Λατινική Ένωση

Η Λατινική Ένωση ήταν ένας διεθνής οργανισμός εθνών που χρησιμοποίησε Ρομανικές γλώσσες ως λειτουργικό όργανο από το 1983 έως το 2012. Σκοπός του ήταν να προστατεύσει, να σχεδιάσει και να προωθήσει την κοινή πολιτιστική κληρονομιά των λαών της Λατινικής Αμερικής και τις ενοποιητικές ταυτότητες του λατινοαμερικανικού κόσμου. Δημιουργήθηκε το 1954 στη Μαδρίτη της Ισπανίας και αυξήθηκε σε μέλη από 12 σε 36 κράτη, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της Βόρειας και Νότιας Αμερικής, της Ευρώπης, της Αφρικής και της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού.^[1]

Τα επίσημα ονόματα της Λατινικής Ένωσης ήταν τα παρακάτω: Union Latine στα γαλλικά, Unione Latina στα Ιταλικά, União Latina στα Πορτογαλικά, Uniunea Latină στα Ρουμανικά, Unión Latina στα Ισπανικά και Unió Llatina στα Καταλανικά.^[2]

Λόγω οικονομικών δυσχερειών, η Λατινική Ένωση ανακοίνωσε στις 26 Ιανουαρίου 2012 την αναστολή των δραστηριοτήτων της, τη διάλυση της Γενικής Γραμματείας της (με ισχύ από τις 31 Ιουλίου 2012) και την παύση της απασχόλησης για όλο το προσωπικό του οργανισμού.^[3]

Συμμετοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Λατινικής Ένωσης, η συμμετοχή ήταν ανοιχτή σε οποιοδήποτε έθνος που πληρούσε τα ακόλουθα κριτήρια:

Γλωσσικά κριτήρια:
- Επίσημη γλώσσα προερχόμενη από τα Λατινικά
- Λατινική γλώσσα που χρησιμοποιείται στην εκπαίδευση
- Λατινική γλώσσα που χρησιμοποιείται συνήθως στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή στην καθημερινή ζωή
Γλωσσοπολιτιστικά κριτήρια:
- Ύπαρξη σημαντικής λογοτεχνίας σε μια γλώσσα προερχόμενη από τα Λατινικά
- Τύπος και εκδόσεις σε λατινική γλώσσα
- Τηλεόραση με ισχυρή παρουσία προγραμματισμού σε γλώσσα προερχόμενη από τα Λατινικά
- Ευρεία μετάδοση ραδιοφωνικών προγραμμάτων σε μια λατινική γλώσσα
Πολιτιστικά κριτήρια:
- Άμεση ή έμμεση κληρονομιά της κληρονομιάς της Αρχαίας Ρώμης, στην οποία το κράτος παραμένει πιστό και το οποίο διαιωνίζει κυρίως μέσω της εκπαίδευσης των Λατινικών
- Πολιτιστική εκπαίδευση ξένων γλωσσών προερχόμενο από τα Λατινικά
- Προγράμματα ανταλλαγής με άλλες λατινικές γλώσσες
- Κοινωνική οργάνωση, ιδίως στο νομικό επίπεδο, με βάση το σεβασμό των θεμελιωδών ελευθεριών, τις γενικές αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, της ανοχής και της θρησκευτικής ελευθερίας

Επίσημες γλώσσες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι επίσημες γλώσσες της Λατινικής Ένωσης ήταν τα ισπανικά, τα γαλλικά, τα ιταλικά, τα πορτογαλικά, τα ρουμανικά και τα καταλανικά. Τα ισπανικά, τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα πορτογαλικά χρησιμοποιούνταν ως γλώσσες εργασίας. Όλα τα κείμενα γενικού ενδιαφέροντος μεταφράζονταν σε αυτές τις τέσσερις γλώσσες, με μερικά να μεταφράζονται επίσης στα ρουμανικά και τα καταλανικά.

Οργάνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ένωση απαρτίζεται από τρία κύρια όργανα, δηλαδή το Κογκρέσο, το Εκτελεστικό Συμβούλιο και τη Γενική Γραμματεία.

Κογκρέσο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κογκρέσο, το οποίο απαρτιζόταν από εκπροσώπους όλων των κρατών μελών, συνερχόταν σε τακτική συνάντηση κάθε δύο χρόνια. Οι κύριες λειτουργίες του ήταν

να υιοθετήσει τον προϋπολογισμό,
να ορίσει την γενική κατεύθυνση της Ένωσης,
να υποδεχθεί τα νέα Κράτη Μέλη επίσημα, και
να εκλέξει και να διορίσει διαφορετικά Κράτη Μέλη να είναι Πρόεδροι, Αντιπρόεδροι και μέλη των υποοργανισμών της Ένωσης.

Ένας πρόεδρος και δύο αντιπρόεδροι εκλέγονταν επίσης από το Κογκρέσο. Ο Όλεγκ Σερεμπριάν από τη Δημοκρατία της Μολδαβίας ήταν ο τελευταίος Πρόεδρος.

Υπήρχαν επίσης δύο βοηθητικά όργανα του Κογκρέσου, δηλαδή η Επιτροπή Προσχώρησης και η Επιτροπή Υποψηφίων.

Η Επιτροπή Προσχώρησης απαρτιζόταν από 10 κράτη μέλη και ήταν υπεύθυνη για την προώθηση της προσχώρησης όλων των κρατών μελών της Ένωσης.
Η Επιτροπή Υποψηφιοτήτων απαρτίζεται από 9 κράτη μέλη και ήταν υπεύθυνη για την εξέταση της εγκυρότητας των υποψηφιοτήτων, λαμβάνοντας υπόψη τη γεωγραφική και γλωσσική-πολιτιστική διαίρεση.

Εκτελεστικό Συμβούλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Εκτελεστικό Συμβούλιο ήταν το εκτελεστικό τμήμα της Ένωσης. Αποτελούνταν από 12 κράτη μέλη, τα οποία εκλέγονται από το Κογκρέσο ανά τετραετία και με επικεφαλής τον Πρόεδρο και τους δύο Αντιπροέδρους, οι οποίοι εκλέχθηκαν επίσης από το Κογκρέσο.

Υπήρχαν επίσης δύο δευτερεύουσες επικουρικές επιτροπές στο Διοικητικό Συμβούλιο:

Επιτροπή Οικονομίας και Προγραμμάτων
Επιτροπή Καταστατικών

Γενική Γραμματεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λατινική Ένωση διοικούταν από έναν Γενικό Γραμματέα ο οποίος διοριζόταν κάθε τέσσερα χρόνια από το Κογκρέσο. Ο Γραμματέας ήταν υπεύθυνος για την εκτέλεση των προγραμμάτων και εκτελούσε τις αποφάσεις του Κογκρέσου και του Εκτελεστικού Συμβουλίου για θέματα προϋπολογισμού και γενικής διεύθυνσης. Ο Χοσέ Λουίς Ντισέντα Μπαγιεστέρ υπήρξε γενικός γραμματέας της Ένωσης.

Υπό την ευθύνη του Γενικού Γραμματέα, υπήρχαν 4 διευθυντές:

Διευθυντής Διοίκησης και Οικονομίας
Διευθυντής Πολιτισμού και Επικοινωνίας
Διευθυντής Προώθησης και Εκπαίδευσης των Γλωσσών
Διευθυντής Ορολογίας και Βιομηχανίας της Γλώσσας

Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η χρηματοδότηση της Ένωσης υποστηρίχθηκε κυρίως από τις υποχρεωτικές συνεισφορές των κρατών μελών. Για ορισμένες δραστηριότητες, η Ένωση μπορεί να συνεργάζεται με άλλα δημόσια ή ιδιωτικά ιδρύματα.