Μικόλα Πιμονένκο
| Μικόλα Πιμονένκο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 9ιουλ. / 21 Μαρτίου 1862γρηγ.[1] Κίεβο |
| Θάνατος | 26 Μαρτίουιουλ. / 8 Απριλίου 1912γρηγ.[1] Κίεβο |
| Τόπος ταφής | Lukianivske Cemetery |
| Κατοικία | Κίεβο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά Ουκρανικά |
| Σπουδές | Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[2] |
| Εργοδότης | Πολυτεχνικό Ινστιτούτο της Ουκρανίας |
| Αξιοσημείωτο έργο | Victim of fanaticism Harvest in Ukraine A boy in a straw hat Russian soldier in the theater Ford Jews carrying things bought at auction Idyll |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα της Αγίας Άννης, Β΄ Τάξη Τάγμα της Αγίας Άννης, Γ΄ Τάξη |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μικόλα Κορνίλοβιτς Πιμονένκο ή Νικολάι Κορνίλιεβιτς Πιμονένκο (ουκρ. Микола Корнилович Пимоненко, ρωσ. Николай Корнильевич Пимоненко, 9 Μαρτίου 1862 – 26 Μαρτίου 1912) ήταν Ουκρανός ζωγράφος της ρεαλιστικής τεχνοτροπίας, ο οποίος έζησε και εργάσθηκε στο Κίεβο. Είναι γνωστότερος από τις απεικονίσεις καθημερινών σκηνών της αγροτικής και αστικής ζωής των απλών ανθρώπων. Μεταξύ των μαθητών του συγκαταλεγόταν μάλλον και ο Καζιμίρ Μαλέβιτς, του οποίου τα πρώτα έργα επηρεάσθηκαν από τον Πιμονένκο.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μ.Κ. Πιμονένκο γεννήθηκε στο χωριό Πριόρκα, λίγο έξω από το Κίεβο. Ο πατέρας του ήταν ικανός αγιογράφος και ο Μικόλα εργάσθηκε αρχικώς ως βοηθός του. Κατόπιν πήγε να μαθητεύσει στην αγιογραφία στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.
Το 1876 ο Μικόλα Μουράσκο, ένας από τους ιδρυτές της Σχολής Τεχνών του Κιέβου, είδε έργα του 14χρονου Μικόλα Πιμονένκο και εντυπωσιάσθηκε από την ικανότητα του νεαρού. Πίεσε έτσι τους οικονομικούς χορηγούς της Σχολής να τού επιτρέψουν να σπουδάσει εκεί δωρεάν. Αυτό έγινε δύο χρόνια αργότερα[3], οπότε ο Πιμονένκο μαθήτευσε και συνεργάσθηκε με τους ζωγράφους Χαριτόν Πλατόνοφ, Μουράσκο και άλλους. Σπούδασε στο Κίεβο μέχρι το 1882.[3] Το «πτυχιακό έργο» του στάλθηκε στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Καλών Τεχνών στην Αγία Πετρούπολη το 1881 και η Ακαδημία τού εξέδωσε άδεια να διδάσκει σχέδιο σε επίπεδο γυμνασίου και να παρακολουθεί αν ήθελε μαθήματα στην Ακαδημία. Τότε ο Πιμονένκο νυμφεύθηκε την κόρη του ζωγράφου Βλαντίμιρ Ορλόφσκι, ενός από τους δασκάλους του.
Από το 1882 έως το 1884 ο Πιμονένκο σπούδασε στην Ακαδημία της Πετρούπολης.[3] Το 1884 προβλήματα υγείας και η έλλειψη χρημάτων τον ώθησαν να επιστρέψει στο Κίεβο, όπου βρήκε εργασία ως δάσκαλος σε ιδιωτικό σχολείο.[4] Το σχολείο αυτό έκλεισε το 1901, οπότε ο ζωγράφος βρήκε απασχόληση στο Πολυτεχνικό Ινστιτούτο του Κιέβου. Από το 1906 δίδασκε στη Σχολή Τεχνών του Κιέβου.
Το 1897 ο Πιμονένκο συμμετέσχε στη διακόσμηση του Καθεδρικού Ναού του Κιέβου, για την οποία τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος της Αγίας Άννας. Από το 1893 ήδη ήταν μέλος των Πιριντβίζνικι[3] (πλήρες μέλος από το 1899).[5] Το 1909 κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο «Σαλόν» των Παρισίων για το έργο του «Χοπάκ», που σήμερα εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου.[5]
Ο Πιμονένκο απεβίωσε το 1912 μετά από σύντομη ασθένεια (πιθανώς φυματίωση) και τάφηκε στο Κοιμητήριο της Λουκιανίβκα (βορειοδυτικό προάστιο του Κιέβου). Η μεταθανάτια έκθεση έργων του το 1913 στην Ακαδημία Καλών Τεχνών φιλοξένησε 184 ζωγραφικούς πίνακές του και 531 σχέδια. Το 1959 μία οδός πήρε το όνομά του προς τιμή του και το 1997 ένα μουσείο αφιερωμένο σε αυτόν εγκαινιάσθηκε στη Μαλιουτιάνκα, ένα χωριό που ο καλλιτέχνης επισκεπτόταν τακτικά.
