Μίκι Μούστερ

Μίκι Μούστερ
Γέννηση	22  Νοεμβρίου 1925 Μούρσκα Σόμποτα
Θάνατος	7  Μαΐου 2018 Λιουμπλιάνα
Αιτία θανάτου	νόσος Αλτσχάιμερ
Χώρα πολιτογράφησης	Σλοβενία (από 1991) Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (έως 1991) Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων
Σπουδές	Academy of Fine Arts and Design, Ljubljana και Πανεπιστήμιο της Λιουμπλιάνας
Ιδιότητα	ανιματέρ, εικονογράφος, δημιουργός κόμικς, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης κινηματογράφου
Βραβεύσεις	Βραβείο Πρεσέρεν και Silver Order of Merit (2014)
Σχετικά πολυμέσα

Ο Νικολάι Μούστερ (22 Νοεμβρίου 1925 - 7 Μαΐου 2018), που έγινε γνωστός ως Μίκι Μούστερ, ήταν Σλοβένος πανεπιστημιακός γλύπτης, εικονογράφος, γελοιογράφος και κομίστας. Θεωρείται πρωτοπόρος στον τομέα των κόμικς και των κινούμενων σχεδίων στη Σλοβενία, γνωστός για τη σειρά των κόμικς με τους χαρακτήρες Zvitorepec, Trdonja και Lakotnik καθώς και για τηλεοπτικές διαφημίσεις με κινούμενα σχέδια.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Μούστερ άρχισε να ενδιαφέρεται για τα κινούμενα σχέδια, όταν είδε την ταινία του Disney Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι. Αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας, παίρνοντας πτυχίο γλυπτικής. Ακόμα και κατά τη διάρκεια των σπουδών του, ήθελε να δουλέψει στα στούντιο της Disney στις ΗΠΑ, κάτι που ήταν αδύνατο λόγω της μεταπολεμικής πολιτικής κατάστασης. Αφού ολοκλήρωσε μόνο λίγα αγάλματα, επικεντρώθηκε στο σχέδιο.

Το 1952, ο Μούστερ άρχισε να σχεδιάζει το κόμικ του Zvitorepec, το οποίο δημοσιευόταν στα περιοδικά Poletove podobe στο povesti (PPP) και Tedenska tribuna. Το PPP θα δημοσίευε κόμικ της Disney, αλλά καθώς αυτά δεν έφτασαν εγκαίρως, ο Μούστερ έδωσε ένα δικό του. Από το 1955 έως το 1973, σχεδίαζε το Slovenski poročevalec, το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε Delo. Στη συνέχεια, εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας. Η δουλειά του ως κομίστας αποδοκιμάστηκε από την κομμουνιστική γιουγκοσλαβική κυβέρνηση, με τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό να είναι το προτιμώμενο καλλιτεχνικό ύφος και οτιδήποτε πολύ δυτικό να είναι ανεπιθύμητο. Αυτή η στάση συνέχισε σε κάποιο βαθμό ακόμη και μετά τη διάσταση Τίτο – Στάλιν.

Το 1973, ο Μούστερ μετακόμισε στο Μόναχο για να συνεχίσει την καριέρα του στο ανιμέισον στην εταιρεία παραγωγής Bavaria Film. Αφότου η Σλοβενία κήρυξε της ανεξαρτησία της, ο Μούστερ επέστρεψε στην πατρίδα του και σχεδίαζε γελοιογραφίες για τα πολιτικά περιοδικά Mag και Reporter.

Για το έργο του, ο Μούστερ έλαβε μια σειρά από βραβεία. Το 2014, η Δημοσιογραφική Ένωση της Σλοβενίας του απένειμε το βραβείο Borut Meško για τα επιτεύγματά του στην απεικόνιση και τη γελοιογραφία. Επίσης, το 2014, του απονεμήθηκε το ασημένιο τάγμα αξίας για το πρωτοποριακό έργο του στον τομέα των κόμικς και του κινούμενου σχεδίου από τον πρόεδρο της Σλοβενίας Μπόρουτ Πάχορ. Το 2015 έλαβε το βραβείο Prešeren για τα επιτεύγματα μια ζωής, το υψηλότερο σλοβενικό βραβείο για τις τέχνες. Το 2015 ονομάστηκε επίτιμος διδάκτορας από το Πανεπιστήμιο της Nova Gorica.

