Μοσίν-Ναγκάντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μοσίν-Ναγκάντ
ΤύποςΤυφέκιο, Αραβίδα
Προέλευση Ρωσική Αυτοκρατορία
Σοβιετική Ένωση
Ιστορία υπηρεσίας
Υπηρεσία1891-1998
ΧρήστεςΔείτε Χρήστες
ΠόλεμοιΕξέγερση των Μπόξερ
Ρωσοϊαπωνικός Πόλεμος
Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Φινλανδικός Εμφύλιος Πόλεμος
Ρωσική Επανάσταση
Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος
Τουρκικός Πόλεμος Ανεξαρτησίας
Κινεζικός Εμφύλιος Πόλεμος
Ισπανικός Εμφύλιος
Δεύτερος Σινοϊαπωνικός Πόλεμος
Ρωσοφινλανδικός πόλεμος του 1939
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Πόλεμος της Κορέας
Κουβανική Επανάσταση
Πόλεμος του Βιετνάμ
Σοβιετικός πόλεμος στο Αφγανιστάν
Πρώτος Πόλεμος της Τσετσενίας
Δεύτερος Πόλεμος της Τσετσενίας
Πόλεμος στο Ιράκ
Ιστορία παραγωγής
ΣχεδιαστήςΣεργκέι Μοσίν
Ναγκάντ[1]
ΚατασκευαστήςΙζβεσκ, Remington Arms, Westinghouse Electric διάφοροι άλλοι κατασκευαστές
ΠοσότηταΠερίπου 37.000.000
ΕκδόσειςΔείτε Εκδόσεις
Τεχνικά χαρακτηριστικά
Διαμέτρημα7.62
Βάρος4 kg (M91/30)
3,4 kg (M38)
4,1 kg (M44)
Μήκος1,232 mm (M91/30)
1,013 mm
Χαρακτηριστικά λειτουργίας
ΛειτουργίαΕπαναληπτικό κινητού ουραίου
Φυσίγγια7.62×54mmR
7.62x53mmR (Μόνο Φινλανδικές εκδόσεις)
7.92x57mm Mauser (Πολωνικές εκδόσεις)
Ταχυβολία865 m/s
Βεληνεκές500μ,
Μέγιστο βεληνεκές800μ με σκόπευτρο

Το Μοσίν-Ναγκάντ (ρωσ. винтовка Мосина, ISO 9: vintovka Mosina) είναι στρατιωτικό τυφέκιο το οποίο εφευρέθηκε από Ρώσους και Βέλγους εφευρέτες και χρησιμοποιήθηκε από τις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας, της Σοβιετικής Ένωσης και διάφορων άλλων χωρών.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχική σχεδίαση και δοκιμές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια του Ρωσο-τουρκικού πολέμου του 1877-78, τα ρωσικά στρατεύματα ήταν οπλισμένα με το τυφέκιο Μπέρνταν το οποίο ήταν μονής βολής, οι Τούρκοι είχαν τουφέκια Winchester (τα οποία πυροβολούσαν επαναλαμβανόμενα) με αποτέλεσμα βαριές απώλειες. Αυτό τόνισε στους διοικητές την ανάγκη να εκσυγχρονίσουν τον αυτοκρατορικό στρατό. Η ρωσική Κεντρική Διοίκηση Πυροβολικού ανέλαβε το έργο της παραγωγής ενός περιοδικά-οπλισόμενου, όπλου γύρο στο 1882. Μετά από την αποτυχία της να τροποποιήσει κατάλληλα το σύστημα Μπέρνταν για να πληροί τις απαιτήσεις, μια «Ειδική Επιτροπή για τη δοκιμή του περιοδικού Τυφεκιού" δημιουργήθηκε για να δοκιμάσουν νέα σχέδια. Ο Σεργκέι Ιβανόβιτς Μοσίν, ένας λοχαγός στο αυτοκρατορικό στρατό, υπέβαλε το 1889 ένα σχέδιο τουφεκιού "3-γραμμών" διαμετρήματος (.30 cal, 7,62 χιλιοστά) παράλληλα με 3,5-γραμμών σχέδιο από τον Λεόν Ναγκάν (Βέλγος) και ένα σχέδιο 3-γραμμών από το τον Ζινόβιεφ. Όταν οι δοκιμές τελείωσαν το 1891, οι μονάδες που δοκίμασαν τα τουφέκια χωρίστηκαν ανάλογα με την απόφασή τους. Τα βασικά μειονεκτήματα του όπλου του Ναγκάντ ήταν οι εξής: πιο περίπλοκο μηχανισμό, μακρά και κουραστική διαδικασία αποσυναρμολόγησης (απαιτούνται ειδικά όργανα - ήταν απαραίτητο να ξεβιδωθούν δύο βίδες). Το τουφέκι του Μοσίν κυρίως δέχθηκε κριτική για την κατώτερη ποιότητα κατασκευής και για τα υλικά που χρησιμοποίησε με αποτέλεσμα μεγαλύτερος αριθμός κολλημάτων. Η Επιτροπή ψήφισε 14 - 10 να εγκρίνει το τουφέκι του Ναγκάντ. Ωστόσο, ο επικεφαλής της Επιτροπής, Στρατηγός Τσάγκιν, επέμεινε να ξανά γίνουν δοκιμές που υπό την εποπτεία της Επιτροπής κατά την οποία το τουφέκι του Μοσίν έδειξε τα πλεονεκτήματά του και οδήγησε στην επιλογή του έναντι για το τουφέκι του Ναγκάντ.

