Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λευκή της Καστίλης (1319-1375)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λευκή της Καστίλης
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηΑύγουστος 1319
Alcocer
Θάνατος1375[1]
Abbey of Santa María la Real de Las Huelgas
Τόπος ταφήςAbbey of Santa María la Real de Las Huelgas
Χώρα πολιτογράφησηςΣτέμμα της Καστίλης
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταHofmeister
Οικογένεια
ΣύζυγοςΠέτρος Α΄ της Πορτογαλίας (από 1325)[2]
ΓονείςΠέτρος του Καμέρος και Μαρία της Αραγωνίας, κυρία του Καμέρος
ΟικογένειαΟίκος της Ιβρέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααββέσσα
Ο θυρεός του κυρίου του Κάμερος (κλάδος Οίκου Καστίλης).

H Λευκή της Καστίλης, (Ισπανική γλώσσα : Blanco de Castilla, Αύγουστος 1319 - 1375) από τον Καστιλιανό Οίκο της Ιβρέας ήταν το μόνο τέκνο του Πέτρου κυρίου του Καμέρος και της Μαρίας του Οίκου της Βαρκελώνης, κόρης του Ιακώβου Β΄ της Αραγωνίας. Γεννήθηκε στο Αλκοσέρ της Γκουανταλαχάρα τον Αύγουστο του 1319 δύο μήνες πριν ο πατέρας της είχε σκοτωθεί στην καταστρεπτική "μάχη της Βέγα δε Γκρανάδα" (25 Ιουνίου 1319).[3] Ο πατέρας της ήταν κύριος του Λος Κάμερος, Αλμαθάν, Μπερλάνγα ντε Ντουέρο, Μοντεαγούδο, Θιφουέντες και μαγιορδόμος του αδελφού του Φερδινάνδου Δ΄ της Καστίλης. Όταν ο τελευταίος απεβίωσε το 1312, ο Πέτρος έγινε κηδεμόνας του ανιψιού του Αλφόνσου ΙΑ΄ και αντιβασιλιάς μαζί με τη μητέρα του Μαρία της Μολίνα και τον θείο του Ιωάννη κύριο της Βαλένθια δε Κάμπος.[4] Ο Ιωάννης σκοτώθηκε μαζί του στη Βέγα ντε Γκρανάδα. Με τον θάνατο του Ινφάντη Πέτρου ο Γκαρσί Λάσσο ντε λα Βέγκα που έγινε αργότερα έμπιστος του βασιλιά Αλφόνσου ΙΑ΄ έστειλε επιστολή στον Αλφόνσο ΙΑ΄ της Αραγωνίας με την οποία του τόνισε ότι ο γαμπρός του υποσχέθηκε να του αναθέσει την φροντίδα του αγέννητου παιδιού.[5] Ο Ιάκωβος Β΄ της Αραγωνίας του απάντησε με επιστολή ότι το εγκρίνει (7 Αυγούστου 1319), του ζήτησε να υπηρετήσει πιστά την κόρη του Ινφάντη Μαρία.[5] Την άνοιξη του 1320 η Λευκή και η μητέρα της έφυγαν από το Βασίλειο της Καστίλης για το Βασίλειο της Αραγωνίας ύστερα από προτροπή του θείου της Φιλίππου και της γιαγιάς της Μαρίας παρά το γεγονός ότι η Μαρία ήταν μοναδική κληρονόμος στα εδάφη του Πέτρου.[3]

