Μίκολα Χλουστσένκο
| Μίκολα Χλουστσένκο | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 4ιουλ. / 17 Σεπτεμβρίου 1901γρηγ.[1] Νοβομοσκόβσκ |
| Θάνατος | 31 Οκτωβρίου 1977[2] ή 1 Οκτωβρίου 1977[1] Κίεβο |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Μπαϊκοβέ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ουκρανικά[3] |
| Σπουδές | Ακαδημία τεχνών του Βερολίνου Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[4] κατάσκοπος καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | d:Q113657380 |
| Τέκνα | d:Q113657577 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας (24 Νοεμβρίου 1960) People's Painter of the USSR (1944) Λαϊκός καλλιτέχνης της Σοβιετικής Ένωσης (1976) Αξιόλογος καλλιτέχνης της Σοβιετικής Ένωσης Shevchenko National Prize (1972) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μίκολα Χλουστσένκο (ουκρανικά: Микола Петрович Глущенко, ρωσικά: Николай Петрович Глущенко, 17 Σεπτεμβρίου 1901 – 31 Οκτωβρίου 1977) ήταν Σοβιετικός και Ουκρανός καλλιτέχνης. Ήταν ο νικητής του Εθνικού Βραβείου Σεφτσένκο το 1972.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μίκολα Χλουστσένκο γεννήθηκε στο Νοβομοσκόβσκε του Γιεκατερίνοσλαβ, που τότε ανήκε στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Ο τόπος γέννησής του είναι γνωστός για το γεγονός ότι τον 17ο αιώνα η τοποθεσία είχε κατηληφθεί από πολλά χωριά Ζαπορογιανών κοζάκων. Σε νεαρή ηλικία ο Μίκολα μετακόμισε στη Γιουσόβκα (το σημερινό Ντονέτσκ), όπου παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου και έκανε τη γνωριμία του με τα έργα τέχνης του Ρέπιν και του Βασιλκίβσκι. Αφού δραπέτευσε από ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου στην Πολωνία κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, πήγε στη Γερμανία. Εκεί, η αγάπη του για την τέχνη τον οδήγησε στο ιδιωτικό στούντιο του Χανς Μπάλουσεκ στο Βερολίνο. Ο Μίκολα Χλουστσένκο εντοπίστηκε από τους κριτικούς τέχνης, οι οποίοι έκαναν κριτική σε αρκετούς από τους πίνακές του που υποβλήθηκαν στην αίθουσα τέχνης Kasper Art στο Βερολίνο το 1924. [5]
Ως απόφοιτος της Ακαδημίας Τέχνης του Βερολίνου (1924), ο Χλουστσένκο εργάστηκε από το 1925 στο Παρίσι όπου τράβηξε αμέσως την προσοχή των Γάλλων κριτικών. Από το στιλ της νέας αντικειμενικότητας της περιόδου του Βερολίνου μεταπήδησε στον μεταϊμπρεσιονισμό. Εκτός από πολλά γαλλικά, ιταλικά, ολλανδικά και (αργότερα) ουκρανικά τοπία, ζωγράφισε επίσης λουλούδια, νεκρές φύσεις, γυμνά και προσωπογραφίες (όπως του Αλεξάντερ Ντοβζένκο και του Βολοντίμιρ Βινιτσένκο), καθώς και πορτρέτα που δημιουργήθηκαν κατόπιν παραγγελίας της σοβιετικής κυβέρνησης των Γάλλων συγγραφέων Ανρί Μπαρμπίς, Ρομέν Ρολάν και Βικτόρ Μαργκερίτ και του ζωγράφου Πωλ Σινιάκ. [6] Μέσω της σχέσης του με τον επιχειρηματία Αντρέ Μιραμπό, ο Χλουστσένκο φέρεται να είχε αποκτήσει πρόσβαση σε περισσότερα από διακόσια σχέδια στρατιωτικού εξοπλισμού, τα οποία παρείχε στη σοβιετική υπηρεσία πληροφοριών. [7]
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Χλουστσένκο ήταν μέλος της Ένωση Ανεξάρτητων Ουκρανών Καλλιτεχνών και βοήθησε στη διοργάνωση της μεγάλης έκθεσης ζωγραφικής της Ουκρανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας στο Εθνικό Μουσείο στο Λβιβ. [6] Το 1936, ο Χλουστσένκο μετακόμισε στην ΕΣΣΔ. Καθώς εργαζόταν για τη μυστική υπηρεσία της Σοβιετικής Ένωσης, ήταν μεταξύ εκείνων που προειδοποίησαν τη σοβιετική κυβέρνηση εκ των προτέρων για το γερμανικό σχέδιο επίθεσης. Το 1944, μετακόμισε στο Κίεβο και δημιούργησε μια σειρά από πίνακες του μεταπολεμικού Κιέβου, καθώς και πολλά τοπία που είδε ταξιδεύοντας στη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ελβετία, την Ιταλία και άλλες χώρες. [8]
Στη δεκαετία του 1960, έχοντας έρθει σε στενή επαφή με τις νέες καλλιτεχνικές τάσεις στα ταξίδια του στο εξωτερικό, ο Χλουστσένκο αναζωογόνησε τους πίνακές του με εκφραστικά χρώματα και κατέλαβε ηγετική θέση μεταξύ των Ουκρανών ζωγράφων. Το έργο του Χλουστσένκο εκτέθηκε στο Βερολίνο (1924), στο Παρίσι (πέντε εκθέματα 1925–34), στο Μιλάνο (1927), στη Βουδαπέστη (1930, 1932), στη Στοκχόλμη (1931), στη Ρώμη (1933), στο Λβιβ (1934, 1935), στη Μόσχα ( 1943, 1959), στο Βελιγράδι (1966, 1968), στο Λονδίνο (1966), στο Τορόντο (1967–9) και στο Κίεβο (πάνω από 10 εκθέματα). [6] Ο Χλουστσένκο πέθανε στο Κίεβο της τότε Σοβιετικής ςΣοσιαλιστική Δημοκρατίας της Ουκρανίας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /118744. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 9601. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js20201081013. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 24 Ιουνίου 2022. 500107301. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «Hlushchenko Mykola». Ukrainian Art Library (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 'Hlushchenko, Mykola' in Encyclopedia of Ukraine
- ↑ «The famous Ukrainian artist and intelligence agent Mykola Glushchenko». Foreign Intelligence Service of Ukraine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ Matoshko, A. ‘By Ways of Travels’ in Kyiv Post Jul 23, 2009 online.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Kovzhun, Ρ.; Hordyns'kyi, S. Μίκολα Χλουστσένκο (Λβιβ 1934)
- Shpakov, A. Μίκολα Πέτροβιτς Χλουστσένκο (Κίεβο 1962)
- Buhaienko, I. Μίκολα Χλουστσένκο (Κίεβο 1973)
- Ιγκόρ Μπουγκαένκο. Αρχειοθετήθηκε 2015-01-29 στο Wayback Machine.
- Mικόλα Χλουστσένκο: Βιογραφικό σκίτσο Αρχειοθετήθηκε 2015-01-29 στο Wayback Machine.
- Ένα σετ καρτ ποστάλ του Μίκολα Χλουστσένκο. Αρχειοθετήθηκε 2015-04-11 στο Wayback Machine. Κίεβο, 1976. Αρχειοθετήθηκε 2015-04-11 στο Wayback Machine.
- 12 γυμνά του Μίκολα Χλουστσένκο. Αποκλειστικό από την Ουκρανική Βιβλιοθήκη Τέχνης.
|