Βελτίωση και παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σχήμα του Μοντέλου 1891 (πάνω αριστερά)

Το τυφέκιο 3-γραμμών Μοντέλο 1891, είναι το αρχικό επίσημο σχέδιο και χρησιμοποιήθηκε από τον Ρωσικό στρατό το 1891. Υπήρξαν πολλές παραλλαγές από το αρχικό όπλο, η πιο συνηθισμένη είναι η M1891/30, η οποία σχεδιάστηκε το 1930. Μερικές λεπτομέρειες έχουν δανειστεί από το σχεδιασμό του Ναγκάντ. Στο αρχικό σχέδιο του Μοσίν ο γεμιστήρας δεν συνδεόταν με την πλάκα βάσης και, σύμφωνα με την Επιτροπή, υπήρχε κίνδυνος να χαθεί κατά τη διάρκεια του καθαρισμού. Μια άλλη λεπτομέρεια είναι η μορφή του γεμιστήρα η οποία μπορούσε να κρατήσει πέντε φυσίγγια ταυτόχρονα στο όπλο.

Μια άλλη διαφορά ήταν ο "διακόπτης", μια λεπτομέρεια στον μηχανισμό τροφοδοσίας φυσιγγίων που απέτρεπε τη εμπλοκή λόγου φόρτωσης δύο φυσιγγιών ταυτόχρονα. Στο αρχικό όπλο που πρότεινε ο Ναγκάντ έλειπε ο διακόπτης, που οδηγούσε σε πολυάριθμες αποτυχίες όπλισης. Αυτή η λειτουργία εισήχθη στο όπλο δανείζοντας την από τον Μοσίν. Αν και η μορφή του διακόπτη άλλαξε ελαφρά, αυτή η αλλαγή έμεινε από την Επιτροπή για το μοντέλο 1891 Μοσίν Ναγκάντ. Κατά τον εκσυγχρονισμό του 1930 η μορφή του διακόπτη περαιτέρω άλλαξε ως το μέρος που είχε μετατραπεί σε ένα από τα λιγότερο αξιόπιστα τμήματα της δράσης. Μόνο οι γεμιστήρες και η στερέωση τους στην πλάκα βάσης για τα επόμενα μοντέλα είχαν σχεδιαστεί από τον Ναγκάντ. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το όπλο θα μπορούσε να τοποθετηθεί εύκολα χωρίς τη χρήση ενός αποσπάσματος, ένα φυσίγγιο μετά το άλλο, αυτή ήταν η συμβολή του Ναγκάντ για τα τουφέκια που παρήχθησαν μετά το 1930.

