Λουδοβίκος Αντώνιος του Ανγκιέν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λουδοβίκος Αντώνιος του Ανγκιέ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Louis-Antoine de Bourbon-Condé (Γαλλικά)
Γέννηση2  Αυγούστου 1772[1][2][3]
Σαντιγί
Θάνατος21 Μαρτίου 1804
Κάστρο της Βενσέν
Αιτία θανάτουτραύμα από πυροβολισμό
Τόπος ταφήςSainte-Chapelle de Vincennes
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[4][5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός[6]
στρατιώτης[7]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚαρλόττα Λουίζα του Ροάν (από 1804)[8]
ΓονείςΛουδοβίκος ΣΤ΄ της Βουρβόνης-Κοντέ και Βατθίλδη της Ορλεάνης
ΟικογένειαΟίκος των Βουρβόνων
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΠόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος του Αγίου Πνεύματος
Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ
Υπογραφή
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Λουδοβίκος Αντώνιος (Σαντιγύ, 2 Αυγούστου 1772 - Βενσέν, 21 Μαρτίου 1804) από τον Οίκο των Βουρβόνων-Κονντέ ήταν δούκας του Ανγκιέν, που εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Υπατείας.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λουδοβίκος Αντώνιος Ερρίκος ήταν ο μοναδικός γιος του Λουδοβίκου Ερρίκου Β΄ των Κοντέ και της Ματθίλδης της Ορλεάνης, κόρης του Λουδοβίκου Φιλίππου Α΄ της Ορλεάνης.

Εκπαιδεύτηκε αρχικά από τον Αββά Μιγιό και σύντομα άρχισε (1788) τη στρατιωτική του σταδιοδρομία. Στο ξέσπασμα της Γαλλικής επανάστασης με μια ομάδα ευγενών συμπεριλαμβανομένων του πατέρα και του παππού του, δραπέτευσε για την Αγγλία, προβαίνοντας σε συνεχείς ενέργειες για την αποκατάσταση της μοναρχίας.

Το 1792, μετά τη σύλληψη του Βασιλιά της Γαλλίας έκανε σε συμμαχία με το Δούκα του Μπράουνσβαϊγκ ανεπιτυχή επίθεση ενάντια στη χώρα. Συνέχισε να προσφέρει υπηρεσίες κάτω από τις διαταγές του παππού και του πατέρα του στον στρατό του Κοντέ, που διαλύθηκε (1801) με την ειρήνη του Λυνεβίλ. Παντρεύτηκε τη Σαρλότ ντε Ροάν, ανιψιά του Καρδινάλιου του Ροάν και κατοίκησε στο Μπάντεν, δίπλα από τον Ρήνο.

Δολοφονία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης (1804), Πρώτος Ύπατος της Γαλλίας, έμαθε νέα για συνωμοσία εναντίον του, με ίχνη από τη Γαλλική αστυνομία, σε ομάδα με τον Σαρλ-Φρανσουά Ντιμουριέ κάνοντας μυστικά ταξίδια στη Γαλλία. Τα νέα ήταν ψευδή, αλλά ο Ναπολέων διέταξε τη σύλληψη του Δούκα από την κατοικία του στον Ρήνο: μεταφέρθηκε αρχικά στο Στρασβούργο και στη συνέχεια στο ανάκτορο του Βενσέν δίπλα στο Παρίσι. Σε λίγο οι κατηγορίες άλλαξαν και ο Δούκας ήταν βεβαρημένος με την κατηγορία για συνωμοσία κατά της ίδιας της πατρίδας του την περίοδο της εξορίας του. Οι συνταγματάρχες πιέστηκαν από τον Στρατηγό Σαβαρύ να τον καταδικάσουν σε εκτέλεση χωρίς να ακούσουν την απολογία του. Ο Σαβαρύ ήρθε εσπευσμένα να αποτρέψει μια συνάντηση του Δούκα μαζί τους που ίσως αποδείκνυε την αθωότητα του. Ο Δούκας πυροβολήθηκε στα χαρακώματα του κάστρου.

Αναφορές του Τολστόι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τη δολοφονία του Δούκα του Ανγκιέν, εξαλείφθηκε η γραμμή του κλάδου των Βουρβόνων-Κοντέ: ο πατέρας του και ο παππούς του πέθαναν μετά από αυτόν, αλλά δεν είχαν κανέναν άλλον άρρενα απόγονο. Η δολοφονία του έγινε θέμα συζήτησης στο μνημειώδες έργο του Λέοντα Τολστόι "Πόλεμος και Ειρήνη": σύμφωνα με την υπόθεση, τα νέα έφτασαν αμέσως στη Ρωσία από τον Κόμη του Μορτεμάρ, προσωπικό -υποτίθεται- φίλο και άριστο γνώστη του χαρακτήρα του Δούκα, που μετέβη με ομάδα δυσαρεστημένων στο σπίτι της Άννας Πάβλοβα Σέρερ και άρχισε να κατηγορεί τους υπεύθυνους του φόνου και τον Ναπολέοντα Α΄.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παντρεύτηκε το 1801 τη Σαρλότ Λουίζ ντε Ροάν, κόρη του Σαρλ Ζυλ, Πρίγκιπα του Ροσφόρ. Δεν απέκτησαν απογόνους.

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11974335r. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6jx0z14. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p9005.htm#i90047. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11974335r. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2016897677. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  6. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  7. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2016897677. Ανακτήθηκε στις 9  Δεκεμβρίου 2023.
  8. p9005.htm#i90047. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.