Λουκία της Τρίπολης
| Λουκία της Τρίπολης | |
|---|---|
 |
|
| Γέννηση | 13ος αιώνας Αντιόχεια |
| Θάνατος | |
| Υπηκοότητα / Χώρα πολιτογράφησης | Λίβανος |
| Σύζυγος | Narjot de Toucy |
| Τέκνα | Philippe de Toucy, Titular Prince of Antioch |
| Γονείς | Βοϊμόνδος ΣΤ΄ της Αντιόχειας και Σιβύλλα της Αρμενίας |
| Αδέλφια | Βοϊμόνδος Ζ΄ της Τρίπολης και Μαρία της Αντιόχειας |
 Πολυμέσα |
|
| wikidata (π) | |
Η Λουκία της Τρίπολης (... - 1299) ήταν η τελευταία κόμισσα της Τρίπολης (1287 - 1289), κόρη του Βοϊμόνδου ΣΤ' της Αντιόχειας και της Σιβύλλας της Αρμενίας, η οποία διαδέχθηκε τον αδελφό της Βοϊμόνδο Ζ' (1287).
Η μητέρα της μετά τον πρόωρο θάνατο του αδελφού της διόρισε αντιβασιλιά τον Βερτράνδο του Ζιμπελέ, που σύντομα έγινε πολύ αντιδημοτικός στην κοινότητα της πόλης. Κλήθηκε τότε η Λουκία από την Οσέρ της Γαλλίας, όπου βρισκόταν και είχε παντρευτεί τον Ναρζό του Τουσί, να κυβερνήσει την πόλη. Βρέθηκε αμέσως αντιμέτωπη με τους Γενοβέζους και με την κοινότητα της πόλης: οι Γενοβέζοι υπό τον Μπενεντέτο Ζαχαρία, ήθελαν μια δική τους διοίκηση κατευθυνόμενη από την Γένοβα, αλλά αναπάντεχα συμμάχησαν με την Λουκία. Η Βενετία και η Πίζα εξοργισμένες από την απόφαση της Γένοβας κάλεσαν τον Μαμελούκο σουλτάνο Καλαούν να επιτεθεί στην Τρίπολη, που ήταν ήδη αρκετά εξασθενημένη. Η πολιορκία της Τρίπολης κράτησε έναν μήνα. Τελικά η άλωση έγινε στις 26 Απριλίου 1289. Δύο χρόνια αργότερα, η Άκρα, η μοναδική κτήση των Σταυροφόρων που είχε απομείνει, έπεσε κι αυτή.
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Lucia of Tripoli της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
