Η εκδίκηση του Μπυσί ντ'Αμπουά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η εκδίκηση του Μπυσί ντ'Αμπουά
Ο Τζορτζ Τσάπμαν, (1559 – 1634)
ΣυγγραφέαςΤζορτζ Τσάπμαν
Μορφήθεατρικό έργο

Η εκδίκηση του Μπυσί ντ'Αμπουά (αγγλικός τίτλος: The Revenge of Bussy D'Ambois) είναι Ιακωβιανή τραγωδία εκδίκησης του Άγγλου ποιητή, μεταφραστή και θεατρικού συγγραφέα Τζορτζ Τσάπμαν που δημοσιεύθηκε το 1613. Αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης τραγωδίας του Μπυσί ντ'Αμπουά (περ. 1603).[1]

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έργο αφηγείται την ιστορία του Κλερμόν ντ'Αμπουά, αδερφού του νεκρού Μπυσί και διαδραματίζεται στη Γαλλία το 1588. Σε αντίθεση με τον αδίστακτο Μπυσί, ο Κλερμόν είναι πιστός Χριστιανός και οπαδός της φιλοσοφίας του Στωικισμού. Ο Κλερμόν βρίσκεται στην υπηρεσία του ισχυρού αριστοκράτη Ερρίκου Α΄ δούκα του Γκιζ, αλλά η σχέση μεταξύ των δύο προκαλεί την καχυποψία του βασιλιά Ερρίκου Γ'. Οι επικριτές του Κλερμόν βλέπουν την αφοσίωσή του στον δούκα ως ομοερωτική, επειδή ο Κλερμόν αρνείται τις σχέσεις με γυναίκες - αλλά αυτός προτιμά τις σχέσεις με τους άνδρες από τις γυναίκες, ακριβώς επειδή είναι ασεξουαλικές. Οι συνομωσίες της βασιλικής αυλής, ωστόσο, βάζουν τέλος στη φιλία μεταξύ των δύο: ο δούκας δολοφονείται και ο Ντ' Αμπουά αυτοκτονεί από θλίψη.[2]

Μια δευτερεύουσα πλοκή περιλαμβάνει τη σχέση μεταξύ του Κλερμόν και της Ταμίρα, κόμισσας του Μονσορώ και ερωμένης του αδελφού του Μπυσί πριν από τη δολοφονία του. [3]Η γυναίκα παροτρύνει τον Κλερμόν να εκδικηθεί τον θάνατο του Μπυσί σκοτώνοντας τον σύζυγό της κόμη του Μοντσορό, δολοφόνο του Μπυσί, αλλά ο Κλερμόν δεν μπορεί να εκτελέσει την εκδίκησή του στο μεγαλύτερο μέρος του έργου λόγω της δειλίας του Μονσορώ, ο οποίος αρνείται να μονομαχήσει. Στην τελευταία πράξη, το φάντασμα του Μπυσί εμφανίζεται στον Κλερμόν και του λέει ότι η θεία δικαιοσύνη απαιτεί την τιμωρία του δολοφόνου του. Ο Κλερμόν καταφέρνει τελικά να πείσει τον Μονσορώ να τον συναντήσει και τον σκοτώνει σε μονομαχία.[4]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την πρώτη δεκαετία του 17ου αιώνα ο Τσάπμαν συνέθεσε έναν κύκλο τραγωδιών με θέμα πρόσωπα και γεγονότα από την πρόσφατη ιστορία της Γαλλίας: Η τραγωδία του Μπυσί ντ'Αμπουά, Η Εκδίκηση του Μπυσί Ντ' Αμπουά, Η συνωμοσία και η τραγωδία του Καρόλου, δούκα του Μπιρόν και Η τραγωδία του Σαμπό, ναυάρχου της Γαλλίας. Ως πηγή ο συγγραφέας χρησιμοποίησε το έργο του Έντουαρντ Γκρίμεστον A General Inventory of the History of France (Γενική Απογραφή της Ιστορίας της Γαλλίας).[5][6]

Σχόλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η στωική φύση του έργου εκτείνεται πέρα ​​από τις αξίες και την κοσμοθεωρία του ήρωα Κλερμόν. Περισσότερο από ό,τι σε άλλα έργα του Τσάπμαν, τα γεγονότα αναφέρονται αντί να παρουσιάζονται και στην πραγματικότητα ελάχιστα συμβαίνουν στη σκηνή. Αυτό εμπόδισε το έργο να κερδίσει μια σημαντική σκηνική ιστορία.[7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]