Λεύκιος Κορνήλιος Σκιπίων Ασιατικός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λεύκιος Κορνήλιος Σκιπίων Ασιατικός
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Lucius Cornelius Scipio Asiaticus (Λατινικά)
Γέννηση230 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1]
Αρχαία Ρώμη
Θάνατος183 π.Χ.
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΡωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
ΤέκναLucius Cornelius Scipio
ΓονείςΠόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων (ύπατος το 218 π.Χ.)[2][3] και Pomponia[4][5]
ΑδέλφιαΣκιπίων ο Αφρικανός[2][6]
ΟικογένειαΚορνήλιοι Σκιπίωνες
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαίος έπαρχος
Πραίτορας
Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[7]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (190 π.Χ.)[7]
δεδομένα
Η λεγόμενη «προτομή του Μάριου» στη Γλυπτοθήκη τού Μονάχου, που προσδιορίστηκε από τον Φίλιππο Κοαρέλι ως αυτή του Λ. Κ. Σκιπίωνα Ασιατικού. Ήταν αρχικά τοποθετημένη στην πρόσοψη τού τάφου των Σκιπιώνων. [8] [9]

Ο Λεύκιος Κορνήλιος Σκιπίων Ασιατικός, λατιν.: Lucius Cornelius Scipio Asiaticus, σωστότερα Aσιαγενής, Asiagenes, [10] (3ος αι. π.Χ. – μετά το 183 π.Χ.) ήταν στρατηγός και πολιτικός της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Ήταν γιος τού Πόπλιου Κορνήλιου Σκιπίωνα και ο μικρότερος αδελφός τού Π. Κ. Σκιπίωνα Αφρικανού. Εξελέγη ύπατος το 190 π.Χ. και αργότερα το ίδιο έτος οδήγησε (με τον αδελφό του) τις ρωμαϊκές δυνάμεις στη νίκη στη μάχη της Μαγνησίας.

Αν και η σταδιοδρομία του μπορεί να επισκιάζεται από τη σκιά τού μεγαλύτερου αδελφού του, η ζωή τού Λεύκιου είναι αξιοσημείωτη από πολλές απόψεις.

Καταγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λεύκιος ανήκε στο γένος των πατρικίων Κορνηλίων, ένα από τα σημαντικότερα γένη της Δημοκρατίας, που μετρούσε περισσότερες υπατείες από κάθε άλλο. Ήταν γιος του Πόπλιου, τού υπάτου τού 218, που απεβίωσε κατά των Καρχηδονίων στη μάχη της Άνω Βαίτιδος το 211, και της Πομπονίας, κόρης του Μάνιου Πομπόνιου Μάθωνα, υπάτου το 233. Ο Λεύκιος είχε επίσης έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Πόπλιο, περισσότερο γνωστό ως Σκιπίωνα Αφρικανό, ο οποίος ήταν ο ηγέτης της γενιάς του και ο νικητής τού Αννίβα στη μάχη της Ζάμας το 202. Ο Λεύκιος ήταν πολύ κοντά στον αδελφό του καθ' όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, αλλά είχε μία αντιφατική σχέση με τον εξάδελφό του Π. Κ. Σκιπίωνα Νασίκα, αφού και οι δύο γεννήθηκαν γύρω στο 228, και ως εκ τούτου πολέμησαν για τα ίδια αξιώματα σε κάθε στάδιο της σειράς αξιωμάτων τους. [11]

Η γυναίκα του Λεύσιου δεν είναι γνωστή.

Πρώιμη σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λεύκιος υπηρέτησε υπό τον αδελφό του στην Hispania κατά τη διάρκεια του Β' Kαρχηδονιακού Πολέμου, νικώντας τον Καρχηδόνιο διοικητή Λάρο σε μία περίφημη μονομαχία, [12] και το 208 π.Χ. κατέλαβε μία πόλη μόνος του. Το 206 π.Χ. στάλθηκε στη Σύγκλητο με νέα για τη νίκη στην Hispania. [13] Ήταν αγορανόμος καθέδρας (curule aedilis) το 195 π.Χ. [14] και πραίτορας που διορίστηκε στη Σικελία το 193 π.Χ., βοηθούμενος από την επιρροή τού αδελφού του. Ήταν υποψήφιος για ύπατος το 191 π.Χ., αλλά έχασε από τον πρώτο του εξάδελφο Πόπλιο Κορνήλιο Σκιπίωνα Νασίκα. [15]

Ύπατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τελικά εξελέγη ύπατος το 190 π.Χ. με συνύπατό του τον παλαιό υποδιοικητή τού αδελφού του Γάιο Λαίλιο. Σύμφωνα με τον Σμιθ, η Σύγκλητος δεν είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στις ικανότητές του (Cic. Phil. xi. 17), και μόνο μέσω της προσφοράς τού αδελφού του Αφρικανού να τον συνοδεύσει ως λεγάτος απέκτησε την επαρχία της Ελλάδας και τη διεξαγωγή του πολέμου κατά τού Αντιόχου Γ΄. [16]

Επιβλήθηκε εναντίον τού αδελφού του, αρνούμενος την ειρήνη που διαπραγματεύτηκε με τους Αιτωλούς ο τελευταίος. Ωστόσο, ο Πόπλιος επέμεινε ότι ως ανώτατος διοικητής στη Μαγνησία, ο Λεύκιος θα έπρεπε να λάβει πλήρως τα εύσημα για τη νίκη επί τού Αντίοχου. [17] Με την επιστροφή του στη Ρώμη, πανηγύρισε έναν θρίαμβο (189 π.Χ.) και ζήτησε τον τίτλο "Aσιατικός" για να υποδηλώσει την κατάκτηση της Δυτικής Μικράς Ασίας.

Σύμφωνα με ορισμένους βιβλικούς σχολιαστές, ο Ασιατικός είναι ο «διοικητής» που αναφέρεται στο Δανιήλ 11:18, όπου λέει ότι «ένας διοικητής θα βάλει τέλος στην αυθάδειά του» (NIV). [18]

Πολιτική πτώση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προς το τέλος της ζωής τού αδερφού του, ο Λεύκιος κατηγορήθηκε για κατάχρηση μερικών από τα χρήματα, που συγκεντρώθηκαν από τον Αντίοχο Γ΄ ως αποζημίωση. Ο Aφρικανός, τότε πρώτος της Συγκλήτου (princeps Senatus), ήταν εξοργισμένος, φτάνοντας στο σημείο να καταστρέψει τα οικονομικά αρχεία της εκστρατείας ενώ μιλούσε στη Σύγκλητο, ως πράξη περιφρόνησης.

Μετά το τέλος τού αδελφού του (περί το 183 π.Χ.), ο Λεύκιος φυλακίστηκε γι' αυτή την υποτιθέμενη κλοπή. Τελικά τού δόθηκε χάρη από τον τριβούνο Tιβέριο Γράκχο, [19] αν και αναγκάστηκε να πουλήσει την περιουσία του, και να πληρώσει στο κράτος ένα ογκώδες ποσό. Ρωμαίοι ιστορικοί αναφέρουν, ότι αρνήθηκε να δεχτεί δώρα ή δάνειο από φίλους του, για να πληρώσει το πρόστιμο.

Κατά τη διάρκεια της ζωής τού αδελφού του, το 185 π.Χ., ο Λεύκιος εόρτασε με μεγάλη λαμπρότητα τους αγώνες, που είχε ορκιστεί να κάνει στον πόλεμό του με τον Αντίοχο Γ΄. [20] Ο Βαλέριος τού Αντίου αφηγείται, ότι ο Σκιπίων Ασιατικός έλαβε τα απαραίτητα χρήματα κατά τη διάρκεια μίας πρεσβείας, στην οποία στάλθηκε μετά την καταδίκη του, για να διευθετήσει τις διαφορές μεταξύ των βασιλέων Αντίοχου Γ΄ και Ευμένη.