Φήμη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πιμονένκο έπεσε στη δυσμένεια των Πιριντβίζνικι όταν ένας από τους πίνακές του, με τίτλο «Επιστρέφοντας σπίτι» χρησιμοποιήθηκε (προφανώς χωρίς την άδειά του) από εταιρεία βότκας για τη διαφήμιση του παρόμοιου ποτού τους χορίλκα. Κατηγορήθηκε τότε ότι είχε «διαφθαρεί» και υποχρεώθηκε να μηνύσει την εταιρεία ώστε να αφαιρέσουν την εικόνα του πίνακα από τη διαφήμιση.
Το 1905 ο Πιμονένκο παραπονέθηκε στον φίλο του Λαζαρέφσκι: «[οι Ουκρανοί] λένε ότι είμαι ένας αποστάτης, ότι δεν αγαπώ την πατρίδα μου, ότι δεν δίνω αυτό που χρειάζεται, ότι τα σχέδιά μου είναι ανεπαρκή, αλλά από όλα αυτά τίποτα δεν είναι αλήθεια». Ο Νικόλα Γκολουμπέντ σχολιάζει: «Είναι ξεκάθαρο από αυτά τα λόγια ότι ο Πιμονένκο παρεξηγήθηκε ως πολίτης, αλλά εξυμνήθηκε ως καλλιτέχνης από τους κριτικούς. Ο Πιμονένκο ήταν ένας πραγματικός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στη ζωγραφική του Σεβτσένκο και εκείνη του Τρουτόφσκι.»[6]
Εικόνες έργων του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
«Προξενήτρες» (1882), Μουσείο Τέχνης Κοβαλένκο του Κρασνοντάρ -
«Μεγάλη Πέμπτη» (1887), Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Ουκρανίας -
«Στον θερισμό» (1889), Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Ουκρανίας -
«Ο όρθρος του Πάσχα» (1891), Μουσείο του Ρύμπινσκ -
«Ένα θύμα του φανατισμού» (περ. 1899), Μουσείο Τεχνών του Χαρκόβου -
«Μελέτη αγοριού με ψάθινο καπέλο» (1905-1906), Εθνικό Μουσείο της Βαρσοβίας -
«Ανθοπώλις» (1908), Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Ουκρανίας -
«Μια συζήτηση» (προ του 1912), Κρατικό Ιστορικό, Αρχιτεκτονικό και Καλλιτεχνικό Μουσείο της Κοστρομά
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /63582. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2022. - ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /129536. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Popova 2003.
- ↑ Brief biography @ Russian paintings.
- ↑ 5,0 5,1 Konovalov 2008, σελ. 386.
- ↑ Onatsky 1963, σελ. 1366.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Konovalov, Ėduard (2008). Новый полный биографический словарь русских художников [Το Νέο πλήρες βιογραφικό λεξικό Ρώσων καλλιτεχνών]. Μόσχα: ĖKSMO. ISBN 978-5-699-20636-0.
- Onatsky, E. (1963). «Микола Пимоненко» (στα ουκρανικά). Μικρή Ουκρανική Εγκυκλοπαίδεια (Українська мала енциклопедія). 6. Buenos Aires: UAOC. http://encyclopedia.kiev.ua/vydaniya/files/use/second_book/part6.pdf.
- Popova, L.I. (2003). «Pimonenko, Mykola (Kornylevych)»
. Grove Art Online (στα Αγγλικά). doi:10.1093/gao/9781884446054.article.T067694.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Hook, Philip· Poltimore, Mark (1987). Popular 19th Century Painting: a dictionary of European genre painters. Woodbridge Antique Collector's Club. ISBN 978-18514-9-011-0.
- Ogievska, I.V. (2013). Микола Пимоненко: альбом. Κίεβο: Mystetstvo. ISBN 978-966-577-109-8.
- Volodymyr Orlovskyi: Микола Пимоненко, επιμ. Αλεξάντερ Κλίμτσουκ, National Art Museum of Ukraine και εκδ. οίκος Galereya, Khmelnitsky 2004, ISBN 966-8834-05-4 (στην ουκρανική)
- Boris Chyp, O.G. Oganesyan: Микола Пимоненко: біографічний роман (= «Μικόλα Πιμονένκο biographical novel»), τόμος 59 των «Διάσημων ονομάτων», εκδ. Molod, Κίεβο 1983 (στην ουκρανική)
- Zatenatsky, Y.P. (1955). Николай Корнилович Пимоненко: жизнь и творчество, 1862-1912 (στα Ρωσικά). Κίεβο: Ακαδημία Επιστημών της Ουκρανικής ΣΣΔ, Ινστιτούτο Τεχνών.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Άρθρο για τον ζωγράφο στο περιοδικό Daily Art (στην αγγλική)
|