Ο Μούστερ πέθανε στις 7 Μαΐου 2018 σε ένα γηροκομείο στη Notranje Gorice, σε ηλικία 92 ετών.

Έργο

Ο Μούστερ ήταν γνωστός κυρίως για τα κόμικ του με ήρωες τους Zvitorepec, Trdonja και Lakotnik, μια ανθρωπόμορφη αλεπού, μια σοφή χελώνα και έναν πάντα πεινασμένο λύκο. Οι χαρακτήρες προέρχονται από τη λαογραφία της Σλοβενίας. Μέσα από μια σειρά εκδόσεων, οι περιπέτειες αυτής της τριάδας έγιναν παγκοσμίως γνωστοί, σε ιστορίες από διαφορετικές ιστορικές περιόδους, κυρίως στην Άγρια Δύση, στο μέλλον, ακόμη και στο διάστημα. Το επεισόδιο στο διάστημα (του 1959) προκάλεσε ένα μικρό πολιτικό επεισόδιο: οι Ρώσοι κοσμοναύτες που συναντά η τριάδα στο ταξίδι της στη Σελήνη απεικονίστηκαν ως αρκούδες. Η σοβιετική πρεσβεία στο Βελιγράδι εξέδωσε επίσημη διαμαρτυρία. Προκειμένου να επιλυθεί το πρόβλημα, ο επόμενος τόμος απεικόνιζε τους Αμερικανούς αστροναύτες ως πιθήκους, γεγονός που ικανοποίησε τους Ρώσους (χωρίς να ενοχλήσει τις ΗΠΑ, όπου τα κόμικ δεν δημοσιεύθηκαν ούτως ή άλλως). Μερικές ιστορίες περιέγραφαν προβλήματα του πραγματικού κόσμου, όπως η αυξανόμενη ρύπανση και η επιθετική οδήγηση, ενώ μια ιστορία όπου ο Lakotnik χτίζει μόνος του το σπίτι του σατίριζε την οικοδομική δραστηριότητα στη Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του 1960. Αν και ορισμένοι σύγχρονοι επέκριναν το ύφος του Μούστερ ως «πολύ αμερικάνικο» και «πολύ Disney», ωστόσο ο καλλιτέχνης αναγνωρίστηκε για το ταλέντο του. Τα κόμικ του ήταν εξαιρετικά δημοφιλή στα παιδιά και τους εφήβους και εμφανίζονταν σε εφημερίδες και συλλογές βιβλίων για δεκαετίες.

Ο Μούστερ ήταν επίσης γνωστός για τη δουλειά του στο κινούμενο σχέδιο, ειδικά για τηλεοπτικές διαφημίσεις. Μεταξύ των πιο γνωστών έργων του ήταν τα λαγουδάκια Cikcak και οι διαφημίσεις για τις εταιρείες Mercator, Čunga Lunga και Viki krema. Όσο ήταν στο Μόναχο, ο Μούστερ συνεργάστηκε με τον Αργεντινό γελοιογράφο Γκιγέρμο Μορντίγιο, δημιουργώντας περίπου 400 σκίτσα με βάση τους χαρακτήρες του. Εργάστηκε επίσης στα κινούμενα σχέδια με τις περιπέτειες του Γερμανού ιδιωτικού ντετέκτιβ Νικ Νάτερτον.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Miki Muster στο Wikimedia Commons
• Kar sem si želel kot mulc, sem uresničil (συνέντευξη) (Έχω συνειδητοποιήσει τι ήθελα ως παιδί, Ντνέβνικ, 9 Ιουνίου 2007)
• Μίκι Μούστερ : Packanje z barvami mi ni všeč (συνέντευξη), Dnevnik, 7 Φεβρουαρίου 2015