Ο Ιωάννης Εμμανουήλ της Βιγιένα εγγονός του Φερδινάνδου Γ΄ της Καστίλης και διεκδικητής της αντιβασιλείας και η σύζυγος του Κωνσταντία της Αραγωνίας κόρη του Ιακώβου Β΄ συνεπώς θεία της Λευκής ζήτησαν από τον Ιάκωβο Β΄ της Αραγωνίας να μείνουν η Λευκή και η μητέρα της υπό την προστασία τους.[3] Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι ο στόχος του Ιωάννη Εμμανουήλ ήταν να τον βοηθήσει ο πεθερός του να αναλάβει την αντιβασιλεία και να εξασφαλίσει την κληρονομιά της Λευκής.[3] Η μητέρα της Λευκής και ο Γκαρσί Λάσσο ντε λα Βέγκα που διοικούσε τα εδάφη της συμφώνησαν να παντρευτεί η Λευκή όταν ενηληκιωθεί τον ξάδελφο της Αλφόνσο ΙΑ΄, ο γάμος δεν έγινε ωστόσο ποτέ.[6] Ο Ιάκωβος Β΄ της Αραγωνίας έβαλε στόχο να παντρέψει την εγγονή του με τον Ιωάννη ντε Καστίγια ι Άρο (1325), εχθρό του Φιλίππου της Καστίλης, του Γκαρσί Λάσσο ντε λα Βέγκα και του Αλβάρ Νούνιες Οσόριο που ήταν οι νέοι συνοδοί του Αλφόνσου ΙΑ΄.Με την ενηλικίωση του ο Αλφόνσος ΙΑ΄ ακύρωσε τον αρραβώνα της Λευκής με τον Ιωάννη (1325), φοβόταν ότι ο Ιωάννης θα αποκτούσε τα εδάφη της Λευκής ανάμεσα στην Αραγωνία και την Καστίλη και θα προχωρούσε σε εξέγερση εναντίον του. Ο Ιωάννης ντε Καστίγια ι Άρο δολοφονήθηκε στο Τόρο από άντρες υπό τις διαταγές του Αλφόνσου ΙΑ΄ (31 Οκτωβρίου 1326).

Μνηστήρας του διαδόχου της Πορτογαλίας και ακύρωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μοναστήρι της Σάντα Μαρία Λα Ρεάλ ντε Λας Ουέλγκας

Ο Αλβάρ Νούνιες Οσόριο διαπραγματεύτηκε τον Οκτώβριο του 1327 με τον βασιλιά της Πορτογαλίας Αλφόνσο Δ΄ τον γάμο ανάμεσα στην Λευκή με τον γιο και διάδοχο του Πέτρο, η αδελφή του Πέτρου Μαρία θα παντρευόταν ταυτόχρονα τον Αλφόνσο ΙΑ΄ της Καστίλης.[7][8] Ο Πέτρος και η Λευκή ήταν ακόμα ανήλικοι, η Λευκή θα έπρεπε να μεταφερθεί στην αυλή του μελλοντικού πεθερού της στην Πορτογαλία μέχρι τότε που θα έφτανε σε ηλικία γάμου.[9] Σύμφωνα με τα χρονικά στην διάρκεια της παραμονής της στην Πορτογαλία έδειξε σημάδια ασθένειας, εξετάστηκε από γιατρούς που έστειλε ο Αλφόνσος ΙΑ΄, την βρήκαν άρρωστη και ανίκανη να τεκνοποιήσει.[10] Μετά την γνωμάτευση των γιατρών ο Πέτρος αρνήθηκε να την παντρευτεί, ο γάμος δεν έγινε τελικά ποτέ.[11][12][13][14] Την ίδια εποχή ο Ιωάννης Εμμανουήλ της Βιγιένα διαπραγματεύτηκε με τον Αλφόνσο Δ΄ της Πορτογαλίας τον γάμο ανάμεσα στον διάδοχο Πέτρο και την κόρη του Κωνσταντία του Πενιαφιέλ.[15] Η Λευκή επέστρεψε από την Πορτογαλία στην Αραγωνία με ολόκληρη την προίκα και την συνοδεία της.[16] Σύμφωνα με τα "Μεγάλα Χρονικά του βασιλιά Αλφόνσου ΙΑ΄" την εποχή που συναντήθηκαν ο Αλφόνσος ΙΑ΄ της Καστίλης και ο Αλφόνσος Δ΄ της Αραγωνίας ο Αλφόνσος της Καστίλης ανάγκασε την Λευκή με την μητέρα της να φύγουν από την Αραγωνία και να επιστρέψουν στην Καστίλη.[11][17] Ο Αλφόνσος ΙΑ΄ σταδιακά ξεκίνησε την κατάσχεση των αξιωμάτων της Καστίλης, αργότερα (1336) τα παρέδωσε στα νόθα παιδιά του με την Έλενορ ντι Γκουσμάν.[11] Η Λευκή πήρε το όνομα "Κυρία της Σάντα Μαρία Λα Ρεάλ ντε Λας Ουέλγκας", ήταν η τελευταία που κατείχε την εξουσία σε αυτό το μοναστήρι.[18] Η ταφή της έγινε στο Λας Ουέλγκας μαζί με τους γονείς της.[19] Οι ανασκαφές που έγιναν το πρώτο ήμισυ του 20ου αιώνα βρήκαν το σώμα της μουμιοποιημένο, η μούμια ήταν μεγάλη και παχύσαρκη και το ασπρόμαυρο ένδυμα σκισμένο.[20] Το σώμα της στέκεται σήμερα σε έναν απλό πέτρινο τάφο, στην απέναντι πλευρά του τάφου της βρίσκονται τα οστά της μητέρας της Ινφάντης Μαρίας της Αραγωνίας.[18]

