Γκουαρίνο ντα Βερόνα
| Γκουαρίνο ντα Βερόνα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1374[1][2] Βερόνα |
| Θάνατος | 4 Δεκεμβρίου 1460[2] ή 1460 Φερράρα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά Renaissance Latin λατινική γλώσσα[3][4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής φιλόσοφος[5] μεταφραστής[6] ανθρωπιστής[7] διδάσκων πανεπιστημίου[7] γραφέας[8] |
| Εργοδότης | Λεονέλλο των Έστε Πανεπιστήμιο της Φερράρας[9] |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Μπαττίτσα Γκουαρίνο |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Hofmeister |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γκουαρίνο ντα Βερόνα (ιταλικά: Guarino Veronese ή Guarino da Verona, 1374 - 14 Δεκεμβρίου 1460) ήταν Ιταλός λόγιος κι ελληνιστής, σπουδαίος εκπρόσωπος της ιταλικής ουμανιστικής παιδαγωγικής κι ιστορική μορφή στην πρώιμη Ιταλική Αναγέννηση.[10]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Βερόνα της Ιταλίας, σπούδασε στην πόλη του και μετά στην Πάντοβα, όπου ευτύχησε να γίνει μαθητής του ονομαστού δασκάλου ρητορικής Giovanni Conversini [11]. Περί το 1392 ήρθε στην Κωνσταντινούπολη, μελέτησε ελληνικά και για πέντε χρόνια ήταν μαθητής του Μανουήλ Χρυσολωρά, μαθαίνοντας άριστα τη γλώσσα και δημιουργώντας μια φιλία για το υπόλοιπο της ζωής του μεγάλου Έλληνα δασκάλου κι επηρεάζοντάς τον να μετακομίσει στην Ιταλία το 1397.
Όταν ξεκίνησε να επιστρέψει στην Ιταλία, είχε μαζί του δύο βαλίτσες με πολύτιμα ελληνικά χειρόγραφα, τα οποία συνέλεξε με πολύ κόπο κι έξοδα. Έχασε όμως τη μία σε ναυάγιο. Λέγεται ότι απ τη στεναχώρια του, τα μαλλιά του άσπρισαν εν μιά νυκτί. Μετά την άφιξή του στην Ιταλία, βιοποριζόταν ως δάσκαλος ελληνικών, πρώτα στη Βερόνα και αργότερα στη Βενετία. Εκεί ίδρυσε σχολή ρητορικής κι ελληνικών, όπου είχε μαθητή τον αργότερα περίφημο Βιτορίνο ντα Φέλτρε. Η φήμη του έφτασε στους ουμανιστές της Φλωρεντίας Πότζιο Μπρατσολίνι και Λεονάρντο Μπρούνι, που τον προσκάλεσαν στην πρωτεύουσα της Τοσκάνης να τους διδάξει ελληνική γραμματεία. Το 1419 άνοιξε σχολή και στην Πάντοβα. Το 1436, έγινε καθηγητής ελληνικών στη Φερράρα διδάσκοντας το μικρό γιο του Λεονέλλο, του μαρκησίου του Este.
Το παιδαγωγικό κλίμα των σχολών του Γκουαρίνο συνδύαζε την οικογενειακή εγκαρδιότητα και το πνεύμα συνεργασίας με ένα σαφές πρόγραμμα σπουδών ως αντικείμενο συστηματικής διδασκαλίας. Ο κύκλος των σπουδών είχε διαιρεθεί σε στοιχειώδεις γραμματικές και ρητορικές. Η μέθοδος διδασκαλίας στηριζόταν στην προοδευτική ανάγνωση των κλασικών κειμένων και ολοκληρωνόταν με συνεχή σχόλια και συζητήσεις, μέσα σε ατμόσφαιρα ελευθερίας που την πλούτιζαν η μουσική, το τραγούδι και οι γυμναστικές ασκήσεις. Η μέθοδος διδασκαλίας του ήταν φημισμένη για την αποτελεσματικότητά της και προσέλκυε πολλούς φοιτητές από την Ιταλία και την υπόλοιπη Ευρώπη, ακόμα κι από τη μακρινή Αγγλία. Πολλοί από αυτούς, όπως ο Vittorino da Feltre, αργότερα έγιναν γνωστοί λόγιοι μελετητές και υποστήριξαν φτωχούς φοιτητές με υποτροφίες από δικά του χρήματα. Το 1438 έγινε διερμηνέας για τους Έλληνες στη Σύνοδο της Φερράρας Φλωρεντίας. Επηρεάστηκε αποφασιστικά από τις ιδέες του νεοπλατωνιστή φιλοσόφου του Μυστρά Γεώργιου Πλήθωνα Γεμιστού. Πέθανε στη Φερράρα το 1460.[12]
Τόσο αγάπησε το σεβαστό του δάσκαλό Μανουήλ Χροσολωρά, που κι ένα γιο του ακόμα ονόμασε Μανουήλ.
Κύρια έργα του είναι οι μεταφράσεις του Στράβωνα και μερικών από τους Βίους Παράλληλους του Πλούταρχου, το Περί Παίδων Αγωγής και πάλι του Πλούταρχου, μια επιτομή της ελληνικής γραμματικής του δασκάλου του Χρυσολωρά και μια σειρά σχολίων για τον Persius, τον Martial, τις Σάτιρες του Juvenal και σε μερικά από τα γραπτά του Αριστοτέλη και του Κικέρωνα. Η διάταξη του Studiolo του Palazzo Belfiore αποδίδεται επίσης σε αυτόν.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 11869877X. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 διάφοροι συγγραφείς: «Enciclopedia Treccani». (Ιταλικά) Εγκυκλοπαίδεια Treccani. Ινστιτούτο της Ιταλικής Εγκυκλοπαίδειας. 1929.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2016926091. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ CONOR.SI. 190883427.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2019.
- ↑ 7,0 7,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2016926091. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ (Αγγλικά) Schoenberg Database of Manuscripts.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Γκουαρίνο ντα Βερόνα ή Βερονέζε (Guarino da Verona ή Veronese) (περ. 1370 - 1460) - Εκδοτική Αθηνών Α.Ε.». www.greekencyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2019.
- ↑
Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «John of Ravenna» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) Cambridge University Press
- ↑ Société nationale des antiquaires de France. Bulletin. [Paris].
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Guarino da Verona at the Mathematics Genealogy Project
- Guarino da Verona from Catholic Encyclopedia
- Guarino da Verona in Ferrara
- Durant, Will. (1953). The Renaissance. The Story of Civilization. 5. New York: Simon & Schuster. p. 269.
- Omont, Henri: Portrait de Guarino de Veronese, Bulletin de la Societé Nationale des Antiquaires de France, 1904, 323-326. (Book mentioned in this article, there is today: University of Minnesota, James Ford Bell Library, ms. 1460/f St.)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Guarino da Verona στο Wikimedia Commons
|