος μιας πλούσιας οικογένειας εφοπλιστών από το νησί της Άνδρου, ο Βασίλης Γουλανδρής και η σύζυγός του Ελίζα απέκτησαν, αρχίζοντας τη δεκαετία του 1950 [1], μια σημαντική συλλογή έργων μοντερνιστικών και μεταπολεμικών έργων τέχνης.[2]

Η ιδέα της δημιουργίας ενός μουσείου στην ελληνική πρωτεύουσα προέκυψε τη δεκαετία του 1980, λίγα χρόνια μετά την έναρξη λειτουργίας του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Γουλανδρή στην Άνδρο. Ευρισκόμενη τότε σε ένα νεοκλασικό αρχοντικό στο Κολωνάκι, επιλέχθηκε τελικά ένα οικόπεδο δίπλα στο Ωδείο Αθηνών και ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός του μελλοντικού μουσείου ανατέθηκε στον Σινοαμερικανό αρχιτέκτονα Ι.Μ. Πέι.[1] Ωστόσο, η ανακάλυψη των λειψάνων του Λυκείου του Αριστοτέλη ακύρωσε την κατασκευή.[2]

Μετά τον θάνατο του Βασίλη Γουλανδρή το 1994, το έργο του μουσείου συνεχίστηκε από τη σύζυγό του και τον Κυριάκο Κουτσομάλλη, διευθυντή του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή. Αγοράστηκε μια έκταση στην περιοχή Παγκρατίου, αλλά ο θάνατος της Ελίζας Γουλανδρή το 2000, τον οποίο ακολούθησε μακρά δικαστική διαμάχη για τη συλλογή, καθυστέρησε σημαντικά τα εγκαίνια του μουσείου [2]

Κτίριο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μουσείο στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό σπίτι που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1920. Ξεκινώντας στα μέσα Αυγούστου 2012 , οι εργασίες ανακαίνισης και η κατασκευή σύγχρονης επέκτασης ολοκληρώθηκαν τον Οκτώβριο του 2018 .

Το κτίριο, με εμβαδόν 7.250 m2 έχει 11 ορόφους, 6 από τους οποίους είναι πάνω από το έδαφος και 5 υπόγειοι.[3] Μόνο 7 όροφοι είναι προσβάσιμοι στους επισκέπτες, 5 από τους οποίους είναι αφιερωμένοι σε μουσειακές εκθέσεις (1.654 m2). Το ισόγειο του κτιρίου είναι αφιερωμένο στην υποδοχή και το κατάστημα του μουσείου, ενώ ένας ημιώροφος στεγάζει ένα καφέ-εστιατόριο. Στο δεύτερο υπόγειο βρίσκεται βιβλιοθήκη αφιερωμένη στην τέχνη που φιλοξενεί σχεδόν 6.000 βιβλία. Ένα αμφιθέατρο περίπου 190 θέσεων βρίσκεται στο τρίτο υπόγειο [4] .

Συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μουσείο εκθέτει έργα τέχνης που χρονολογούνται κυρίως από τη δεκαετία του 1880 έως σήμερα, αλλά το παλιότερο έργο, η Ιερή Μορφή ή το πέπλο της Βερονίκης του Ελ Γκρέκο, χρονολογείται από τον 16ο αιώνα. Θεωρούμενο το πρώτο μεγάλο απόκτημα του ζεύγους Γουλανδρή, αυτό το έργο σήμερα υποδέχεται συμβολικά τους επισκέπτες.

Πρώτο υπόγειο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο υπόγειο των 530 m2 είναι αφιερωμένο σε προσωρινές εκθέσεις.

Πρώτος όροφος: μοντέρνα τέχνη, σύγχρονη τέχνη και διακοσμητική τέχνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην κύρια αίθουσα είναι έργα από διάφορα μεγάλα ονόματα της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης, όπως ο Μπρακ, Σαγκάλ, Σεζάν, Κλοντέλ, Ντεγκά, Γκωγκέν, Καντίνσκι, Κλέε, Ελιόν, Λεζέ, Μιρό, Μονέ, Πικάσο, Ρενουάρ, Ροντέν, Τουλούζ-Λωτρέκ και Βαν Γκογκ . Ένα διπλανό δωμάτιο περιέχει κινέζικες πορσελάνες, γυάλινα σκεύη, καθώς και έπιπλα και διακοσμητικά αντικείμενα.