  1. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p347.htm#i3467. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. p347.htm#i3467. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Garcia Fernández 1998, σ. 165
  4. Salazar y Acha 2000, σ. 383
  5. 5,0 5,1 Diago Hernando 2005, σ. 71
  6. Garcia Fernández 1998, σ. 170
  7. Lopes 1735, σσ. 408–409
  8. García Fernández 1998, σσ. 172–173
  9. Mutgé i Vives 1997, σ. 481
  10. Lopes 1735, σ. 409
  11. 11,0 11,1 11,2 García Fernández 1998, σ. 173
  12. Rodrigues Oliveira 2010, σ. 223
  13. Caetano de Sousa 1735, σσ. 379–380
  14. Mutgé i Vives 1997, p. 482
  15. Lopes 1735, σσ. 413–415
  16. Lopes 1735, σ. 418
  17. Catalán 1977, σ. 463
  18. 18,0 18,1 Arco y Garay 1954, σ. 272
  19. Gómez-Moreno Martínez 1946, σσ. 34–36
  20. Gómez-Moreno Martínez 1946, σ. 36
  • Arco y Garay, Ricardo del (1954). Sepulcros de la Casa Real de Castilla (in Spanish). Madrid: Instituto Jerónimo Zurita. Consejo Superior de Investigaciones Científicas.
  • Caetano de Souza, Antonio (1735). Historia Genealógica de la Real Casa Portuguesa (PDF) (in Portuguese). Vol. I. Lisbon: Lisboa Occidental, na oficina de Joseph Antonio da Sylva.
  • Catalán, Diego (1977). Cátedra Seminario Menéndez Pidal (ed.). Gran Crónica de Alfonso XI. Vol. II. Madrid: Publisher Gredos.
  • Diago Hernando, Máximo (2005). "Vicisitudes de un gran estado señorial en la frontera de Castilla con Aragón durante la primera mitad del siglo XIV: los señoríos sorianos del Infante Don Pedro". Anuario de estudios medievales (in Spanish) (35, 1): 47–90.
  • García Fernández, Manuel (1998). "La infanta Doña María, monja de Sijena, y su política castellana durante la minoría de Alfonso XI (1312-1325)". Anuario de estudios medievales (in Spanish). Barcelona: Consejo Superior de Investigaciones Científicas, CSIC: Institución Milá y Fontanals. Departamento de Estudios Medievales (28): 157–174.
  • Gómez-Moreno Martínez, Manuel (1946). El Panteón de las Huelgas Reales de Burgos (in Spanish). Instituto Diego Velázquez. Consejo Superior de Investigaciones Científicas.
  • Herrero Sanz, María Jesús (2004). Guía Santa María la Real de Huelgas. Burgos (in Spanish). Madrid: Reales Sitios de España. Patrimonio Nacional.
  • Lopes, Fernão (1735). Joze Pereira Bayam (ed.). Chronica del Rey D. Pedro I (in Portuguese). Lisbon: Lisboa Occidental.
  • Menéndez Pidal de Navascués, Faustino (1982). "La Casa Real de Castilla y León". Hidalguía (in Spanish). Vol. I. Series: Heráldica medieval española. Instituto Luis de Salazar y Castro.
  • Mutgé i Vives, Josefa (1997). "Relacions entre Alfons el Benigne de Catalunya-Aragó i Alfons IV de Portugal" (PDF). XV Congreso de Historia de la Corona de Aragón. Actas. Tomo II. Relaciones de la Corona de Aragón con los estados cristianos (siglos XII-XV) (in Catalan). Barcelona: Institució Milà y Fontanals. CSIC.: 477–492.
  • Rodrigues Oliveira, Ana (2010). Rainhas medievais de Portugal. Dezassete mulheres, duas dinastias, quatro séculos de História (in Portuguese). Lisbon: A esfera dos livros.
  • Salazar y Acha, Jaime de (2000). Centro de Estudios Políticos y Constitucionales (ed.). La casa del Rey de Castilla y León en la Edad Media (in Spanish). Colección Historia de la Sociedad Política, dirigida por Bartolomé Clavero Salvador (1st ed.). Madrid: Rumagraf S.A.