Νομική διαμάχη με Ναγκάντ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρά την αποτυχία του τουφεκιού του, ο Ναγκάντ στη δίκη ευρεσιτεχνίας ισχυρίστηκε ότι είχε δικαίωμα επί του ποσού που θα έπαιρνε ο νικητής. Επίσης φάνηκε ότι ο Ναγκάντ ήταν ο πρώτος που έκανε αίτηση για την καταχώρηση διεθνής ευρεσιτεχνίας για τον «διακόπτη» του όπλου αν και το δανείστηκε από το αρχικό σχέδιο του Μοσίν. Ο λόγος που ο Μοσίν δεν μπορούσε να κάνει για την καταχώρηση της ευρεσιτεχνίας ήταν επειδή ο Μοσίν ως αξιωματικός του Ρωσικού στρατού το σχέδιο του έκανε ανήκε στη Κυβέρνηση και ήταν στρατιωτικό μυστικό. Σκάνδαλο ήταν έτοιμο να ξεσπάσει με τον Ναγκάντ να απειλεί ότι δεν θα συμμετάσχει στις δοκιμές που θα γίνουν στη Ρωσία ποτέ ξανά και μερικοί αξιωματικοί πρότειναν την αποβολή του Ναγκάντ εφόσον είχε ήδη δανειστεί το σύστημα του «διακόπτη» από το όπλο του Μοσίν δηλαδή παραβίασε το Ρωσικό δίκαιο εφόσον το όπλο ήταν στρατιωτικό μυστικό. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Ναγκάντ ήταν ένας από τους λίγους παραγωγούς που δεν συνεργαζόταν με τις ανταγωνιστικές κυβερνήσεις και γενικά ήταν πρόθυμος να συνεργαστούν και να ανταλλάξουν τεχνολογίες η Επιτροπή συμφώνησε να πληρώσει 200.000 ρωσικά ρούβλια όσο και το πόσο που πήρε ο Μοσίν ως νικητής. Το τυφέκιο δεν πήρε το όνομα του πραγματικού του εφευρέτη Μοσίν για να μην προκαλέσει περαιτέρω αντιδράσεις από τον Ναγκάντ. Αυτή η απόφαση αποδείχθηκε ότι ήταν σοφή αφού το 1895 το περίστροφο του Ναγκάντ επιλέχθηκε από τον ρωσικό στρατό βοηθητικό όπλο.

Η παραγωγή του μοντέλου 1891 ξεκίνησε το 1892 στην Τούλα στο Ιζβεσκ και στο Sestroryetsk. Το γαλλικό εργοστάσιο Manufacture Nationale d'Armes de Châtellerault δέχθηκε 500.000 παραγγελίες.[2]

Μέχρι τον Ρωσοϊαπωνικό Πόλεμο το 1904 παράχθηκαν περίπου 3,8 εκατομμύρια τουφέκια και παραδόθηκαν στον ρωσικό στρατό αν και δεν χρησιμοποιήθηκαν όλα στον πόλεμο. Από την έκδοση της οριστικής μελέτης το 1891 και το έτος 1910, διάφορες παραλλαγές και τροποποιήσεις στα υφιστάμενα τουφέκια έγιναν.

Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ρωσικό πεζικό στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οπλισμένοι με τυφέκιο Μοσίν-Ναγκάντ

Με την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η παραγωγή περιορίστηκε στα μοντέλα M1891 για το ιππικό και το πεζικό για λόγους απλότητας. Λόγω της απελπιστικής έλλειψης όπλων και τις αδυναμίες μιας ακόμα αναπτυσσόμενης εγχώριας βιομηχανίας, η ρωσική κυβέρνηση παρήγγειλε 1,5 εκατομμύρια M1891 τουφέκια πεζικού από τη Remington Arms και άλλα 1,8 εκατομμύρια από τη New England Westinghousee στις Ηνωμένες Πολιτείες.[2] Η Remington παρήγαγε 750.000 τυφέκια πριν η παραγωγή σταματήσει από την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917. Οι παραδόσεις στη Ρωσία είχαν ανέλθει σε 469.951 τουφέκια, όταν η Συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ έληξε τις εχθροπραξιών μεταξύ των Κεντρικών Δυνάμεων και της Ρωσίας. Τα υπόλοιπα 280.000 τουφέκια αγοράστηκαν από τον Στρατό την Ηνωμένων Πολιτειών. Αμερικανικές και Βρετανικές εκστρατευτικές δυνάμεις της Αποστόλης στη Βόρεια Ρωσία οπλίστηκαν με αυτά τα τουφέκια και στάλθηκαν στο Μουρμάνσκ και στο Αρχανγκέλσκ στο τέλος του καλοκαιριού του 1918 για να εμποδίσουν τις μεγάλες ποσότητες πολεμοφοδίων, που προορίζονταν σε Τσαρικές δυνάμεις, να πιαστούν από τις κεντρικές δυνάμεις. Τα τουφέκια που έμειναν χρησιμοποιήθηκαν για την εκπαίδευση των Αμερικανών στρατιωτών. Μερικά χρησιμοποιήθηκαν για οπλίσουν μονάδες της Αμερικανικής Εθνοφυλακής.

