Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μιχαήλ Ρουφογάλης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μιχαήλ Ρουφογάλης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1921
Δήμος Ακράτας
Θάνατος24  Φεβρουαρίου 2000
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΔιοικητής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (Ελλάδα)

Ο Μιχαήλ Σ. Ρουφογάλης (1921 - 24 Φεβρουαρίου 2000[1]) ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πυροβολικού (αντισυνταγματάρχης, επί Χούντας προήχθη παράτυπα σε υποστράτηγο), επί χρόνια στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών, και ένας από τους πρωταγωνιστές της Χούντας των συνταγματαρχών.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρουφογάλης, όπως και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ήταν Αχαιός και αξιωματικός του Πυροβολικού. Γεννήθηκε το 1921 στην Ακράτα Αχαΐας αλλά μεγάλωσε στην Πάτρα.[2] Ήταν απόφοιτος της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, της Σχολής Πυροβολικού, της τότε Σχολής Πληροφοριών του ΓΕΣ, της Σχολής Ψυχολογικών Επιχειρήσεων ΗΠΑ και της Σχολής Πολέμου.[2]

Η γνωριμία του Ρουφογάλη με τον Παπαδόπουλο έγινε το διάστημα 1950-1952 όταν υπηρετούσαν στη Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο. Τότε γνώρισε και τον Νικόλαο Μακαρέζο αλλά και τον Οδυσσέα Αγγελή, τον οποίον μετέπειτα η ηγεσία της χούντας θα διόριζε αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων.

Πέρασε τα περισσότερα χρόνια της στρατιωτικής του καριέρας σε επιτελικά γραφεία και στην ΚΥΠ, όντας ευνοούμενος, όπως και ο Παπαδόπουλος, του ιδρυτή και πρώτου αρχηγού της Υπηρεσίας (1953-1963) στρατηγού Αλέξανδρου Νάτσινα. Μέσα στην ΚΥΠ, επί κυβερνήσεων Παπάγου και Καραμανλή, διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Μελέτης Στρατιωτικών Πληροφοριών και της Υπηρεσίας Ειδικών Μελετών. Επανήλθε στην ΚΥΠ το 1966, επί κυβέρνησης των Αποστατών, και ανέλαβε διευθυντής του Γραφείου Ασφαλείας (σημερινό Τμήμα Ασφαλείας ΕΥΠ), θέση την οποία κατείχε και τη βραδιά του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου.[2]

Αμέσως μετά την επιτυχία του πραξικοπήματος διορίστηκε υπαρχηγός της ΚΥΠ. Αρχηγός τυπικά ήταν ο Αλέξανδρος Χατζηπέτρος, ο οποίος όμως ήταν τελείως διακοσμητικός, και ο Ρουφογάλης έπαιρνε όλες τις αποφάσεις· το 1972 ο Ρουφογάλης ανέλαβε και τυπικά αρχηγός της ΚΥΠ.[2]

Ο Ρουφογάλης αναγνωριζόταν ως ικανός συνωμότης και στα πρώτα χρόνια της χούντας σημείωσε αρκετές επιτυχίες, όπως π.χ. η καταστολή του αντιπραξικοπήματος του βασιλιά Κωνσταντίνου το Δεκέμβριο του 1967 και η εξάρθρωση της οργάνωσης ΕΚΔΑ (Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντίστασης), που είχε ιδρυθεί από τους στενούς συνεργάτες του Ανδρέα Παπανδρέου Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, Γιάννη Σκουλαρίκη, Λευτέρη Βερυβάκη κ.ά.

Όμως καθώς η χούντα εδραίωνε την εξουσία της άρχισε να περνάει όλο και περισσότερο χρόνο στα μπουζούκια, στο καζίνο της Πάρνηθας και σε θαλαμηγούς εφοπλιστών.[2] Εκείνη την εποχή, αν και αρχηγός της μυστικής υπηρεσίας, έγινε πολλές φορές πρωτοσέλιδο, ενώ έγινε γνωστός και για τα ζιβάγκο που φορούσε αντί γραβάτας, ακολουθώντας τη μόδα της εποχής.[2] Η γνωριμία του και ο γάμος του με το γνωστό μοντέλο Ντέλλα, που ήταν μεγάλο κοσμικό γεγονός της Αθήνας, τον αποσυντόνισε περισσότερο με αποτέλεσμα να μη λειτουργεί αποτελεσματικά ως αρχηγός της ΚΥΠ· εμφανιζόταν στο γραφείο του το μεσημέρι και συχνά μεθυσμένος, με την καταστολή του αντιδικτατορικού κινήματος να περνά όλο και περισσότερο στα χέρια της ΕΣΑ του Ιωαννίδη.[2] Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν είχε ιδέα για το σχεδιαζόμενο κίνημα του Ιωαννίδη ενάντια στον Παπαδόπουλο, και όταν ο Παττακός του εξέφρασε τις ανησυχίες του για τον Ιωαννίδη τον Σεπτέμβριο του 1973, ο Ρουφογάλης τον χλεύασε.

