Λεζ Αβενιέρ
Συντεταγμένες: 45°38′9″N 5°33′48″E / 45.63583°N 5.56333°E
| Λεζ Αβενιέρ | |
|---|---|
 | |
| Χώρα | Γαλλία |
| Διοικητική υπαγωγή | Ιζέρ και διαμέρισμα του Λα Τουρ-ντυ-Πεν |
| Ταχυδρομικός κώδικας | 38630[1] |
| Κωδικός Κοινότητας | 38022[2] |
| Πληθυσμός | 5.643 (1 Ιανουαρίου 2018)[3] |
| Έκταση | 30 km²[4] |
  Λεζ Αβενιέρ | |
| Ιστότοπος | http://www.lesavenieres.fr |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα | |
Το Λεζ Αβενιέρ (γαλλικά: Les Avenières), είναι πόλη και έδρα κοινότητας της ΝΑ. κεντρικής Γαλλίας, στο νομό Ιζέρ (Isère) της Ρον-Αλπ (Rhône-Alpes). Η κοινότητα έχει έκταση 32 χμ² και πληθυσμό 5.437 κατοίκους (2011), με πυκνότητα 170 κατοίκους ανά χμ².
Ο κάτοικος της πόλης ονομάζεται Αβενιεράντ (Avenièrant(e)s).
Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όνομα της πόλης φαίνεται να προέρχεται από την -λατινικής προέλευσης- φραγκοπροβηγκιανή λέξη avena, που σημαίνει «βρώμη» (avoine).[5]
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Λεζ Αβενιέρ είναι κτισμένο σε λοφώδη τοποθεσία που δεσπόζει στον ποταμό Ροδανό προς τα ανατολικά, στην περιοχή της παλαιάς γαλλικής επαρχίας Ντωφινέ.[6] Βρίσκεται περίπου 70 χλμ. ανατολικά της Λυών.[7] Αποτελείται από τις συνοικίες Σιέρ (Ciers), Μπουβίν (Buvin) και Κουρτίγ (Curtille).
Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη Νεολιθική Εποχή, η περιοχή είχε ήδη κατοικηθεί από ανθρώπους που καλλιεργούσαν τη γη. Ένα δρεπάνι που βρέθηκε κοντά στον ποταμό Ροδανό και εκτίθεται στο Μουσείο της πόλης Βιέν (Vienne), είναι αποδεικτικό στοιχείο της ανθρώπινης παρουσίας πριν από την Γαλατο-ρωμαϊκή Εποχή.[8]
Το 1989, εργασίες συντήρησης στην περιοχή, οδήγησαν στην ανακάλυψη δύο σωρών από ξύλα δρυός σε βάθος 2 μέτρων. Μετρήσεις με άνθρακα-14 που πραγματοποιήθηκαν από πανεπιστήμιο στη Λυών, έδωσαν μια ημερομηνία μεταξύ 39 π.Χ. και 120 μ.Χ. Πιθανολογείται ότι τα ξύλα αυτά, ανήκαν σε γέφυρα η οποία είχε κατασκευαστεί κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο για να συνδέει την κοίτη ποταμού, που χώριζε το Αβενιέρ από το Τουελίν.[9]
Πληθυσμιακά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η εξέλιξη πληθυσμού του Λεζ Αβενιέρ έχει ως εξής: κάτοικοι 2.986 (1954), 3.117 (1962), 3.402 (1975), 3.495 (1982), 4.308 (1999), 4.806 (2004), 5.437 (2011).
Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η οικονομία της πόλης στηρίζεται στη μεταξοϋφαντουργία και την υποδηματοποιία.[6]
Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην πόλη δεσπόζει η εκκλησία του Σιερ του 19ου αιώνα και οι επαύλεις καστρικού τύπου Μπερτωντιέρ (Bertaudières), Σεριζιέ (Cerisier) και Ω-Μορτ (Eau-Morte).
Επίσης, νότια της πόλης, υπάρχει το μεγάλο θεματικό Πάρκο Βαλιμπί (Walibi Rhône-Alpes), με 13 ατραξιόν, το οποίο προσελκύει 400.000 επισκέπτες ετησίως. Έχει συνολική έκταση 73 εκταρίων και περιλαμβάνει υδάτινο πάρκο, καρουζέλ, τροχό κ.α. Τον Ιούνιο του 2009, έγινε δυστύχημα με ελικόπτερο στο πάρκο, με αποτέλεσμα τον θάνατο 6 ανθρώπων.[10]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
- ↑ «Populations légales 2018» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Bouvier
- ↑ 6,0 6,1 Πάπυρος Λαρούς
- ↑ Michelin, Atlas Routier et Touristique, 1999
- ↑ Bocquet
- ↑ Bleu Stéphane
- ↑ http://www.nos.nl/nosjournaal/artikelen/2009/6/21/210609_helikopterongeluk_frankrijk.html
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Aimé Bocquet, « Le problème de l'occupation palafittique au Nord du Bas-Dauphiné. Du Néolithique final au Bronze moyen », Bulletin de la Société préhistorique française, vol. tome 64, no N. 2, 1967, p. 501-516
- Jean-Claude Bouvier, Noms de lieux du Dauphiné, Éditions Bonneton, (ISBN 9782862531854)
- Ulysse Robert, Catalogue général des manuscrits des bibliothèques publiques de France : Départements, t. 41, Plon, Nourrit & cie (Paris), 1903
- Bleu Stéphane, « N2007-RA-0098 », sur https://web.archive.org/web/20110226034148/http://www.adlfi.fr/SiteAdfi/index, Gallia, 2007
- Πάπυρος Λαρούς, 1963
- Michelin, Atlas Routier et Touristique, 1999
|
