Λούκιος Άννιος Βινικιανός
| Λούκιος Άννιος Βινικιανός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 42 |
| Συνθήκες θανάτου | αυτοκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός Ρωμαίος συγκλητικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Λεύκιος Άννιος Βινικιανός (γαμπρός του Γ. Δ. Κόρβουλο) Gaius Annius Pollio |
| Γονείς | Gaius Annius Pollio και Vinicia |
| Αδέλφια | Gaius Annius Pollio |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός consul suffectus |
Ο Λούκιος Άννιος Βινικιανός Ι, λατιν.: Lucius Annius Vinicianus (απεβ. το 42 μ.Χ.) ήταν Ρωμαίος συγκλητικός κατά τη διάρκεια του Πριγκιπάτου. Είναι γνωστός για τη συμμετοχή του στη δολοφονία του Καλιγούλα και για μία εξέγερση εναντίον του Κλαυδίου. Έγινε αντικαταστάτης ύπατος το 39 ή 40.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Λ.Ά. Βινικιανός ήταν πιθανώς γιος του Γαΐου Αννίου Πολλίο,[1] αντικαταστάτη υπάτου στις 4 Σεπτεμβρίου ενός άγνωστου έτους, πιθανότατα του 21 ή 22 μ.Χ. και της Βινικίας, αδελφής του Mάρκου Βινικίου υπάτου του 30.[2] Αυτός ο Μάρκος Βινίκιος είχε νυμφευτεί την Ιουλία Λιβίλλα, κόρη του Γερμανικού.
Ο Βινικιανός ήταν επίσης ο πατέρας του Λεύκιου Αννίου Βινικιανού ΙΙ, που νυμφεύτηκε τη Δομιτία, κόρη του Γναίου Δομιτίου Κόρβουλο στρατηγού. Ήταν επίσης ο πατέρας ενός άλλου Αννίου Πολλίο.[3]
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις αρχές της σταδιοδρομίας του το 32 μ.Χ., ο Βινικιανός και ο πατέρας του κατηγορήθηκαν για προδοσία, μετά την πτώση του Σηιανού. Ωστόσο ο Τιβέριος παρενέβη γι' αυτούς και δεν καταδικάστηκαν.[1] Ο Βινικιανός καλλιέργησε μία φιλία με τον Μάρκο Αιμίλιο Λέπιδο, σύζυγο της Ιουλίας Δρουσίλλας, αγαπημένης αδελφής του Καλιγούλα, η οποία είχε οριστεί ως κληρονόμος του Καλιγούλα.[4] Αυτή η φιλία ήταν καρποφόρα για την εξέλιξη του Βινικιανού, καθώς το 38 ο Βινικιανός έγινε ιερέας ως ένας από τους Arval Brethren (Αδελφούς των Αγρών).[2] Ο Βινικιανός υπηρέτησε ως αντικαταστάτης ύπατος σε 39 ή 40.[5]
Συνωμοσία εναντίον του Καλιγούλα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 41 ο Βινικιανός και ο θείος του Μάρκος Βινίκιος ενεπλάκησαν στην επιτυχή συνωμοσία του Κάσσιου Χαιρέα για τη δολοφονία του Καλιγούλα. Ο Βινικιανός θεωρήθηκε πιθανός διάδοχος του Καλιγούλα και αντιτάχθηκε στον Δέκιμο Βαλέριο Ασιατικό, ο οποίος προσπάθησε να διαδεχθεί τον Καλιγούλα.[6] Η συζήτηση για τη διαδοχή έληξε, όταν ανακοινώθηκε στη Γερουσία ότι η Πραιτωριανή φρουρά είχε ανακηρύξει τον θείο τού Καλιγούλα Κλαύδιο ως νέον Αυτοκράτορα.[2]
Συνωμοσία εναντίον του Κλαυδίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 42 ο Βινικιανός υποστήριξε τον Λεύκιο Αρούντιο Κάμιλο Σκριβονιανό στην εξέγερσή του εναντίον του Κλαυδίου. Ο Κλαύδιος ήθελε να παραιτηθεί υπέρ του Σκριβονιανού, αλλά μεταπείστηκε, αφού συμβουλεύτηκε σημαίνοντες άνδρες [7]. Μετά την αποτυχία της εξέγερσης τόσο ο Βινικιανός, όσο και ο Σκριβονιανός αυτοκτόνησαν.[4][8][9]
Συνέπειες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βινικιανός δεν θα ήταν ο τελευταίος της οικογένειάς του, που συνωμότησε εναντίον των Καισάρων: και οι δύο γιοι του θα εμπλακούν σε συνωμοσίες εναντίον του Νέρωνα. Ο Άννιος Πολλίο θα εμπλακεί στη συνωμοσία του Πίσο το 65,[3] και ο νεότερος Λεύκιος Άννιος Βινικιανός θα συμμετάσχει σε ένα σχέδιο ανατροπής του Νέρωνα, για να κάνει τον πεθερό του Γ. Δ. Κόρβουλο Αυτοκράτορα.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Είχε τέκνα:
- Λεύκιος Άννιος Βινικιανός ΙΙ 36-66, συγκλητικός, αντιπρόσωπος λεγεώνας. Νυμφεύτηκε τη Δομιτία, κόρη του Γναίου Δομίτιου Κόρβουλο στρατηγού.
- Άννιος Πολλίο.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Barrett, Anthony A. (1989). Caligula: The Corruption of Power. New Haven: Yale University Press. (ISBN 0-300-04653-7).
- Lucius Cassius Dio Cocceianus (Cassius Dio), Roman History.
- Publius Cornelius Tacitus, Annales, Historiae.
- Gaius Suetonius Tranquillus, De Vita Caesarum (Lives of the Caesars, or The Twelve Caesars).
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Tacitus, Annals, vi, 9.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Barrett (1989), p. 108
- ↑ 3,0 3,1 Tacitus, "Annals of the Reigns of Tiberius, Claudius, and Nero", pp.451
- ↑ 4,0 4,1 Barrett (1989)
- ↑ Paul Gallivan, "The Fasti for the Reign of Gaius", Antichthon, 13 (1979), pp. 68f
- ↑ Michael Swan, "Josephus, A. J., XIX, 251-252: Opposition to Gaius and Claudius", American Journal of Philology, 91 (1970), p. 156
- ↑ Suetonius, "The Life of Claudius", 35, 36.
- ↑ "Suetonius LC 13"
- ↑ Tacitus, Historiae, i. 89.