Την ημέρα της ανατροπής του Παπαδόπουλου, στις 25 Νοεμβρίου 1973, ο Ρουφογάλης ξύπνησε στις έξι το απόγευμα, έχοντας ξενυχτήσει στα μπουζούκια την προηγούμενη νύχτα οπότε και συνελήφθη από άνδρες της ΕΣΑ. Ο Ιωαννίδης είχε δώσει ρητή εντολή να περιμένουν πρώτα να ξυπνήσει και μετά να τον συλλάβουν.[2]

Μετά από την πτώση της χούντας και την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974, συνελήφθη εκ νέου, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, μαζί με άλλους αξιωματικούς και συνεργάτες της χούντας.[3]

Ο Ρουφογάλης αποφυλακίστηκε το 1992 μετά από αίτηση του για λόγους υγείας και παρέμεινε νοσηλευόμενος μέχρι τον θάνατο του, στις 24 Φεβρουαρίου 2000 σε ηλικία 79 ετών και κηδεύτηκε από το νεκροταφείο του Βύρωνα την επομένη.[1]

Χρηματοδότηση του Νίξον

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της αμερικανικής προεκλογικής περιόδου του 1968, όπου ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Ρίτσαρντ Νίξον (υποστηρικτής της χούντας στα πλαίσια του Ψυχρού Πολέμου) αντιμετώπιζε τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος και αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Χιούμπερτ Χάμφρεϋ, ο Ρουφογάλης και η ΚΥΠ χρηματοδότησαν την εκστρατεία του Νίξον με το ποσό των 549 χιλιάδων δολαρίων, από τις μεγαλύτερες χορηγίες που έλαβε το επιτελείο του Νίξον σε εκείνες τις εκλογές.[4] Τα χρήματα δόθηκαν ως μετρητά, μέσω του Ελληνοαμερικανού επιχειρηματία Τομ Πάπας, στον Αμερικανό δικηγόρο Τζον Μίτσελ, υπεύθυνο της εκστρατείας του Νίξον. Ο Μίτσελ, μετά την εκλογική νίκη του Νίξον έγινε γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ, μια θέση που έχει ομοιότητες, αλλά δεν είναι ίδια, με τον υπουργό Δικαιοσύνης στις χώρες της Ευρώπης) ενώ αργότερα καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για το περίφημο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.[4]

Η ομάδα του Ρουφογάλη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην προσωπική συνωμοτική ομάδα του Ρουφογάλη ανήκαν (ήδη από τα χρόνια πριν από το πραξικόπημα) οι αξιωματικοί Ευάγγελος Βαμβακόπουλος (λοχαγός το 1967), Γεώργιος Νέζος (λοχαγός), Δημήτριος Πηλίτσης (ταγματάρχης), Ιωάννης Ρέκκας (λοχαγός), Παναγιώτης Πόθος (λοχαγός), Γεώργιος Σουρβίνος (ταγματάρχης) και Μάρκος Καραμέρης (ταγματάρχης).[5] Οι Πηλίτσης, Νέζος και Πόθος υπηρετούσαν στην ΚΥΠ ήδη από το 1965-1966 (είχαν τοποθετηθεί εκεί από την κυβέρνηση των Αποστατών η οποία επιθυμούσε «αποπαπανδρεοποίηση» της ΚΥΠ) όπως και ο ίδιος ο Ρουφογάλης. Μετά την επιβολή της χούντας τοποθετήθηκαν στην ΚΥΠ και οι υπόλοιποι της ομάδας -με προσωπική απόφαση του Ρουφογάλη- και ουσιαστικά αποτέλεσαν τον ηγετικό πυρήνα της Υπηρεσίας στα χρόνια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου. Η συμπεριφορά του Ευάγγελου Βαμβακόπουλου, που τοποθετήθηκε διευθυντής του γραφείου του Ρουφογάλη στην ΚΥΠ, υπήρξε βασική αιτία της ραγδαίας μείωσης του κύρους του Ρουφογάλη στο εσωτερικό της δικτατορίας, καθώς έγινε το «παιδί για τα θελήματα» της Δέσποινας Παπαδοπούλου, συζύγου του δικτάτορα, και ενεπλάκη σε πολλές υποθέσεις δωροδοκίας.[5]

Με τη ραγδαία φθορά Παπαδόπουλου και Ρουφογάλη, οι Γ. Νέζος και Π. Πόθος προσχώρησαν στο στρατόπεδο των Ιωαννιδικών, χωρίς ο Ρουφογάλης να τους αντιληφθεί, και τον Νοέμβριο του 1973 διαδραμάτισαν κρίσιμο ρόλο στην ανατροπή του ευεργέτη τους.[5]

  1. 1,0 1,1 εφ. Καθημερινή, Κοινωνικά, 25/2/2000, σελ. 6.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Παύλος Μπακογιάννης, έρευνα για την ΚΥΠ, δημοσιεύθηκε στο Βήμα από 12 ως 28 Ιουνίου 1977
  3. Ιστοσ. Athens Info Guide, Μεταπολεμική περίοδος
  4. 4,0 4,1 Christopher Hitchens, THE TRIAL OF HENRY KISSINGER, Chapter 9: A " WET JOB " IN WASHINGTON?
  5. 5,0 5,1 5,2 Νίκος Κακαουνάκης, 2650 Μερόνυχτα Συνωμοσίας, Τόμος Α΄, σελίδες 177-179, Εκδόσεις Παπαζήση

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]