Πολλά από τα τουφέκια που παράχθηκαν στην Αμερική πωλήθηκαν σε ιδιώτες στην Αμερική πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεγάλες ποσότητες Μοσίν-Ναγκάντ έπεσαν στα χέρια των Γερμανικών και Αυστροουγγρικών δυνάμεων και αρκετά από αυτά πωλήθηκαν στη Φινλανδία στη δεκαετία του 1920.

Εμφύλιος Πόλεμος, εκσυγχρονισμός και πόλεμοι με τη Φινλανδία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφύλιου Πολέμου οι εκδόσεις για το πεζικό και τους δραγώνους ήταν ακόμα σε παραγωγή αλλά σε μικρότερη ποσότητα. Το τυφέκιο χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα από τους Μπολσεβίκους τους Μαύρους Φρουρούς και τους εχθρούς τους, και από τον Λευκό Στρατό. Το 1924 μετά τη νίκη του Κόκκινου Στρατού μια επιτροπή συστάθηκε για να εκσυγχρονίσει το τουφέκι το οποίο ήταν σε υπηρεσία για 3 δεκαετίες. Αυτή η προσπάθεια οδήγησε στην παραγωγή του Μοντέλου 91/30. Το μήκος της κάννης μειώθηκε κατά 3.5 ίντσες, οι μετρήσεις σκοπεύτρου μετατράπηκε από αρσίν σε μέτρα, και διάφορες άλλες αλλαγές έγιναν για να είναι πιο αξιόπιστο το όπλο στο στόχο.

Η Φινλανδία ήταν Μεγάλο Δουκάτο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας μέχρι το 1917, οπότε οι Φινλανδοί στην υπηρεσία τους στο τσαρικό στρατό χρησιμοποιούσαν εδώ και πολύ καιρό το Μοσίν-Ναγκάντ. Το όπλο είχε χρησιμοποιηθεί στο σύντομο εμφύλιο πόλεμο και υιοθετήθηκε ως το τουφέκι υπηρεσίας του στρατού της νέας δημοκρατίας. Η Φινλανδία παρήγαγε αρκετές παραλλαγές του Μοσίν-Ναγκάντ, τα οποία είχαν κατασκευαστεί από ρωσικά (ή αργότερα) σοβιετικά τουφέκια. Η Φινλανδία χρησιμοποίησε επίσης έναν αριθμό από M91 τουφέκια M91/30, με ελάχιστες τροποποιήσεις. Με αποτέλεσμα το όπλο να χρησιμοποιηθεί και στις δύο πλευρές τους Ρωσοφινλανδικού πόλεμού του 1939. Τα Φινλανδικά Μοσίν-Ναγκάντ παρήχθησαν από τους SAKO, Tikkakoski και VKT με εισαγόμενες κάννες από την Ελβετία και τη Γερμανία.

Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Mosin–Nagant της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Russian Mosin Nagant & Historic Military Firearms Page». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2012. 
  2. 2,0 2,1 «A Brief Overview of the Mosin Nagant Rifle». 7.62x54r.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2011. 
  3. 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 «Mosin Nagant Master Model Reference». 7.62x54r.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2011. 
  4. http://mosinnagant.net/global%20mosin%20nagants/Chinese-T53Carbine.asp Αρχειοθετήθηκε 2010-12-19 στο Wayback Machine.>
  5. «PrefPages.fm» (PDF). Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2011. 
  6. Turnbul, Patrick (1977). The Spanish Civil War 1936–39. Osprey Publishing. ISBN 0850452821.