Λουί-Ρενέ ντε Ροάν
Ο Λουί Ρενέ Εντουάρ ντε Ροάν (Γαλλικά: Louis-René-Édouard de Rohan) γνωστός ως καρδινάλιος ντε Ροάν (25 Σεπτεμβρίου 1734 - 16 Φεβρουαρίου 1803), πρίγκιπας του Ροάν-Γκεμενέ, ήταν Γάλλος επίσκοπος του Στρασβούργου, πολιτικός, καρδινάλιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, γόνος του οίκου των Ροάν.
Το 1785, ενεπλάκη στην υπόθεση του περιδέραιου που συγκλόνισε την αυλή του Λουδοβίκου ΙΣΤ'.[12]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι γονείς του ήταν ο Ερκύλ Μεριαντέκ, πρίγκιπας του Γκεμενέ και η Λουίζ Γκαμπριέλ Ζυλί ντε Ροάν. Γεννήθηκε στο Παρίσι. Μέλη της οικογένειας των Ροάν κατείχαν το αξίωμα του Επισκόπου του Στρασβούργου από το 1704. Ο Λουί ντε Ροάν προοριζόταν για αυτό το υψηλό αξίωμα από τη γέννησή του. Λίγο μετά την ανάληψη καθηκόντων, το 1760, διορίστηκε βοηθός του θείου του, Λουί ντε Ροάν-Ροσφόρ, ο οποίος κατείχε τότε την επισκοπή του Στρασβούργου, και διορίστηκε επίσης επικεφαλής επίσκοπος της Κανώπου στην Αίγυπτο. Προτίμησε όμως την κομψή ζωή και την πολυτέλεια του Παρισιού από τα εκκλησιαστικά του καθήκοντα και είχε επίσης φιλοδοξία να κάνει καριέρα στην πολιτική. Το 1761 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, στην έδρα 36.[13]
Πρεσβευτής στη Βιέννη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1771, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΕ' και ο Υπουργός Εξωτερικών του, ο Δούκας του Αιγκιγιόν, τον διόρισαν πρέσβη στη Βιέννη. Ο Ροάν έφτασε στη Βιέννη τον Ιανουάριο του 1772. Σκανδάλισε με την πολυτέλεια και την προφανή ελαφρότητά του, καθώς αν και εκπρόσωπος της Εκκλησίας, ο τρόπος ζωής του ήταν προκλητικός. Εκεί ανακάλυψε τη συνωμοσία της Ρωσίας, της Πρωσίας και της Αυστρίας για τριχοτόμηση της Πολωνίας. Το μυστικό γράμμα, που προοριζόταν για τον βασιλιά και αποκάλυπτε τη διπροσωπία της Αυτοκράτειρας Μαρίας-Θηρεσίας, ο Δούκας του Αιγκιγιόν, που ήταν επικεφαλής μιας αντιαυστριακής παράταξης μέσα στο παλάτι, το παρακράτησε και το παρέδωσε στην Κόμισα ντυ Μπαρύ, στην οποία όφειλε το διορισμό του. Αυτή το διάβασε δημόσια σε ένα δείπνο, σαν να της απευθυνόταν προσωπικά, και η δελφίνη Μαρία-Αντουανέτα ενημερώθηκε αμέσως για τα σχόλια που έκανε ο πρέσβης για τη μητέρα της. [14]
Η έκλυτη ζωή του καρδινάλιου στη Βιέννη, η πολυτελής διαβίωση, τα έξοδά του, η εμφάνιση των ερωμένων του, οι πλούσιες κυνηγετικές συγκεντρώσεις του με κοσμική ενδυμασία, σκανδάλισαν την αυτοκράτειρα Μαρία-Θηρεσία. Η αυτοκράτειρα ζήτησε από τις Βερσαλλίες την ανάκλησή του και το πέτυχε. Από αυτά τα επεισόδια, η μέλλουσα βασίλισσα της Γαλλίας Μαρία Αντουανέτα, κόρη της Αυστριακής αυτοκράτειρας και πιστή στη μνήμη της μητέρας της, ήταν κάτι περισσότερο από ψυχρή προς τον καρδινάλιο, ο οποίος ήταν απελπισμένος από αυτήν την εχθρότητα.
