Λουί ντε Μπυσί ντ'Αμπουάζ
| Λουί ντε Μπυσί ντ'Αμπουάζ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Louis de Bussy d'Amboise (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1549 |
| Θάνατος | 29 Αυγούστου 1579 d:Q2969537 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Jacques de Clermont-d'Amboise και Catherine de Beauvau |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λουί ντε Κλερμόν ντ'Αμπουάζ, άρχοντας του Μπυσί (γαλλικά: Louis de Clermont d'Amboise, seigneur de Bussy) (1549 - 1579) γνωστός ως Λουί ντε Μπυσί ντ'Αμπουάζ, ήταν αυλικός και διάσημος ξιφομάχος στην αυλή του Ερρίκου Γ'. Ήταν ευνοούμενος του Φραγκίσκου του Ανζού, αδελφού του βασιλιά, και εραστής της βασίλισσας Μαργαρίτας των Βαλουά.[2]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λουί ντε Μπυσί ντ'Αμπουάζ κατάγονταν από παλιά αριστοκρατική οικογένεια και ακολούθησε τη στρατιωτική σταδιοδρομία στην οποία σύντομα διακρίθηκε για τη γενναιότητα και την τόλμη του.
Το 1572, ήταν ένας από τους δράστες της Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου, κατά την οποία δολοφόνησε - μεταξύ άλλων - τον Αντουάν ντε Κλερμόν, συγγενή του, με τον οποίο βρισκόταν σε νομική διαμάχη και του οποίου το κάστρο κατέλαβε στη συνέχεια.
Το 1574 συνόδευσε τον Ερρίκο, τότε δούκα του Ανζού, στην Πολωνία για τη στέψη του ως βασιλιά. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, μπήκε στην υπηρεσία του Φραγκίσκου του Ανζού, του μικρότερου αδελφού και αντιπάλου του Ερρίκου, και έγινε ευνοούμενός του. Σύντομα έγινε γνωστός στη βασιλική αυλή, όπου φαίνεται να ήταν εραστής της βασίλισσας Μαργκό.
Καχύποπτος και προκλητικός απέναντι στους υποστηρικτές του βασιλιά, ο Μπυσί συμμετείχε στις δολοπλοκίες της αυλής μεταξύ του βασιλιά Ερρίκου και του αδελφού του. Χλεύαζε ανοιχτά τους ευνοούμενους του βασιλιά, με τους οποίους πολέμησε συχνά σε μονομαχίες. Βοήθησε τον Φραγκίσκο του Ανζού να δραπετεύσει από την αυλή όπου τον είχε φυλακίσει ο Ερρίκος.[3]
Το 1576 ο δούκας του Ανζού, τον ονόμασε κυβερνήτη του δουκάτου και διοικητή του κάστρου της Ανζέ, από όπου σύντομα εκδιώχθηκε για «τα κακά και τις λεηλασίες του στις περιοχές του Ανζού και του Μαιν».[4]
Ο Μπυσί έγραφε ερωτικά ποιήματα, στην ποιητική συλλογή του Στάσεις αναφέρεται σε τρυφερά συναισθήματα και την ανάγκη τήρησης της μυστικότητας των ερωτικών σχέσεων. [5][6]
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τελικά έπεσε θύμα της αλαζονείας και απερισκεψίας του όταν δημιούργησε σχέσεις με τη σύζυγο του κόμη του Μονσορώ και σκοτώθηκε το 1579 σε ενέδρα που του έστησε ο σύζυγός της: μετά από μια μονομαχία στην οποία ο Μπυσί σκότωσε έναν αγαπημένο του Φραγκίσκου του Ανζού, αυτός πρόδωσε τον μακροχρόνιο φίλο του στον Ερρίκο Γ' δείχνοντάς του μια επιστολή στην οποία ο Μπυσί καυχιόταν για την πρόσφατη κατάκτησή του, τη Φρανσουάζ ντε Μαριντόρ, σύζυγο του Σαρλ ντε Σαμπ, κόμη του Μονσορώ. Ο βασιλιάς μετέφερε αυτή την είδηση στον προδομένο σύζυγο, ο οποίος απειλώντας με ένα στιλέτο τη γυναίκα του, την ανάγκασε να στείλει στον Μπυσί ένα σημείωμα καλώντας τον στο κάστρο τους. Το βράδυ της 19ης Αυγούστου 1579, ο Μπυσί έφτασε στο καθορισμένο μέρος όπου τον περίμενε ο εξαγριωμένος σύζυγος και μια ομάδα ανθρώπων του. Ο Μπυσί όρμησε πάνω τους και χτύπησε πολλούς από τους επιτιθέμενους πριν σκοτωθεί ο ίδιος.[7]
Στη λογοτεχνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι περιπέτειες και το τέλος του Λουί ντε Μπυσί ντ'Αμπουάζ ενέπνευσαν τον Άγγλο συγγραφέα Τζορτζ Τσάπμαν στα έργα Μπυσί ντ'Αμπουά (1607) και τη συνέχεια Η εκδίκηση του Μπυσί ντ'Αμπουά (1613). Επίσης, τον Αλέξανδρο Δουμά, είναι ο κεντρικός χαρακτήρας στο μυθιστόρημα Η κυρία του Μονσορώ και ένας από τους βασικούς χαρακτήρες στο Ο Ερρίκος Γ' και η αυλή του (1829).[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2020.
- ↑ . «goodreads.com/characters/bussy-d-amboise».
- ↑ . «ia804703.us.archive/André Joubert: Un mignon de la cour de Henri III. Louis de Clermont, sieur de Bussy d'Amboise, κυβερνήτης d'Anjou . Germain et G. Grassin, Angers 1885» (PDF).
- ↑ . «persee.fr/Pierre de l'Estoile, Registre Journal du règne d'Henri III».
- ↑ Bussy d'Amboise, The Unpublished Stances of Bussy d'Amboise , Château Gonthier, H.Leclerc,1883.
- ↑ . «gallica.bnf.fr/Les stances inédites de Bussy d'Amboise».
- ↑ 7,0 7,1 . «en-academic.com/Louis de Bussy d'Amboise».
|