Λουίτζι Ανέλλι
| Λουίτζι Ανέλλι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Luigi Anelli (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 7 Ιανουαρίου 1813[1] Λόντι |
| Θάνατος | 19 Ιανουαρίου 1890[1] Μιλάνο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ιταλίας (1861–1890) Βασίλειο της Σαρδηνίας |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά αρχαία ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός[1] ιστορικός καθολικός ιερέας πρεσβύτερος[1] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (Απριλίου 1860 – Δεκέμβριος 1860)[2] διευθυντής[1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λουίτζι Ανέλλι (ιταλ. Luigi Anelli, 7 Ιανουαρίου 1813 – 19 Ιανουαρίου 1890) ήταν Ιταλός πολιτικός-αγωνιστής για τη δημιουργία ενιαίου ιταλικού κράτους, συγγραφέας ιστορικών έργων και ιερέας-αββάς.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ανέλλι γεννήθηκε στο Λόντι της Λομβαρδίας. Το 1835 χειροτονήθηκε ιερέας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και κατόπιν απασχολήθηκε ως βιβλιοθηκάριος της δημοτικής βιβλιοθήκης του Λόντι και στο γυμνάσιο της πόλεως.
Μετά την εξέγερση του Μιλάνου του Μαρτίου 1848, ο Ανέλλι έγινε μέλος της προσωρινής τοπικής κυβερνήσεως και κατόπιν, μετά την ένωση της Λομβαρδίας με το Πεδεμόντιο, εκλέχθηκε βουλευτής της επαρχίας «Λόντι και Κρέμα». Τον Αύγουστο, όταν η Αυστρία ανακατέλαβε τη Λομβαρδία, ο Ανέλλι δεν δέχθηκε την αμνηστία που χορήγησε η αυστριακή κυβέρνηση στους Ιταλούς πατριώτες και κατέφυγε στη Νίκαια της Γαλλίας (6 Αυγούστου 1848). Εκεί έζησε διδάσκοντας την ιταλική γλώσσα. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του το 1859, εκλέχθηκε αντιπρόσωπος του Λόντι στη βουλή του Βασιλείου της Σαρδηνίας (1860) αλλά ήλθε σε αντίθεση με τους ψηφοφόρους, επειδή επέκριναν το έργο του Καβούρ και την εκχώρηση της Νίκαιας στη Γαλλία.[3]
Δημοσίευσε διάφορους τόμους με παθιασμένο λόγο για την ιταλική ιστορία και την Εκκλησία, γεγονός που τον έφερε σε σύγκρουση με τις εκκλησιαστικές αρχές. Οι μελέτες του πιθανότατα επηρεάσθηκαν από την πιθανή εγγύτητά του με τον φιλόσοφο Ενρίκο Καποράλι (Enrico Caporali, 1838-1918), ο οποίος τον περιέγραψε ως «υψηλό στοχαστή, αναστηλωτή της ιταλικής φιλοσοφίας και θαύμα πολυμάθειας».[4]
Ως εκ τούτου, ο Ανέλλι επέστρεψε στη Νίκαια και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Μιλάνο το 1872, όπου και απεβίωσε σε ηλικία 77 ετών.
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Storia d'Italia dal 1814 al 1850, Τορίνο 1856
- Storia della Chiesa per un vecchio cattolico italiano (= «Ιστορία της Εκκλησίας...», 2 τόμοι), εκδ. Treves, Μιλάνο 1873
- La morale ai giovani ossia l'uomo educato alla virtu, εκδ. Giacomo Agnelli, Μιλάνο 1877
- Giovanni Moriggia, εκδ. Tip. Messaggi, Treviglio 1879
- Verità e amore: considerazioni filosofiche e morali, εκδ. F. Vallard, Μιλάνο 1883
- I riformatori del secolo XVI, εκδ. Ulrico Hoepli, Μιλάνο 1891
- I sedici anni del governo dei moderati (1860-76), εκδ. A. Ghisleri, 1929
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 BeWeB. 3804. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ storia
.camera .it /deputato /luigi-anelli-18130107. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2019. - ↑ «Chi era Costui - Scheda di Luigi Anelli». chieracostui.com., ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2016
- ↑ Giorgio Spini. Italia liberale e protestanti. σελ. 55.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το λήμμα «Ανέλλι αββάς Λουδοβίκος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5, σελ. 607
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Aristide Calani: «Luigi Anelli» στο Il Parlamento del Regno d'Italia, Μιλάνο 1860
- Giorgio Spini: Italia liberale e protestanti, εκδ. Claudiana, Τορίνο 2002
|