Δεύτερος όροφος: Ματιές στον 19ο και 20ό αιώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αίθουσα φιλοξενεί σχέδια, χαρακτικά, πίνακες και γλυπτά πολλών καλλιτεχνών από τα τέλη του 19ου αιώνα, το πρώτο μισό του 20ού αιώνα και τη σύγχρονη τέχνη, συμπεριλαμβανομένων Μπέικον, Balthus, Μποτέρο, Μπονάρ, César, ντε Κίρικο, Ντερέν, Ερνστ, Φοραίν, Τζακομέττι, Χουντερτβάσερ, Ρόι Λιχτενστάιν, Ματίς, Μοντιλιάνι, Νίκη ντε Σαιν Φαλ, Πόλοκ και Σουλάζ.

Τρίτος όροφος: διεθνής τέχνη και νεοελληνική τέχνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην κεντρική αίθουσα εκτίθενται έργα Ελλήνων καλλιτεχνών όπως ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Γιάννης Μόραλης, ο Κωνσταντίνος Παρθένης και ο Παναγιώτης Τέτσης. Μια διπλανή αίθουσα παρουσιάζει έργα των Έντουαρντ Ρούσχα, Άνσελμ Κίφερ, Φρανσουά Ρουάν και οTakis.

Τέταρτος όροφος: σύγχρονη ελληνική τέχνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τελευταίος όροφος των συλλογών είναι αφιερωμένος σε σύγχρονους Έλληνες καλλιτέχνες, όπως ο Αλέκος Φασιανός, ο Γιάννης Κουνέλλης, η Μαρίνα Καρέλλα, η Σοφία Βάρη, ο Άλκης Πιερράκος, ο Σωτήρης Σόρογκας και ο Γιώργος Ρόρρης.

  • Ελ Γκρέκο, Η Θεία Μορφή, περίπου 1580.
    Ελ Γκρέκο, Η Θεία Μορφή, περίπου 1580.
  • Έπιπλα και διακοσμητικά αντικείμενα.
    Έπιπλα και διακοσμητικά αντικείμενα.
  • Πωλ Σεζάν, Η εξοχή του Ωβέρ-συρ-Ουάζ, 1881-1882.
    Πωλ Σεζάν, Η εξοχή του Ωβέρ-συρ-Ουάζ, 1881-1882.
  • Πωλ Σεζάν, Πορτρέτο του καλλιτέχνη που κοιτάζει πάνω από τον ώμο του, 1883-1884.
    Πωλ Σεζάν, Πορτρέτο του καλλιτέχνη που κοιτάζει πάνω από τον ώμο του, 1883-1884.
  • Ωγκύστ Ροντέν, Η Αιώνια Άνοιξη, 1884.
    Ωγκύστ Ροντέν, Η Αιώνια Άνοιξη, 1884.
  • Βίνσεντ βαν Γκόγκ, Νεκρή φύση με καφετιέρα, 1888.
    Βίνσεντ βαν Γκόγκ, Νεκρή φύση με καφετιέρα, 1888.
  • Vincent van Gogh, Les Alyscamps, 1888.
    Vincent van Gogh, Les Alyscamps, 1888.
  • Vincent van Gogh, The Olive Harvest, 1889.
    Vincent van Gogh, The Olive Harvest, 1889.
  • Κλωντ Μονέ, Καθεδρικός Ναός της Ρουέν, η πύλη, πρωινό, 1894.
    Κλωντ Μονέ, Καθεδρικός Ναός της Ρουέν, η πύλη, πρωινό, 1894.
  • Πωλ Σεζάν, L’église de Montigny-sur-Loing, 1898.
    Πωλ Σεζάν, L’église de Montigny-sur-Loing, 1898.
  • Πωλ Γκωγκέν, Νεκρή φύση με γκρέιπφρουτ, 1901.
    Πωλ Γκωγκέν, Νεκρή φύση με γκρέιπφρουτ, 1901.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Anna Somers Cocks (11 Νοεμβρίου 2019). «Goulandris collection of Modern masterworks finally revealed in new Athens museum». theartnewspaper.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2021. .
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Kyriakos Spirou. «Un nouveau musée d'art moderne pour Athènes». Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2020. .
  3. ↑ Luise Wank (1 Οκτωβρίου 2019). «The Basil and Elise Goulandris Foundation Has Opened a New Contemporary Art Museum in Athens». news.artnet.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2021. .
  4. ↑ «Museum spaces» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2020. .

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μουσείο_Σύγχρονης_Τέχνης_του_Ιδρύματος_Βασίλη_%26_Ελίζας_Γουλανδρή&oldid=9710099"