Μάγναστρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σχηματική αναπαράσταση ενός Μαγνάστρου:
Η σφαίρα στο κέντρο είναι ο αστέρας νετρονίων.
Η κατακόρυφη γραμμή είναι ο νοητός άξονας περιστροφής του.
Οι καμπύλες αναπαριστούν τις δυναμικές γραμμές του μαγνητικού πεδίου.
Οι προεξέχοντες κώνοι είναι οι δέσμες εκπομπής των ακτίνων γ και Χ.

Τα μάγναστρα είναι αστέρες νετρονίων με σχήμα έντονα ελλειψοειδές εκ περιστροφής, μέσης διαμέτρου περίπου 20 χιλιομέτρων που περιστρέφονται γύρω από τον άξονά τους ταχύτατα, εκτελώντας μια πλήρη περιστροφή από ένα ως δέκα δευτερόλεπτα και φέρουν μαγνητικό πεδίο μετρημένο ως και 100 γιγαΤέσλα.

Χαρακτηριστικά του μαγνητικού πεδίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε σύγκριση, το μαγνητικό πεδίο της Γης είναι 60 μικροΤέσλα και του ισχυρότερου κατασκευασμένου από τον άνθρωπο ηλεκτρομαγνήτη 35 Τέσλα (Bitter electromagnet). Ένα τέτοιο πεδίο θα ήταν αρκετό για να σβήσουν τα δεδομένα όλων των πιστωτικών καρτών σε απόσταση 160.000 χιλιομέτρων (το μισό της απόστασης Γης - Σελήνης), ενώ σε απόσταση 1000 χιλιομέτρων το μαγνητικό αυτό πεδίο θα ήταν θανατηφόρο καθώς θα έσκιζε τους ιστούς των γήινων ζωντανών οργανισμών λόγω της διαμαγνητικότητας του νερού που περιέχεται σε αυτούς. Στα μάγναστρα οι ανατάξεις του φλοιού τους (ξαφνική αλλαγή σχήματος του άστρου) συνεπάγονται διαταράξεις των μαγνητικών τους πεδίων και προκαλούν μαγνητικούς σεισμούς, τα σεισμικά κύματα[1][2] των οποίων με μορφή εκλάμψεων ακτίνων γ και ακτίνων Χ φθάνουν ως τη Γη και μπορούν και διαφοροποιούν την ιονόσφαιρά της, στην ουσία μεγαλώνοντας την στιγμιαία λόγω του ιονισμού που προκαλούν.

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Vladimir G. Kossobokov and Vladimir I. Keilis-Borok (2000). «Similarities of multiple fracturing on a neutron star and on the Earth». Phys. Rev. E 61: 3529–3533. doi:10.1103/PhysRevE.61.3529. 
  2. P. G. Kapiris, G. T. Balasis, J. A. Kopanas, G. N. Antonopoulos, A. S. Peratzakis and K. A. Eftaxias (2004). «Scaling similarities of multiple fracturing of solid materials». Nonlin. Processes Geophys 11: 137-151. doi:10.5194/npg-11-137-2004. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]