Ήταν υποψήφιος για την τιμητείία το 184 π.Χ., αλλά ηττήθηκε από έναν παλαιό εχθρό της οικογένειάς του, τον M. Πόρκιο Κάτωνα τον Πρεσβύτερο, ο οποίος στέρησε από τον Λεύκιο το δημόσιο άλογό του κατά την αναθεώρηση των ιππέων. [21]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λεύκιος είχε απογόνους, τους Cornelii Scipiones Asiatici, ο τελευταίος από τους οποίους ήταν ο ύπατος Λεύκιος Κορνήλιος Σκιπίων Ασιατικός, που είχε έναν θετό γιο. Αυτός ο γιος πέρασε στην αφάνεια μετά το 82 π.Χ.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1016. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1016. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 832. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1016. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4246. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  6. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 878. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  7. ↑ 7,0 7,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
  8. ↑ Coarelli, "I ritratti di ‘Mario’ e ‘Silla’", pp. 73, 74.
  9. ↑ Etcheto, Les Scipions, pp. 274–278.
  10. ↑ Briscoe, σελ. 392.
  11. ↑ Etcheto, Les Scipions, p. 166.
  12. ↑ Silius Italicus, Punica, 16, 46-65
  13. ↑ T.R.S. Broughton, The Magistrates of the Roman Republic (1951, 1986) vol. 1, pg 300.
  14. ↑ Broughton, vol. 1 pg. 340.
  15. ↑ Liv. 35.24.4-5.
  16. ↑ Liv. xxviii. 3, 4, 17, xxxiv. 54, 55, xxxvi. 45, xxxvii. 1.
  17. ↑ Publius offered to serve as his brother's legate, which convinced the Senate to award the Asian campaign to Lucius, rather than to the more experienced Gaius Laelius who had been Scipio's second in command in Spain. Publius was reportedly ill during the campaign, and absent from the field on the actual day of battle. It is not known whether this was a new illness or a recurrence of his illness in 206 BC. The illness was certainly very convenient for his brother who was thus allowed to gain the credit for planning and executing the campaign.
  18. ↑ Jordan, James B. (2007). The Handwriting on the Wall: A Commentary on the Book of Daniel. American Vision. σελ. 561. 
  19. ↑ This Gracchus, later a consul and censor, was father of the famous politician of the 130s. He would later marry Asiaticus's niece Cornelia, mother of the Gracchi.
  20. ↑ Liv. xxxviii. 60.
  21. ↑ Liv. xxxix. 22, 40, 44.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχαίες πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύγχρονες πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Alan E. Astin, Cato the Censor, Oxford University Press, 1978.
  • 0-19-814455-5
  • ——, A Commentary on Livy, Books 38–40, Oxford University Press, 2007.
  • ——, A Commentary on Livy, Books 41–45, Oxford University Press, 2012.
  • T. Robert S. Broughton, The Magistrates of the Roman Republic, American Philological Association, 1952–1960.
  • Paul J. Burton, Friendship and Empire, Roman Diplomacy and Imperialism in the Middle Republic (353–146 π.Χ.), Cambridge University Press, 2011.
  • Filippo Coarelli, "I ritratti di 'Mario' e 'Silla' a Monaco e il sepolcro degli Scipioni", Eutopia nuova serie, II/ 1, 2002, σελ. 47–75.
  • JA Crook, FW Walbank, MW Frederiksen, RM Ogilvie (επιμέλεια), The Cambridge Ancient History, τομ. VIII, Rome and the Mediterranean to 133 π.Χ., Cambridge University Press, 1989.
  • Henri Etcheto, Les Scipions. Famille et pouvoir à Rome à l'époque républicaine, Bordeaux, Ausonius Éditions, 2012.
  • Friedrich Münzer, Roman Aristocratic Parties and Families, μετάφραση Thérèse Ridley, Johns Hopkins University Press, 1999 (αρχική έκδοση το 1920).
  • August Pauly, Georg Wissowa, Friedrich Münzer, et alii, Realencyclopädie der Classischen Altertumswissenschaft (συντομογραφία PW ), JB Metzler, Στουτγάρδη, 1894–1980.
  • Francis X. Ryan, Rank and Participation in the Republican Senate, Στουτγάρδη, Franz Steiner Verlag, 1998.
  • Howard Hayes Scullard, Roman Politics 220–150 π.Χ., Oxford University Press, 1951.
  • Lily Ross Taylor και T. Robert S. Broughton, "The Order of the Two Consuls' Names in the Yearly Lists", Memoirs of the American Academy in Rome, 19 (1949), σελ. 3–14.
  • Frank William Walbank, A Commentary on Polybius, Oxford University Press, 1979.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λεύκιος_Κορνήλιος_Σκιπίων_Ασιατικός&oldid=10467951"