Καρδινάλιος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το θάνατο του Λουδοβίκου ΙΕ' το 1774, ο Ροάν ανακλήθηκε από τη Βιέννη και έγινε δεκτός στο Παρίσι ψυχρά αλλά η επιρροή της οικογένειάς του ήταν πολύ μεγάλη και έτσι, από το 1777 κατέλαβε ανώτατα εκκλησιαστικά αξιώματα : έγινε Μέγας Εφημέριος της Γαλλίας, το 1778 ηγούμενος του Σαιν-Βάαστ και το 1778 έγινε καρδινάλιος. Το 1779, ο Ροάν διαδέχτηκε τον θείο του, τον Λουί ντε Ροάν-Ροσφόρ και έγινε επίσκοπος του Στρασβούργου, αν και τον περισσότερο χρόνο του τον περνούσε στο Παρίσι, καθώς προτιμούσε την έντονη παρισινή ζωή από τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Από το 1800, κατασκεύασε στη Σαβέρν το πολυτελές κάστρο των Ροάν, που το προόριζε για κατοικία του, αν και ποτέ δεν πρόλαβε να το κατοικήσει. Παρά το αυξημένο κύρος του, ο καρδινάλιος έγινε ψυχρά δεκτός στην αυλή του Λουδοβίκου ΙΣΤ', όντας σε δυσμένεια εκ μέρους της βασίλισσας Μαρίας Αντουανέτας, λόγω των γεγονότων στη Βιέννη.[15]
Η υπόθεση του περιδέραιου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επιθυμώντας να αποκατασταθεί στα μάτια της βασίλισσας, έπεσε στα χέρια μιας συμμορίας κλεφτών, της αποκαλούμενης κόμισσας ντε Λαμότ και άλλων, μεταξύ των οποίων ο περιβόητος Καλιόστρο, των οποίων οι πράξεις αποτελούν μέρος της «υπόθεσης του περιδέραιου». Ο Ροάν πείσθηκε ότι η ντε Λαμότ τον έφερε σε επικοινωνία με τη βασίλισσα, μέσω πλαστών γραμμάτων και σκηνοθετημένης νυχτερινής συνάντησης, και ότι θα ήταν ευπρόσδεκτος στην αυλή αν μεσολαβούσε ως εγγυητής στην αγορά του περιδέραιου, που θα πλήρωνε η βασίλισσα σε δόσεις. Όταν αποκαλύφθηκε η απάτη, ο Καρδινάλιος συνελήφθη και ενεπλάκη στην υπόθεση της απάτης, αν και αργότερα κρίθηκε ότι ήταν αθώος. Κατά τη δίκη το 1786, η αθώωσή του έγινε δεκτή με λαϊκό ενθουσιασμό και θεωρήθηκε νίκη επί της βασιλικής αυλής στις Βερσαλλίες και, συγκεκριμένα, επί της βασίλισσας, η οποία ήταν ιδιαίτερα αντιδημοφιλής εκείνη την εποχή. Ο Ροάν εξέπεσε των αξιωμάτων του και εξορίστηκε στο μοναστήρι του Σαιζ-Ντιέ. [16]
Γαλλική επανάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύντομα του επετράπη να επιστρέψει στο Στρασβούργο και η δημοτικότητά του αποδείχθηκε από την εκλογή του το 1789 στις Γενικές Τάξεις ως αντιπρόσωπος του Κλήρου των ορεινών περιοχών του Αγκνώ και του Βισανμπούρ. Αρχικά, αρνήθηκε να συμμετάσχει, αλλά όταν η Συνέλευση των τάξεων αυτοανακηρύχθηκε Εθνοσυνέλευση, επικύρωσε την εκλογή του. Ωστόσο, τον Ιανουάριο του 1791, ως εκκλησιαστικός πρίγκιπας, αρνήθηκε να ορκιστεί στο Πολιτικό Σύνταγμα του Κλήρου, αρνήθηκε την κατάργηση της μοναρχίας και διέφυγε στο Έτενχαϊμ, στο γερμανικό τμήμα της επισκοπής του. Τάχθηκε με την πλευρά των Εμιγκρέ και συγκέντρωσε στρατεύματα για την στρατιά των Εμιγκρέδων του Κοντέ, εξάδελφού του. Στην εξορία, ο χαρακτήρας του βελτιώθηκε και ξόδεψε όση περιουσία του είχε απομείνει βοηθώντας τους φτωχούς κληρικούς της επισκοπής του που είχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν τη Γαλλία.
Στις 29 Νοεμβρίου 1801, παραιτήθηκε από το αξίωμα του επισκόπου του Στρασβούργου και επέστρεψε στο Έτενχαϊμ, όπου πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 1803.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12529565v. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 (Γαλλικά) Sycomore. www
.assemblee-nationale .fr /sycomore /index .asp. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. rohanl. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12529565v. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. rohanl. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 rohanl.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. rohanl. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ stra.
- ↑ WIAG-Pers-EPISCGatz-10624-001.
- ↑ . «pbs.org/marieantoinette/faces/rohan.html».
- ↑ . «academie-francaise.fr/les-immortels-membres».
- ↑ . «1911 Encyclopædia Britannica/Rohan, Louis René Édouard, Cardinal de».
- ↑ . «queensransom.wordpress.com//cardinal-rohan/».
- ↑ . «abbaye-chaise-dieu.com/».
|